The distraction of our whole town
Blood, fire, and tears.
They all surround us.
From death, they rise,
They eat humans,
They kill us.
Who saves us?
Who will fight for human freedom?
Will the Zombies win or humanity will fight and fought them
Let's j...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Naoki POV"
"General Naoki Herera reporting" I salute all generals here.
"General Naoki, nice to see you again. How's your comrade?"
"They are fine, sir" I strongly said.
"I heard about what happened to your daughter, our deepest condolences, General"
"Thank you, sir"
"Drop down the sir and generals, were friends here" Madam Camille was right "at itigil na yang pag-eenglish niyo nakaka-stress" nag-pigil sila lahat ng pag-tawa dahil oras na makita nito na tinatawanan siya good luck.
"Okay, okay. Kumalma kana" Fred said. Si Fred ang Ama ni Azhia, matagal na simula ng itago namin lahat ng katutuhanan sakanila, dahil simula ng mag-umpisa ang apocalypse na ito ay nagpasya kaming itago silang lahat sa Bacolod kung saan kami ng pamilya ko ang namumuno, itinago namin sakanila ang katutuhanan, binura ang kanilang mga alala at binigyan sila ng maling mga alala. Alam ko masakit para sa kanila ito pero kailangan naming gawin para sa kaligtasan at kinabukasan nila. Si Camille naman ang Ina ni Ell ang kanyang Ama naman ay scientist at hanggang ngayon ay bumubuo pa rin ng gamot laban sa mga zombie.
"Kamusta sila?"
"Halos maubos sila, Matira matibay kumbaga" kita ang lungkot sakanilang mga mukha.
"Ganon pa man hangga ako sakanila dahil sa tibay ng loob nila, binuo at hinasa ko sila sa paraang alam ko"
"Maaas - nasaan ang mga anak ko?" Putol ng kung sino kay Fred. Nilingon namin ang bagong dating, tumayo kami at sumaludo.
"Chief" sabay sabay kaming sumaludo sakanya. Siya ay si Chief Zinel Shemrui McKenzie ng Marines at siya ang tatay nila Zin at Shemai. Ang kanilang Ina ay matagal nang pumanaw. Tumingin sakin si Fred.
"Naoki" agad ako nitong niyakap "kamusta ang mga bata, si Shemai? Si Zin? Sigurado ako na malalaki na sila" wala akong maisagot, napabayaan ko sila "b-bakit walang sumasagot? M-May nangyari ba sa mga anak ko?" Hinawakan ako nito sa balikat at inalog ng bahagya.
"Naoki?"
"Nel" hinawakan ko din ang balikat nito "buhay pa si Shemai, pero si Zin hindi pa namin nakikita hanggang ngayon" napaluhod siya kasabay ng malakas nitong paghikbi na siyang nadidinig sa bawat sulok ng kwarto.
"Hindi! Hindi! Ang panganay ko, hindi" lumapit kami sakanya at niyakap siya.
"May pag-asa pa" sabi ni Leonard.
"Paano, Leonard?"
"Wala pang nakikita o na trace na katawan niya, may tendency na buhay pa siya" nabuhayan naman ang mga mata nito at nagkaroon ng lakas ng loob "sa ngayon pagtuunan mo muna ang anak mo na nandito na" dugtong pa nito.
