Een vreemde wereld

Hoofdstuk 5

Niki ligt languit op haar bed met het boek gesloten voor zich. Haar kamertje is heel simpel. Er staat een eenvoudige houten klerenkast in de hoek. Daarnaast staat onder haar raam haar bureau. Tegenover haar bureau en klerenkast staat een simpel eenpersoonsbed en meer past er niet in haar kamer. De weinig spullen die ze heeft staat op plankjes die tegen de muur vastgeschroefd zitten.
Toen ze thuis kwam stond haar tante te koken en is Niki snel naar boven gegaan.
Niki kijkt naar het boek en heeft nog niet besloten of ze het open maakt.
Na een paar minuten wint haar nieuwsgierigheid het van haar en slaat ze de kaft open.
Aan de binnenkant van de kaft staat iets geschreven Voor het Dröttningu huis staat er met sierlijke letters geschreven.
Niki trekt een nadenkende blik Dröttningu, waar heeft ze dat eerder gelezen?
De stamboom, schiet het door haar hoofd. Ze rolt van bed af en pakt de stamboom uit haar tas. Ze gaat terug op bed liggen en vouwt de stamboom uit elkaar zodat hij helenaal op haar bed ligt.
Ze zoekt de kaart af totdat ze haar mama's naam weer tegen komt. Terwijl ze zoekt komt ze een hoop vreemde namen tegen waarvan ze nog nooit gehoord heeft.
Haar ogen glijden langs de vreemde namen en blijven plotseling hangen. Arya. Niki voelt dat ze enthousiast wordt omdat ze hem gevonden heeft. Haar mama heette Arya alleen was haar naam niet Dröttningu maar Lagoun.
Hier staat Arya Dröttningu met daarnast een lijntje dat betekend dat ze getrouwd was met iemand. Het lijntje staat verbinden met Eragon Bromszoon/Schimmendoder. Wacht waar kent ze die naam van.
Niki rijkt nog een keer naar haar tas en vist er deze keer Eragon uit.
Ze legt het boek naast de stamboom en kijkt van de stamboom naar het boek en weer terug naar de stamboom.
Het kan toch niet zo zijn dat dit de stamboom is van de serie Het Erfgoed. Maar Arya en Eragon waren niet getrouwd.
Het zal vast puur toeval zijn dat haar mama dezelfde naam heeft.
Niki buigt zich opnieuw terug over de stamboom. Het valt haar nu pas op dat er een klein dun lijntje onder vanuit de verbinden lijn naar beneden gaat. Onder het lijntje staat met een sierlijke handschrift Nikilana Dröttingu geschreven.
Niki staat met een ruk op en pakt de plattegrond van haar bed. Ze loopt ze snel als ze kan naar haar tante toe doe in de keuken staat.
'Wat is dit?' vraagt Niki terwijl ze haar tante meetrekt naar de woonkamer.
Tante Annie kijkt Niki verbaasd aan want ze heeft geen idee wat haar nichtje bedoelt. 'Wat is wat?,
'Dit. Wat is dit?'
Niki legt de stamboom op de eettafel en wijst naar de namen. 'Waarom staat mijn naam en die van mama hierop?'
Tante Annie buigt zich voorover kijkt naar de namen. Haar gezicht betrekt en ze voelt hoe alle kleur uit haar gezicht verdwijnt. Snel probeerd ze haar gezicht weer in een plooi te houden. Niki ziet hoe haar tante haar handen, die ze in vuisten heeft, wit worden en hoe ze steun zoekt bij de eettafel.
'Nou. Wat is dit?' Vraagt Niki met dwingende toon terwijl ze haar tante goed in de gaten houd. Tante Annie draait zich om en kijkt Niki aan in haar heldere ogen waar nu een blik in te zien is die Annie al heel lang nief gezien heeft. Ze heeft die blik het laatst gezien bij haar zusje, de mama van Niki. Annie schud de gedachten weg.
'Ik denk dat het puur toeval is. Vroeger was dat een veel voorkomende naam' probeert Annie haar nichtje wijs te maken. 'Hoe kom je hier eigenlijk aan en van wie heb je het gekregen?'
'Gekregen in Het Veertje van Elren. En wat maakt het uit van wie ik het gekregen heb. Je doet al heel de dag geheimzinnig. En toen ik zei dat ik naar Het Veertje ging keek het alsof je een spook had gezien. Wat is er met Het Veertje en hoe komt het dat ik hierop sta?' Vuurt de inmiddels woedende Niki haar vragen af op haar tante.
'Niki alsjeblieft,' probeert haar tante Niki's woede te verminderen.
'Niks Niki, ik wil de waarheid en wel nu,' boos staat Niki voor haar tante. Ze heeft er genoeg van. Plotseling draait tante Annie zich om en haast naar de keuken. Ze grits een pan van het fornuis en gooit een zwarte inhoud in de prullenbak.
'Nou is het eten aangebrand. Nu kan ik helemaal opnieuw beginnen. Niki ga alsjeblieft weg we hebben het hier na het eten wel verder over.'
Niki knikt, gritst de stamboom van de tafel en loopt naar boven. Als ze boven is pakt ze haar tas en stopt de stamboom erin. Samen met het boek dat Elren haar gegeven heeft. Ze stampt naar beneden en trekt haar jas aan.
'Ik ga naar het bos. Ben over een uur terug,' schreewt ze naar haar tante. Ze loopt door de deur en trekt hem met veel kabaal achter zich dicht.

De grond knerpt onder haar voeten als ze het bos inloopt. Ze woont maar 10 minuutjes lopen van het bos af en gaat er vaak naar school naar toe. Ze loopt over paadjes die ontzichtbaar zijn voor mensem die ze niet kennen naar het hart van het bos toe. Het is een vrij groot bos en strekt zich kilometers lang uit. Er leven ook nog genoeg wilde dieren zoals zwijnen, herten en wolven.
Als Niki bij haar boom is laat ze zich op de grond zakke. Het is een eeuwenoude boom die precies in het midden van een open plek staat. En Niki past en wel 20 keer in, zo breed is de boom.
Niki gaat in kleermakerszit tegen de boom aanzitten en legt het zware boek op haar schoot. Ze slaat de eerste pagina om en komt bij de inhoudsopgave. Ze kijkt snel over de pagina totdat ze vind wat ze zoekt.
Ze bladerd door totdat ze het hoofdstuk gevonden heeft.
Draken en hun rijders.
Niki laat haar vingers over het oude perkament glijden en voelt hoe ruw de inkt onder haar vindertoppen is. Ze voelt hoe het perkament tegen haar vingers klopt. Het lijkt net alsof het boek leeft.
Snel trekt Niki haar hand van het boek en kijkt van het boek naar haar hand. Voorzichtig legt ze haar hand weer op het boek. Nu voelt ze niks meer. Ze zal het vast verbeeld hebben denk ze bij zichzelf.
Krak. Klinkt het plotseling door het bos. Niki staat verschrikt op en het boek valt op de grond.
'Wie is daar?' Roept ze met beverige stem.
Als ze niks terug hoort laat ze een zucht van opluchting horen. Het zal wel een beest zijn geweest.
Niki bukt om het boek op te rapen. Ze pakt het van de grond en ziet dat er iets uit valt.
Niki bukt opnieuw om nu het papier op te rapen. Ze gaat weer zitten en legt het boek langs haar neer. Ze pakt het papiertje en draait het om.
Er staan allemaal lijnen op. Rechte en kromme door elkaar. Als ze beter kijkt ziet ze dat het een plattegrond is.
Ze kijkt nog beter en ziet dat het een plattegrond van het bos is. En haar boom staat in het midden. Er staat iets bij geschreven. Niki buigt zich over de plattegrond om het beter te kunnen lezen.
Onder haar boom staat geschreven:
Het begin hier.