SEVDALUK

*8*

YARA

İçimde ufakta olsa bir sancı vardı.

Neden böyle oluyordu? hiç bilmiyordum kalbim çok acıyordu.

Kader denen şeyin ince çizgisinde yürüyorduk hepimiz sürpriz sonlu bir hayat sonunu bilmeden.

Herşey çok değişmişti. Kızım gün geçtikçe büyüyordu benim korkularım da onunla birlikte büyüyordu bana soracağı sorulardan hesap sormasın dan bana inanma mamasından çok korkuyordum elimde olmadan

"Bahar benim güzel kızım belki ömrün boyunca baba sevgisi olmadan büyüyecek sin hakkın olarak bana hesap sormak isteyeceğini biliyorum ama beni anlamanıda istiyorum"

Bu mesela hiç bir zaman kapanmayacak bu yara bu boşluk biz olduğumuz sürece peşimizi bırakmayacak biliyorum ama herşeyden önce iyiyi düşünmek gerekir hayatın bize neler getireceğini bilmiyoruz sonuçta.

"Aylin abla istiyorsan sen çık ben Bahar'ı sustururum merak etme senin gittiğini görürse bugün hiç susmaz"

"Tamam Ayla sen biliyorsun zaten herşeyin yerini birşey olursa ararsın hadi ben gittim"

"Ah be ablam bu cimcime sana çekmiş benden demesi"

"Yalnız bu dediğini teyzen duymasın Bahar'a sadece o cimcime diyor benim dememe bile izin vermiyordu."

Gülmüştük Yasemin teyze yanımızda olmasa da tek bir lafı aklımıza gelmesiyle bile gülebiliyorduk.

Evden çıkıp dolmuşun kalktığı yere gelmiştim.

15 dakika sonra dolmuş gelmişti binip hastanenin yakınında dolmuş terminalinde inmiştim.

Hastaneye girdiğimde Selçuk hoca karşıladı beni

"Aylin hemşire hiç gelmeseydin"

"Hocam dün kızımla vakit geçirmek istedim başhekim de izin verdi onun izniyle gelmedim size hesap verecek değilim diye düşünüyorum"

"Bahar kızının adı buydu değilmi kızın buradaki hastalardan daha mı önemli"

"Siz ne dediğinizin farkında mısınız?
Bahar herşeyden önce geliyor benim için üstelik ben doktor değilim sadece bir hemşireyim sizin malınız değilim hemşirenizim"

"Tamam çok ileri gittim özür dilerim"

"Birdaha olmazsa sevinirim Bahar benim İnce çizgim hocam iyi günler size"

Sabah sabah sinirlerimi bozmuştu gıcık herif bu dünyada sanki herkes bana karşıydı öyle hissediyordum.

Hemşire odasına girdim üzerimi değiştirip Selçuk denen manyağın yanına gitmek zorunda kaldım.

∆∆∆

SERDAR YÜZBAŞI'DAN

Annem benim bu dünyada anlayan tek kadın

"Uşağum hadi bakalum yemeğimizi hazurdur"

"Ah be anacığım niye bu kadar çok şey yaptın"