"Reach The Impossible"

RTI: Chapter 7 (The Tickets)

-lunch time-

 Nakita ko siya sa parking lot, nakasandal sa car niya, looking so handsome kahit napakasimple. Kinawayan niya ko.

“hi? Ready?”

“kanina pa! Hehe.” Kiniha niya yung bag ko at ibang gamit tapos nilagay niya sa back seat. Pinagbuksan niya na rin ako ng door. Nung nasa loob na kmi parehas nagtanong na sya.

“wanna start ur story?”

“from where do you want me to start??”

“frm the top. Bakit nga pala ang laki ng galit mo kay Jeric??”

“ang yabang niya kasi kala mo kung sino.”

“haha! Hindi naman ganun un, mabait nga yun tsaka tahmik. Hindi mo pa lang siguro nakikita ung side niya na yun. Masarap din yun kasama, masayahin.”

“really? Imposible na ata na magkaayos kami nun.”

“tutulungan ko kayo.”

“ha? Sigurado ka jan?? I mean hindi pa ko ready”

“ akong bahala.” Nagsmile naman siya. Nakarating na kami sa kakainan namin. Halatang mahihirapan siyang pag-ayusin kami. Sa totoo lang, ako naman talga ang may mali e, ako ang mapride, nagsorry na nga sya kanina diba? Ako lang talga tong matigas! Makipag-ayos na kaya ako?? Pag-iisipan ko muna. Right time will come.

 “let’s eat.”

“ ah, Fort diba malapit na yung game nio against DLSU. Kelan nga ulit yun?”

“ah, oo. Next week Wednesday. Manunuod kaba??”

“oo sana, kaso wala pa kong ticket. Tatanungin ko pa si Kevin.”

“ meron ako dito. Kinuha na kita. Patron seat yan!”

“Naku! Nakkahiya naman.”

“nahiya ka pa para sayo naman talaga yan” nagsmile na lang ako. Pagkatapos naming kumain dumiretso na kame sa campus.

“thanks sa lunch Fort. Next time ha? Payagan mo naman akong maging taya. Nakakahiya na eh.”

“basta ba bibilhin mo lahat ng oorderin ko. Hahaha. Joke.”

“sige na. baka malate ka na sa class mo. Ingat bye.”nagpaalam naman na ako. Pumunta muna ako sa tambayan namin ng mga kaibigan ko dahil wala pa naman akong klase. Sakto naman na nandun sila.

“hoy Alee! Tama bang iwan kame? Nakakatampo ka na ah!!” nakasimagot na bungad sakin ni Marcy.

“sorry naman. Niyaya kasi ako ni Fort eh. Hindi ako makataggi. Lilibre ko na lang mamaya.” Sabay smile. Para namang alam hindi ko alam na gusto nilang magpalibre sakin. Hehehe. Kabisado ko na yan.

“ sabi mo yan ah?” sumaya na ulit . haha. Sabi na nga ba eh. Pumasok na kami sa room. At gaya nga ng napagkasunduan nilibre ko sila after class.

Thursday

Habang naglalakad ako papasok sa gate ng UST nakita ko si Jeron. Anong ginagaw nito dito?? Baka hinihintay kuya niya.

“hi Aleeya.” Bati sakin ni Jeron.

“hi, anong ginagawa mo dito? Naligaw ka ata?”

“hehe, hindi naman. May hinihintay kasi ako.”

“ah. Si Jeric ba? Bakit hindi ka na lang pumasok?”

“hindi. Actually ikaw ang hinihintay ko..”

“ha? Ako? Bakit? I- I mean, may problema ba?”

“wala naman. Iaabot ko lang sana tong ticket sayo para sa game namin sa Wednesday.”

“ha? Salamat ha? Pero dapat hindi ka nag-abala. Meron na din kasi ako. Pero salamat pa rin”

“sino naman nagbigay??”

“si Jeric.”

“si kuya?? Inunahan ako?”

“no, si Fort ang nagbigay. Sorry ha? Hindi ko kasi alam na mag-aabala ka pa.”

“okay lang. Pwede mo pa naman magamit yan, magsama ka ng kahit sino. Yung kasama mo nung nasa mall, para mapanuod niya si kuya”

“oo nga noh. Salamat ha? Pumunta ka pa talaga dito.”

“you’re welcome. Sige mauna na ko. Babalik pa kasi ako ng DLSU.”

“ sige ingat sa daan ha? Bye!”

                Nagpaalam na siya at ako pumasok na sa campus. Tinext ko agad si Sofia.

To: Sofia (BHEST)

                ~ bhest, may ticket ako dito for 2. DLSU vs. UST game Wednesday next week. Sayo ung isa. Galing pala kay Jeron toh.

-SENT-

1 message received

From: Sofia (BHEST)  

                Sige bhest. Buti ka pa binibigyan. Hahaha. Kitakits na lang sa game day. Excited na ko!!! Makita si jeric teng my love!!!! hahahaha

Napangiti na lang ako sa nakikita kong reaksyon ng BFF ko. Super excited na yun! Iniimagine ko na kung anong gagawin niyang pagcheer para kay Jeric Teng. Na- excite tuloy ako.