Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Merhaba❤️🥹 final bölümü ile karşınızdayım. Bu yolda bize destek olan herkese teşekkür ederim. Sabırla sonuna kadar geldiğiniz için ayrıca teşekkür ederim.
Her hikayenin sonu gibi bizde sonuna geldik. Benim açımdan güzel bir son oldu umarım sizler içinde öyle olur:)
Keyifli okumalar dilerim🌸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbini, ortaya koyan herkes kaybetti.
Ama onlar kazandı!
Çok engele takılmışlardı çok sınavdan geçmişlerdi. Araya uzun ayrılıklar girmişti fakat hikayenin sonunda aşkları galip gelmişti ve onlar ayrılmamak üzere, bir bütün olmuşlardı...
Maran; duyduğu çığlıkla ter içinde kaldığı yataktan sıçrarken kendine gelmesi, dakikalar sürmüştü. Gördüğü rüya, daha doğrusu kabus, adamı nefes nefese bırakmıştı.
"Maran?" Endişeyle tekrar kocasının adını zikreden Avin, korku içinde bakıyordu kocasına. Ter içinde kalmış yüz ifadesi oldukça kötüydü ne görmüştü de böyle olmuştu bu adam!
"İyiyim, sen iyi misin?" Kocasının korku dolu yüz ifadesi genç kadını daha da endişelendirirken Maran, karısının yüzünü avuçlarına aldı. "Çok şükür." Dedi, nefes nefese. Kalbi kaburgalarının arasından çıkacakta sanki beni kurtarın diyecekmişçesine atıyordu. Hiç, bu kadar korkunç bir rüya görmemişti. Soluğu kesilmiş can çekişir gibi arafta kalmıştı.
Hâlâ, kendine gelemiyordu.
Avin, adamın bu haline anlam veremedi. "Maran! Asıl sen iyi misin, rüya mı gördün." Gözlerini kapatan adam derin bir soluk verdi. Kendine gelmek istedi fakat o lanet kabustan sonra kendine gelmesi zordu.
Avin, kocasının yüzüne dokundu ter içinde kalmış saçları sırılsıklam olmuştu. Nefes alışları ise normal değildi.
İyiyim dese de yüz ifadesi her şeyi kanıtlıyordu. "Maran..."Dedi. Alt dudağını sarkıtırken ağlamamak için kendisini sıkıyordu. Cümlesinin devamı gelmediğinde bir ateş zümresi geçti kalbinden. O ateşle birlikte sızlayan kalbi dili olmuş cümlesini tamamlamıştı. Kocasının bu hâli, üzülmesine neden oluyordu. "Çok mu kötüydü?" Diye sordu tekrar.
Maran, gözlerini kapatarak yanında oturan kadını sarsmayacak şekilde göğsüne çekip sımsıkı sarıldı.
Gözlerini kapatıp burnunu boynuna gömdü. Öylesine sıkı sıkı sarılıyordu ki sanki Avin, kuş olup uçacakmış gibi hissediyordu. Korku dört yanını esir almış, kalbi hala korkudan deli gibi atıyordu.
"Sen bir ömür benimle kalacaksın demi?" Boğuk sesi kadının kulaklarına ulaştığında seslice yutkundu. Maran'ı, uzun zaman sonra ilk kez böyle görüyordu..
"Hayır hayır, asla gitmem." Geri çekilip kocasının yüzünü avuçlarına aldı. Titrek bakışları yüzünde gezindi. "Özür dilerim sana bunu yaşattığım için." İçinde beliren suçluluk duygusuyla boğazında bir ağrı hissetti. Bu korkuyu yaşattığı içi pişmandı.
