candle

-beş-

...

'Hadi ama Minho bu kadar mısın? Ha'

Yaşadıkları gözünün önünde canlanıyordu acıyla ağlayan çocuğun.

'Minho. İyi misin?'

Ses, ağlayan çocuğa sarılan, Jisung'a aitti.
Jisung, Minho'nun artık tek başına yapamayacağını biliyordu. Ona yardım edecekti.

Jisung, kollarını sardığı genç sakinleşene kadar bekledi.

'Minho benimle gel'

"Neden?"

'Göreceksin'

Jisung Minho'ya gülümsedi ve iki genç, beraber Jisung'un evine gittiler.

'Jisung.. Neredeyim?'

"Evimdesin merak etme"

Minho biraz etrafına bakındı ve daha sonra Jisung'u takip etti ve beyaz renkli koltuğa oturdular.

'Şimdi. Minho.'
"Mhm?"
'Bana, eskiden neler yaşadığını anlatır mısın? Zorunda değilsin sadece lutfen merak ediyorum.'

"Eskiden.. Ortaokulun başındaydık. İlk defa sınıfımda hiç tanıdık yoktu. Mutluydum. Sonra 'kai' yanıma geldi ve;
-adın ne?
-Minho.
-Kai bende arkadaş olalım mı?
-olur!!

Sadece arkadaş olmak istemiştim. Ortaokul 1.sınıfın sonuna kadar çok iyi anlaşıyorduk. Ama sonra işler değişti.

-altı üstü bir kağıt Minho neresi önemli?
-önemli işte! Uğraşma benimle.
-bakalım ne yazıyor?
-Hayır Kai!

Minho'ya.

Öncelikle suanda bunu okuyorsan bil ki ben başarmışımdır. Özür dilerim ama yapmam gereken buydu. Dayanamıyordum. Yapamıyordum. Ailemizi biliyorsun zaten. Üzgünüm seni üzmüşümdür. Değil mi? Minho. Senden son isteğim. Lori'ye iyi bak ve kanlar içindeki bedenime son kez sarıl.
Elveda.

Love.

-bu kim ha?
-Lütfen Kai atma.

Kai. Kai kağıdı buruşturdu ve yüzüme doğru fırlattı. Daha sonra beni yere doğru itti.

-abla kardeş sonunuz aynı olsun ne dersin haha!

Tek dediğim 'kai.' İdi. O, tekmeleri atarken. Eve döndüğümde bir de babamdan dayak yemiştim."

"O günden beri zorbalık gördüm. Hem fiziksel hemde duygusal."

'Özür dilerim. Kai adına'
"Özür dilemeni gerektirecek bir durum yok Han."
'Peki, Lori kim?'
"Ablamın kedisi. Yarın evime gidersek görebilirsin."
'Tabii olur!'

-love.