Αγάπη; Τεκάν.

Κάποτε με είχες παρακαλέσει να μη σε αφήσω.

Μόνη, στο πλευρό σου να καταντήσω.

Μη θέλοντας να σε παρατήσω,

έμεινα ως συνήθως, εγώ πίσω.

Όταν αποφάσισα να δω τον εαυτό μου,

δε σου άρεσε, αλλά ήταν πλέον αργά μωρό μου.

Διέταξες και έλεγες πως ήμουν η σιγουριά σου,

μα καλύτερα βρες άλλη να λύσει τα ψυχολογικά σου.

Κουράστηκα συνέχεια να είσαι εδώ τριγύρω,

να πρέπει να σε βλέπω κάθε μέρα και λίγο.

Μου τη δίνει αληθινά που είσαι συνέχεια μπροστά μου,

μα τώρα έφυγα, άντε γεια και όλα πλέον δικά μου.

Θέλοντας να βγω, να πιώ και ανθρώπους να γνωρίσω,

ξάφνου ήτανε γραφτό πάλι εσένα να συναντήσω.

Μετά από όσα χρόνια ήμασταν μαζί,

επέλεξες αυτή τη στιγμή να βγεις με τους φίλους σου κι εσύ.

Έκανε το λάθος ένα παλικάρι,

τόσο όμορφο, τόσο γλυκό, ένα σωστό μανάρι

κοντά να έρθει και συζήτηση να πιάσει

που να ήξερε ο άτιμος ότι θα τον ρημάξει.

Ήρθε με καμάρι και με μαεστρία

"σε ενοχλεί αυτός εδώ, έτσι δεν είναι Μαρία;"

Παίζοντας το γόης λέγοντας βλακείες,

ξεκίνησε για τον άνθρωπο να λέει..... κακίες.

Τι θες αγόρι μου, του λέω, με νεύρα ως το ταβάνι

ήρθες τρομάρα σου να μας το παίξεις αλάνι;

Τότε μου ξεφούρνισε όλη την ιστορία,

τάχα μου θυμήθηκε δική μας συμφωνία.

Και αυτός ο άνθρωπος που έβαζε τη μουσική,

λες και ήξερε ο ευλογημένος τη χειρότερη στιγμή.

Καψουροτράγουδα και για χωρισμένους έβαζε κομμάτια,

να ξέρετε τον αγριοκοίταξα με μίσος μες στα μάτια.

Θυμήθηκε πως είχαμε πει για αγάπες και λουλούδια

και κάπου εκεί ξεκίνησε να αφιερώνει τραγούδια,

μη έχοντας μετρήσει τα λόγια μου καλά

λέγοντας του ότι δε θα ξαναγυρίσω, απλά.

Έτσι μάζεψα τις φίλες μου, την αξιοπρέπεια μου,

τη τσάντα μου, τα κινητά και όλα τα πράγματα μου,

να φύγω να πάω κάπου αλλού να πιω, να συνεχίσω,

να χορέψω, να γελάσω, κυρίως να ηρεμήσω.

Όταν λοιπόν φώναξα το παιδί για να πληρώσω,

μια έκπληξη τεράστια με βρήκε, να το δηλώσω.

Καθώς πλησίαζε το νέο παλικάρι,

μέσα στα φώτα, στον καπνό, κάτι με εξιτάρει.

Ένα ψηλό μελαχρινό με μούσια και μουστάκι,

να πλησιάζει δειλά-δειλά, σωστό παλικαράκι.

Ευγενικά με ρώτησε με κάρτα ή μετρητά;

ε κι εκεί εγώ τα έχασα, τα λόγια περιττά.

Έχοντας καταλάβει τι σπαστικός ο άλλος,

κολλούσε και το έπαιζε δήθεν, κανένας άλλος.

Το παλικάρι, του 'κοψε και άπλωσε το χέρι,

στη μέση μου το έβαλε, τι θέλει να καταφέρει;

Μόλις κατάλαβε πως ο πρώην ήταν ενοχλητικός,

έπαιξε το ρόλο του νέου δεσμού, πολύ γλυκός.

"είναι όλα καλά αγάπη μου; σε ενοχλεί ο αχρείος;"

τον κοίταξα με θαυμασμό, που δείχνω πλέον σπανίως.

Εγώ άλλο που δεν ήθελα, μπήκα μέσα στο ρόλο,

το έπαιξα θιγμένη και κοίταξα το δόλιο.

"Μην ανησυχείς καρδούλα μου και θα το κανονίσω"

έκανα στην άκρη μόνους να τους αφήσω.

Αφού ο πρώην έφυγε γιατί είδε τον νέο,

και εγώ πλήρωσα εν τέλει με κάρτα στον ωραίο.

Ανταλλάξαμε νούμερα, τον κέρασα σφηνάκια και έφυγα κυρία,

ευχαριστώντας τον που έληξε η όλη ιστορία.

Μη σας τα πολυλογώ, αυτή ήταν η νύχτα,

που γνώρισα τον άντρα μου, ειρωνεία εδώ κοίτα.

Από τότε είμαστε αχώριστοι, έχουμε και παιδάκια

δε παύει να με δουλεύει όμως για κείνα τα σφηνάκια.

Γι' αυτό κορίτσια μου/αγόρια μου μη μένετε σε σχέσεις,

που έχουν σκοπό μόνιμα τις κούφιες υποσχέσεις.

Δε θα υπάρχει happy end σε κάθε ιστορία

αν δεν αποφασίσετε πως πρώτα η ΕΥΤΥΧΊΑ.