Hazırlık Sınıfı

Bölüm 1

Sabah alarmın sesiyle uyandım. Rutin işlerimi halletmek için tuvalete gittim. İnce bir eyeliner sürdükten sonra, lip balmimi sürdüm. Üzerime bir tişört altıma da kargo pantolon giydim. Son derece sade olmaya özen gösterdim çünkü ben bildiğiniz kızlardan değilim. Her kız gibi hazırlanmak için saatlerce aynanın karşısında vakit geçirmem. Hızlıca şekerli parfümümü sıktıktan sonra kahvaltıya indim. 
Annem çoktan kahvaltıyı hazırlamıştı. Ama ben mısır gevreği yemek istediğim için biraz annemle tartıştık.

- Ya anne ben artık üniversiteli oldum tamam mı? İstediğimi yerim.

- Ne halin varsa gör. Ayrıca ne biçim giyinmişsin öyle!

Gözlerimi devirerek öfffledim ve kapıyı arkamdan sertçe kapatarak evden çıktım. Ben artık özgür olmak istiyordum. Ama annem bunu hiçbir zaman kabul edemiyordu. Kulaklıklarımı takıp otobüs durağına doğru yürümeye başladım. Hava biraz esiyordu ve gece çok yağmur yağmıştı. Yer yer su birikintileri etrafı kaplamıştı. Bir anda yanımdan hızlıca lüks bir araç geçti. Tüm suyu üzerime sıçrattı ayı oğlu ayı. Sırılsıklam olmuştum. Bu pislik dağ ayısı arkasına bile bakmadan basıp gitmişti. Allah kahretsin diye söylenerek üzerimi temizlemeye çalıştım ve bu sırada otobüs geldi. 

Okula geldiğimde içim kıpır kıpır olmuştu. Bugün üniversitede ilk günümdü ve hazırlık sınıfıma doğru gitmeye başladım. Sınıfa girdiğimde herkese gülerek selam verdim ve kendimi tanıttım. Boş bulduğum yere geçip oturdum ve sınıfta insanları süzmeye başladım. O sırada sınıfa aşırı cool bir çocuk girdi. Simsiyah giyinmişti. Gözlüklerini çıkarıp hızlıca sınıfı süzdü. Bir tek benim yanım boştu. Gelip hiçbir şey demeden yanıma oturdu. Odun kokusu bütün sınıfı sarmıştı. Yandan bakışlarla çocuğu süzmeye başladım. Kimseyle selamlaşmamıştı ve insan yanına oturacağı kişiye en azından bir gülümser. Bu çocuk kendini ne sanıyordu?

Hoca sınıfa geldi ve yoklama kağıdını dağıttı. Sıra ona geldiğinde 

- Ya pardon kalemin var mı? diye sordu. Şuna bak derse kalemsiz kağıtsız gelmiş.Kibarca başımı sallayıp kalemimi uzattım. İmzasını attıktan sonra kağıdı bana verdi. Teşekkür bile etmeden. İsmine baktım Karan Karanfil. 

Yoklama faslı bitince hoca bugün ders olmayacağını sadece tanışma olduğunu söyleyerek dersi erkenden bitirdi. Herkes evlerine dağılıyordu ki bu çocuk hızlıca okul çıkışına doğru ilerledi. Ben de peşinden gittim. Bir de ne göreyim sabah üstümü ıslatan araba orada duruyordu ve Karan o arabaya bindi.