Sabah erken saatlerde kalktım.lavoboda rutin işlerimi hallettim.
gardırobuma yöneldim ve giyeceğim kıyafeti seçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
gri kombinimi giydikten sonra evden çıktım.normalde bu kadar erken çıkmazdım fakat,bizim amip beyinli sınıf arkadaşlarımla aynı saatte okula gidince gürültüden ders çalışılmazdı.bu yüzden tek çağre erkenden gidip ders çalışmaktı.
kısa süre sonra ne kadar geçmek istemesemde geçmek zorunda kaldığım mahallenin sokağına girdim.bu mahallede oturanların çoğu taşınmıştı.artık burdaki evlerin çoğunu serseriler alırlardı.bu yüzden bu mahalleden herkes korkardı.
ensemde sıcak bir nefes hissedince hızlanmak zorunda kalmıştım.sanırım bu sefer bir serseri ya da içmiş bir adam peşime takılmıştı.
ben adımlarımı hızlandırdıkça oda hızlandırıyordu.tek çare koşmaktı.adımlerım artık koşmaya dönüşmüştü.sanırım arkamdaki serseride fark etmiş olacak ki arkamdan koşmaya başlamıştı.
en son yolun sonuna yani çıkmaz sokağa vardığımı fark ettim.bu sefer herşeyin bittiği son noktaydı yani sanırım öyleydi..
serserinin kafasında kapşon olduğu için yüzü gözülmüyordu.ben geri gitdikçe o bana bir adım daha çok yaklaşıyordu.
en sonunda beni duvar ile arasına almayı başarmıştı.yüzümü yüzüme yaklaştırdı ve ellerini belime doladı.bu durum oldukça rahatsız ediciydi.resmen taci* ediliyordum.
dudağımı öpemeden kafasından darbe yemiş olacaktı ki yere düşmüştü o yerdeki ahm*k acı ile kıvranırken bende o adama vuran kişiye kafamı çevirdim yüzünü göremiyordum.sanırımkimliğinin belli olmasını istemiyordu.
X-Kaç yn..
bir dakika bu adam benim adımı nereden biiyordu!?
yn-benim adımı nereden biliyor sunuz?
X-yn kaç dedim!
yerde kıvranan adam yavaş yavaş ayılmaya başlamıştı.arkama son kez döndüm ve beni kurtaran adama baktım.önüme döndüm ve koşarak o mahalleden çıktım.
Sınıfa ağır baş ağrısıyla girdim.sıralara tutunarak kendi sırama vardım.bir kaç dakika önce ne haldeydim ve ne yaşamıştım. zaman su gibi geçmişti resmen
özellikle o garip adam kaçmamı söylediğinde astımım olmasına rağmen deli gibi koşmuştum. bu benim için normalde çok zor birşeydi ama insanın başına kötü şeyler gelince herşeyi unutuyor.
