🫀Zdradziłeś mnie?🫀

prolog

Zdrada to coś strasznego. To coś co niszczy ludzi bardziej od jakiej kolwiek krzywdy fizycznej, dlaczego więc ktoś miałby krzywdzić tak osobę, którą „kocha"? No właśnie nie może, bo jeśli to zrobi, to jedyne co osiągnie, to stratę drugiej osoby, tej podobno ważnej osoby. Co to da? Przyjemność? Dla kogo? Ludzie sądzą, że druga szansa potrafi wszystko naprawić i że po jakimś czasie nawet zapomną „rany się zagoją". Wszystko było by pięknie, lecz niestety niektóre osoby muszą dać po kilkanaście szans, by dostrzec jak bardzo ta druga osoba jest podła i zakłamana. Życie dla każdej osoby pisze inny scenariusz, tak dokładniej, to ten scenariusz powinien się w którymś momencie połączyć z drugim i stworzyć piękną historię, lecz co jeśli ta druga osoba wymaże te łączące ich słowa „Kocham cię"? I co z tym pustym miejscem które zostawi? Przecież historia musi ciągnąć się dalej. Nic nie zapełni już tej pustej przestrzeni, spowodowanej zdradą, której dokonała się osoba do której coś czuliśmy, jednak czy my na pewno czuliśmy coś do osoby, która świadomie nas skrzywdziła i okłamywała? Jestem zdania, że zdrada to znak. Znak, który ma nas uświadomić i wręcz zapewnić, że ta osoba, która nas skrzywdziła nie zasługuje na drugą szansę. Pomyśl dwa razy, bo jeśli będziesz chciał się zastanawiać ten trzeci raz, to wiedz, że już tej drugiej osoby przy tobie nie będzie. Niektórym wreszcie w mózgu zacznie migać lampka, a z tą migającą lampką narodzi się chęć napisania historii od nowa, nie będzie ona łatwa, lecz jeśli naprawdę się po starasz może być lepsza niż poprzednia. Co z tym pustym miejscem? Zostanie ono na tamtej starej kartce, starej historii. Ty o niej zapomnisz, lecz osoba, którą w tedy skrzywdziłeś w środku nadal walczy i truję się tym gnijącym w niej uczuciem zdrady. Nie rub sobie nadziei, że kiedy kolwiek ta osoba zapomni, bo nie wiem jak bardzo próbowała by z tym walczyć, ona już nigdy nie będzie taka sama, ona już nigdy nie spojrzy na ciebie jak z tych pierwszych chwil. Na potwora nie da się spojrzeć inaczej, jak nie z obawą, że znowu zaboli.