GÖK YILDIZ ( TAMAMLANDI ✔️)

⭐G.Y 2 Ruhum acıyor.⭐

" Açıklamaya gerek yok güzelim. An itibariyle mesaj olarak gitti cüzdanın resmi. Annende babanda biliyor artık!"

" Nee?! "

İşte o gün kaydı Yıldız'ın dünyası. Yada ben Yıldız, kaydım bu dünyadan, nereye gideceğimi bilmeden.

O gün kavga ederek ayrıldık Umut'la. Yaptığı şeyin kabul edilir tarafı yoktu. Anne babama ne derdim ben. Nasıl açıklardım... Zaten her yaptığım kusur doluydu onlara göre. Ama bu? Bunu açıklayamazdım!

O gün anne ve babam telefonla beni sürekli aradılar. Annem ağlaya ağlaya, babam bağıra, bağıra konuştu. Sakın eve gelme! Dedi babam. Yüzünü görmek istemiyoruz!

Bir anda dünyam tepe taklak olmuştu. Ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilemeden öylece kala kalmıştım ortada.

Kafamın içi bir anda karma karışık bir hâle gelmiş, düşünemiyor konuşamıyor ne yapacağımı bilemiyordum.

&

O gün ve gece uzak bir otelde kaldım . Herkesle her şeyle bağlantımı kestim. Telefonumu kapattım. Sadece düşündüm. Ne yapacağımı, nasıl hareket edeceğimi düşündüm. Lakin bulamadım.

Umut'u hâlâ seviyordum. Oda beni seviyordu biliyordum. Bundan emindim. Belki de onun yaptığı doğru, dedim kendi kendime. Babam ve annemin Umut'u kabul etmelerinin tek yolu buydu belki de. İlerde de yumuşar ve beni affederler hatta Umut'u da sever kabul ederler diye düşündüm. Sonuçta ne ben ne Umut babamın sandığı gibi kimseden birşey beklemiyorduk. Maddiyat hiç beklemiyorduk. Bunu aileme de ispat ettiğimde herşey hallolabilirdi.

Meğer ben öyle sanıyormuşum. Umut'un bana oynadığı oyunu sonradan anlayacakmışım.

Ertesi gün erkenden otelden ayrılıp Umut'un yaşadığı eve gittim. Kapının önünde durup elimi zile uzattım. Basmadan önce yeniden ve tekrar tekrar düşündüm yapacağım şeyi. Sonunda kesin bir kararla kapının ziline bastım. Saniyeler sonra Umut kapıyı açıp beni gördüğünde hem çok şaşırdı hem sevindi. Belli ki beklemiyordu beni. Yinede,

" Güzelim biliyordum geleceğini."

Dedi tuttuğu ellerimle beni içeriye doğru çekerken. Ve benim hayatımdaki herşey o kapıdan girdiğim andan sonra değişti. Hemde öyle bir değiştiki geçmişim ve geleceğim arasındaki fark siyah ve beyaz kadar farklı olacaktı.

*****

O günden bir hafta sonra babam beni yeniden döndüğüm ve kaldığım otel odasında ağlarken buldu. O bir hafta içinde öğrendiklerimden sonra Umut'la çok büyük bir kavga etmiş, ardından Umut'un yanından pişman ve perişan bir halde otele geri dönmüştüm.

Meğer Umut yalanlarıyla beni kandırmış, arkadaşına yaptırdığı sahte bir cüzdanla evlediğimize inandırmıştı beni. Babamın bizi arayıp beni evlatlıktan reddettiğini duyduğunda ise gerçek karakteri ortaya çıkmıştı.

Dahası bundan sonra aileme ne dersem diyeyim inanmazlardı bana.
Artık iş işten geçmişti.

Yıldız Yavuzlar'ın adı, ne olduğu belirsiz biriyle duyulmuş, o adamla evlenmiş ve ayrılmış olmuştu.
Kimseye o cüzdan sahteymiş Umut'un oyununa geldim diyemedim. Bunu yapıp aptallığımı tescilleyemedim. Beni onunla yani Umut'la evlendi ayrıldı biliyorlardı.

Öfkeli babam beni apar topar alıp eve götürdü. Tek kelime edecek ne gücüm ne de hâlim vardı.

Geldiğim evde kapıdan girer girmez babamdan farklı görünmeyen annem karşıladı beni. Bir kaç adım atıp salonun ortasına geldiğimde annemin yüzümde patlayan tokatıyla kendimi yerde buldum. Elim yüzümde dolan gözlerimle yerde kaldım bir süre. Haketmiştim. Hemde fazlasıyla.