32 zawgyi

6.6K 122 5
                                    


Part 32

စူး႐ွ႐ွအလင္းေရာင္ေၾကာင့္မ်က္လုံးမွိတ္ထားလ်က္ကိုပင္မနက္လင္းေနၿပီဆိုသည္ကိုခံစားရသည္။မ်က္လုံးကိုလက္ျဖင့္ပြတ္သတ္ရင္း, စေနဦးခိုက္ႏိုးလာခဲ့သည္။ေႏြဘက္ကိုကူးလာသည့္ရာသီဥထုေၾကာင့္မနက္ခင္း‌ေန ေရာင္ကအေတာ္ေလးေကာင္းလွသည္။
ျပတင္းေပါက္ဘက္ကထိုးဝင္လာတဲ့ငွက္သံ ေတြေၾကာင့္စိတ္႐ႈပ္သြားတာေတာ့အမွန္။ပိက်ိပိက်ိနဲ႔အေတာ္နားၿငီးသလိုခံစားရသည္။

ျပတင္း‌ေပါက္ကိုထပိတ္ဖို႔ေတြးကာမွရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာတဲ့,ကေလးေၾကာင့္မထျဖစ္ျပန္။အၾကင္နာ့ရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးကိုဖြဖြေလး
ပုတ္ေပးရင္းသူပါမလႈပ္မယွက္ႏွင့္။

ၾကည္လင္ေနတဲ့ ကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔မွနဖူးထက္ကိုအနမ္းေလးေပးမိျပန္ သည္။လည္စပ္ေလးတြင္႐ွိေနသည့္ခရမ္း ေရာင္ရင့္ရင့္စုတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုကိုေတြ႕မိေတာ့ထိုေနရာေလးကိုတစ္ခ်က္ဖိကပ္နမ္းလိုက္ရင္ စေနဦးခိုက္ျပဳံးလိုက္မိသည္။

တစ္ကိုယ္လုံးကိုသူ႕အေပၚတင္ၿပီးကိုအိပ္ေပ်ာ္ေနတာပင္။ေျခတစ္ဖက္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ပါသူ႕ကိုခြထားၿပီးရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ၿပီးအိပ္ေနတာျဖစ္၏။အခုမွကေလးအေဖႀကီးလိုဘဝကိုေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနတဲ့ စေနဦးခိုက္ဘဝျဖစ္သည္။

ပါးအိစိေလးေတြကိုအသဲယားစြာျဖင့္ငုံေထြးလိုက္ေတာ့သူ႕မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔တြန္းၿပီးကာလာသည္။

"အင့္! ကိုကို "

"ထေတာ့ အိပ္ပုတ္ေလး ေမာင္အလုပ္သြားရမယ္"

"ေမာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ကိုကိုလို႔ေျပာင္းသုံးေလ အၾကင္နာ ႏိုင္ထားတာ"

ရင္ခြင္ထဲကခ်က္ျခင္း႐ုန္းထြက္ကာေျပာလာသည့္စကားေၾကာင့္စေနဦးခိုက္ရယ္မိလိုက္သည္။ေမ့သြားမလားလို႔စလိုက္မိတာခ်က္ျခင္းကိုရန္စြာေတာ့တာပင္။မ်က္ႏွာေလးကလည္းဆူပုတ္သြားတာျဖစ္သည္။

"ေဟး ေဟး မနက္အေစာႀကီးေနာ္။မ်က္ႏွာကိုျပင္ ေစာေစာစီးစီးဂ်စ္က်တာကိုကိုမႀကိဳက္ဘူး။ကေလးပီပီမနက္ထတာကိုျပဳံးျပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ထ"

Love is born, because of you(Complete)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora