Merhaba şuan bu yazıyı okuyan güzel yürek.
Merhaba gözleri gözyaşına alışan yağmur tanesi.
Merhaba güneşin sıcaklığında karlar ülkesine dönen ruh.
Merhabalar bitmez ama biz bittik.
Tükenme noktasında, umutlarıyla kayığı götürmek isteyen kaç kişiyi...
Hayatta gittiğim her yolda koşmaya çalıştım. Hep o yolu bitirmek'ten ziyade, yolu bitirmeden ne kadar gidebilirim diye düşündüm.
"Çünkü sonum olan bir yola kabul olsam da, biraz daha devam etmesi için çok çabaladım ama nefesimi kestiler her seferinde."
Çoğu kez gelmeyin üstüme diye kendimi bir köşelere attım. En çokta sustum. Kedilere anlattım derdimi. Köpekleri seviyorum ama korktuğum'dan onlara derdimi dökemedim. Eminim onlara anlatsam, insanlardan daha iyi dinlerlerdi. Korku işte. Ne ecele, ne iyi niyete faydalı.
Yol virajlar'la dolu hep. Kimi zaman keskin virajlarda dönerken, acaba bu uçurum beni sever mi diye kendime sordum.
Sonra "uçtunuçacağın kadar akıllanma'dın mı ? Bak kanadını kırdılar. Hatta param parça'sın" dedim kendime.
Yol kenarı çöpü olmuşuz.
Biraz sustum. Her zaman ki gibi en maharetlisin'den düşündüm. Virajları ölçmeye kalktım. Su içer gibi dağları nefesime çektim. Ormanların sessizliği ile bağıra bağıra dertleştim. Bir kulübe ufaklığında dünyaya döndüm yüzümü. Tabi gözümde kaç gram ağırlıkta bilmiyorum ama sellercesine yaş. Hıçkırık yok ama kalp atışımın hızı var.
Biraz daha derken, biraz daha...
Kafamı duvara vurmuştum bir gün. Aklıma biraz daha vurma hissi düşerken " dur" dedim kendime.
Odamın ışığını o gün kapattım. Saatlerce karanlık odamda, bir kalem ve defter ile karaladım bir şeyler.
Yazarken farkında olmadan kelimeleri birbirine geçirerek, cümleleri karıştırmışım.
Fakat bir ayrıntı dümdüz karşımda belirdi.
İşte o "beni öldürenler yaşadı" ayrıntısıydı.
Yolu gideceğim ama nasıl? Bitirmek istemezdim ama öldürüyorlar. Hergün birisi beni öldürürken, kendisi çiçek açıyor. Yine de sonum olacak yola kabulüm.
Onlar demese'ler dahi ben şunu biliyorum.
"Beni öldürerek açan bir çiçeği su yakar."
Bakalım kaç çiçek bu yolda su ile yanacak.
O zaman başlasın yolculuk...
Bermelce(Berkant Aydın)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kendimden bahsedeyim biraz olur mu?)
Olur mu tamam😅
(26 yaşında İstanbul'da yaşayan ve yıllardır yazmak ile meşgul olan ama sınavları çetin geçen birisiyim.
Yıllar önce burada çok şey yazdım ama gerekli destek olmayınca, bırakmak zorunda kaldım açıkcası.
Fakat tekrardan başlama kararı aldım.
Halı hazırda yazdığım bu kitap harici, yazmakta olduğum kitaplar var. Zamanla onlarıda buraya aktaracağım inşallah.
Sizlerden sadece istediğim, gelin bu yolculuğu beraber yapalım. Birbirimize arkadaş, dost ve güzel hissedip, güzel bakan olalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Belki içinden geçmiştir " sen nasıl 26'sın" diye ama öyleyim. Minyon tipli bir şey olduğumdan kaynaklı.
Merak ettiğiniz birşey olursa bana İnstagram adresimden ulaşabilir ve sorabilirsiniz.
Devamı gelecek inşallah. Önce bir desteği görmem gerek gerçekten.
Yolculuk devam etsin diyorsan lütfen beğen ve kendine güzel bak, bekle, geleceğim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnstagram/bermelceyazar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
