စိမ္းႏု၊ရင့္ေရာေရေမွာ္မ်ားတစ္စတစ္စ ေရၿငိမ္ျမစ္ကမ္းႀကီးေဘး ႏွစ္လမ္းသြားလမ္းမေဟာင္းအလယ္မွ
လမ္းေျပာင္းျပန္ဆိုင္ကယ္ေလး။
အေဖာ္မဲ့စြာ ျဖတ္သန္းစီးနင္းေနတာ2ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။
စကၠန္႔မမွန္ေသာ အသက္႐ႈႏႈန္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကို
မရြာေသာမိုးသားတိမ္အုပ္ေတြ လွည့္ျဖားတာခဏခဏ။
ေက်ာဘက္မွာ မီွတြဲစီးေလ့ရိွေသာ
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ မရိွေတာ့
"ေပါ့ပါးေနသည့္ ဆိုင္ကယ္"။
ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာ အေျခေနမဟုတ္ဘူး။
စိုက္ပ်ိဳးသူသာသိေသာ အဓိပၸါယ္ရိွသစ္ပင္အထပ္ထပ္
ဥယ်ာဥ္ငယ္ေ႐ွ႕အေရာက္။
ကြၽန္ေတာ့္ညမ်ား ႏွစ္ခ်ီစီးေမ်ာခဲ့ရေသာဥယ်ာဥ္အိမ္ေလးဆိုမမွားပါ။
ဒီဥယ်ာဥ္ထဲ ဂ်ြန္မငိုခဲ့ရသည့္ေျမသားလြတ္
မေတြ႔ႏိုင္ဘူး။
အိမ္အတြင္းဝင္လိုက္တိုင္း ျမင္ေတြ႔ရသည့္
ျပန္စာအထပ္လိုက္က မ်က္ရည္မ်ားတေစေပးခဲ့သည္။
ေပးစာနဲ႔ျပန္စာ အရမ္းကြဲလြဲသလို
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရြင္စရာအျမတ္အစြန္းမရိွဘူး။
ေပးပို႔သူေယာက်ာ္းကိုယ္တိုင္က ပစ္ခြာသြားၿပီးမွ
စိတ္ညိဳးငယ္ရာအေျခေနေတြသာ ပို႔ေပးေနခဲ့သည္။
Park Jimin....ေခၚလိုက္တိုင္းအျမင့္သံရင့္ရင့္။
လိုက္ေလ်ာညီေထြျမင့္ျမင့္မားမားဆိုးလြန္းသူ။
ေယာက်ာ္းဆိုးေလးကို ခ်စ္ေနရတာ
ေတာ္ရံုစိတ္အရည္ေသြးေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။
.....
"Hey Z"
"ငါစာေရးမလို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန"
"မင္းအတြက္အိမ္အသစ္မွာ သြားအိပ္ခ်ည္း"
"ငါ့စိတ္ေတြစုစည္းေနမွျဖစ္မယ္
အနားလိုက္မကပ္နဲ႔"
"သြားေတာ့"
{ဖေယာင္းအရည္ေပ်ာ္ေလေလ ကိုယ္ငိုရေလေလပဲ။
မီးေတာက္တစ္ခုနဲ႔ရပ္တည္ေနရတဲ့ခံစားမႈ။
မီးစေပ်ာက္သြားတာတစ္ၿပိဳင္နက္
ျပင္းျပင္းထန္ထန္သက္ေရာက္လာေတာ့မယ္hyung။
ကိုယ္ အခ်ိန္တိုင္းေဆြးေျမ့၊ေတြးေတာေနရတယ္
မ႐ူးသြားခင္ ျပန္လာလိုက္ပါေတာ့ hyungရယ္
ဝယ္ထားတဲ့႐ွပ္အစင္းလွလွေလးေတြက
ႏွစ္ေတြအတြင္း ဆိုဒ္ေသးသြားမဲ့hyungေတာ္ပါအုန္းမလား။မင္းအတြက္ ပဲေစ့အမ်ိဳးစားသစ္ေလးေတြလည္းစုထားတယ္။
ထိကရံုးပင္ေလးေတမ်ား ပြားထားတာအမ်ားႀကီး
ကိုယ္တို႔လိုက္တို႔ထိၾကမယ္ေလ။
ကိုယ့္သိပိုင္ခြင့္ေမးပိုင္ခြင့္ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ
အေၾကာင္းရာမ်ားၿပီးရင္ျပန္လာေတာ့ေနာ္}
JEON
