22 - Ufak Tefek

1.6K 111 31
                                    

İki günü daha geride bırakmıştık, geçen gün buluştuğumuz kadro tekrar bir buluşma ayarlamıştı.

Beni Altay alacaktı, onun için hazırlanıyordum büyük ihtimalle birazdan burada olurdu.

Bu mevzu yüzünden Kerem ve Yunus ile biraz tartışmıştım. Beni onlar almak istemişti ama defalarca reddettim, çünkü ilk Altay teklif etmişti.

Altay'dan gelen mesajla çantamı alıp ayakkabımı giydim ve evden çıktım.

Bahçenin önünde durdurduğu arabaya doğru ilerlerken önde kumral, mavi gözlü bir kızın oturduğunu fark ettim.

İkimiz gideceğiz sanıyordum, biraz bozulmuştum bu duruma. Arabaya yaklaştım ve kapısının önünde ikisine bakıyordum.

"Kusura bakma ya biraz yerini mi kapmış oldum?" gıcık verircesine bunu söylemesiyle tek kaşım havalanmıştı.

"İkinci planda olan ben olsaydım, yerimin arka taraf olduğunu bilirdim." şakaya vurmuştum, Altay ortamdaki gerginliği sezdikten sonra lafa girdi.

"Büşra, arkadaşım oluyor kendisi. Takımla tanışmak isteyince plana dahil ettim. Haberiniz yoktu kızmazsınız inşallah?" bakışlarımı Altay'a yönelttim.

"Benlik durum yok, takımla konuşursun." Altay bana bakmaya devam ederken dilini ağzının içinde dönderdi.

"Geç kalacağız, gelmiyor musun?" başımı reddeder gibi salladım. Ne olur ne olmaz diye aldığım kontağımı çantadan çıkarttım ve Altay'ın önünde salladım.

"Kendim gelirim, hem erken ayrılmam gerekebilir." sorgularcasına bakıyordu bana.

"Neden erken ayrılman gerekebilir?" sana ne Altay.. sana ne..

"Belki özel bir sebebi vardır, kendi arabası varsa onunla gelebilir hayatım?" kız Altay'a bakarak iğneleyici şekilde konuşuyordu. Ve hayatın? Altay kıza karşılık vermeyince alayla sırıtmıştım.

Altay'a başımla işaret yaparak yanlarından ayrıldım. Garaja girip arabayı çalıştırdım. Son model Mercedes Benz vardı altımda, kendi paramla aldığım.

Arabayı sürerek Altay'ın arabasına yaklaştım, camı açıp onlara baktım.

"Orada görüşürüz?" kız bana tiksinerek bakarken bakışlarına anlam veremedim, sanırım Altay'ı kıskanıyordu. Pek de umursamadım.

"Araban çok güzelmiş, baban mı aldı?" babam yoktu, bu durum da beni hiç üzmemişti. Ona acır gibi gülümsedim.

"Hayır, bu gördüğün villa ve arabayı kendi paramla satın aldım." kızın sinirlendiğini fark ettiğimde kaşlarımı hafif çatarak sırıtmaya devam ettim.

"Ne iş yapıyorsun, insanlar fazla memnun kalıyor sanırım?" ima ettiği şey ortadaydı, Altay ona sert bir şekilde bakarken ben tepkimi hiç bozmadım.

"Futbolcuyum ben canım. Bazılarını memnun edemiyorum, kıskanıyorlar. Ama geneli benden memnun."

"Ha, sen ne iş yapıyorsun? Araban falan var mı? Markası ne?"

Kız cevap vermeyince Altay başını hafif eğip bana doğru bakarak sırıttı.

"Sen gerildin biraz?" gözlerimi devirip önüme döndüm, arabayı gazladım.

Masada Mert Hakan, İrfan, Arda, Altay, Kerem, Yunus ve Barış vardı. Ha bir de o kumral kız.

Kerem ve Yunus'un ortasında oturuyordum yine. Yavaşça ayağa kalktım, hemen bana baktılar.

"Lavaboya.." dememle önlerine döndüler.

Lavaboya doğru ilerledim, midem bulanıyordu biraz. Elimi yüzümü yıkadım, kendime gelmeye çalıştım.

Galatasaray Ve Dahası • Kerem Aktürkoğlu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin