Galatasaray Ve Dahası • Kerem Aktürkoğlu

24 - Çocukluk Aşkım?

Aynı gece sahilde tek başıma oturuyordum, ne kadar ısrar etseler de yanımda kalmalarını istemedim.

Biraz kafa dinlemeyi diliyordum yalnızca, kırılmadığımı düşünsem de bana sormamaları biraz zoruma gitmiş olabilirdi.. evet.

Gel Bana - Speed Up

Sahilde sevdiğim şarkılardan birisini açmış dinliyordum, normali çok yavaş geldiği için biraz daha hızlandırılmış, anlaşılan ve kafa yormayanını açmıştım.

Ayağımda beyaz spor ayakkabım, onun üstünde beyaz bileğime kadar ulaşan çorabım, altımda kısa bir şort ve üstümde de şortumu kapatan beyaz, desenli oversize bir t-shirt vardı.

Dizlerimi kendime çekmiş dalgaları izleyip şarkıyı söylerken tanıdık bir sesin bana eşlik ettiğini işittim.

"Sen gel bana.. gel bana.."

Ses tanıdıktı, oldukça.. ama biraz eskiden duyduğum bir sesti. Yavaşça başımı arkaya çevirdiğimde gördüğüm kişiyle elimi ağzımın üstüne yerleştirdim.

Neredeyse 3-4 yıldır görmediğim, bana hem abi hem çocukluk arkadaşı olan Ufuk duruyordu karşımda..

Ayağa fırladığım gibi ona sarıldım, ellerini belime sarmıştı. Amma da değişmişti.. ve üstünde anlamadığım bir ciddiyet varken bana gülümsüyordu.

Yavaşça geri çekilip onu baştan aşağıya süzdüm, ellerini tutuyordum. Siyah spor ayakkabısı, siyah pantolonu ve siyah gömleği.

"Sen ne kadar değişmişsin lan böyle!" gülümseyerek bana bakıyordu.

"Sen de çok güzelleşmişsin.." gülümseyip tatlı bir egoyla saçımı geriye doğru attırdım.

"Tabi, yıllar geçiyor biz güzelleşiyoruz." dediğim şeyle güldü.

"Burada olduğumu nereden biliyordun?" biraz gerildiğini fark ettim bakışlarını gözlerimden indirdi.

"Dersime çalışıyorum desem?" anlamamıştım, alt dudağımı hafiften büzdüm ve başımı sola yasladım.

Onun arkasında duran siyah mercedes, kenarlarında siyah takım elbiselerle aşırı dikkat çeken duba gibi adamlara baktım.

Başımı tekrar doğrulttum, ürkmedim değil şimdi.

"Iı, bu abiler kim?" arkasını dönüp az önce baktığım yere baktıktan sonra başını tekrar bana çevirdi.

"Güvenliğimi sağlayan abiler.." bakışlarımı kaçırarak ellerimi yavaşça çektim.

"Çok değişmişsin ya.."

"Babam değiştirdi biraz, onun yanında olmak zordu biliyor musun?" diyerek ortamı yumuşatmaya çalıştı. Gerildiğimi anlamış olmalıydı.

"Dondurma yemek ister misin, leydim?" gülmeye başladım, çocukken oyun oynadığımız sıralarda bana hep böyle derdi.

Sahilin kenarındaki dondurma tezgâhına yaklaştık.

"İki tane çikolata parçacıklı çikolatalı dondurma.." unutmamıştı. Buna gülümsedim.

İkimizin de en sevdiği dondurma, çikolatalı ve içinde küçük çikolata parçacıkları bulundurandı.

•

Bana seslenen kişiye doğru döndük ikimiz de. Altay'ı görünce biraz tedirgin oldum, Ufuk ile karşılaşması etik olmayacak gibiydi.

Bize doğru yaklaşan Altay'a tam olarak dönmüştük. Ona doğru yaklaşacağım sırada Ufuk nazikçe kolumu tuttu ve beni geriye çekti.

Ufuk, Altay'a doğru ilerledi. Onun arkasından Altay'a bakıyordum. Gözlerimiz buluşmuştu.