Okula geldiğimden beri her saniye bir zorbalık görürdüm.
Okul bitsin diye her dakika dua ederdim.
Evde daha rahattım ailem benimle çok güzel ilgilenirdi.
Onlara bu zorbalığı anlatmazdım.
Çünkü biliyorum üzülüp okul değiştirecekler.
Her seferinde zorbalığa uğrardım.
Artık alışmıştım.
Kafamda yumurta kırmaları, laf sokmalar, okul çıkışı dayakları,
Tuvalette sıkıştırmalar.
Hepsini yapan tek bir kişi vardı Seo Changbin
Tüm okul ondan korkardı babasının okulu olduğu için asla disipline gitmezdi.
Bazı hocalar bile ondan korkardı.
Züppenin tekiydi.
...
"Ben çıkıyorum anne"
"Tamam oğlum"
Anahtarlığımı alıp evden çıktım.
Durakta beklediğim otobüs geldi.
Hızlıca bindim.
Bu saatlerde pek otobüse binen olmazdı.
Rahattı ve huzurluydu.
Birkaç öğrenci vardı onlarda genellikle birbiriyle konuşuyordu.
Telefonumu elime alıp bir şeylere bakmaya başladım.
Otobüste okula yaklaştığını görünce telefonu cebime atıp ayağa kalktım.
Kapının önünde duran zorbalarımın gözlerinin üstümde olduğunu hissettim.
Hiçbir şey demeden okula gireceğim sırada birisi çantamdan tuttu.
"Naber aptal"
Kulağımın arkasından konuşan kişinin Changbin olduğunu anlamak zor değildi.
Derin bir nefes aldım.
Cevap vermesem daha çok eziyet edicekti.
"İyiyim"
"Ama bak sen bana nasılsın demiyorsun üzülüyorum"
"Nasılsın"
"İyiyim aptal ta ki seni görene kadar şimdi daha da iyiyim eğlencem geldi"
Kafa sallamakla yetinmiştim.
"Sınıfta görüşürüz ufaklık"
"Hm hm"
"Duyamadım"
"Görüşürüz"
Biraz öne doğru iteklemesi ile sarsılmıştım.
Sınıfa doğru yürümeye başladım.
Çantamı sırama doğru fırlattım. Kafamı sıraya koydum.
Dün çok yorulmuştum.
Babam ile araba yıkamıştım.
Annem ile alışverişe gitmiştim.
Tam uykuya kendimi bırakacağım sırada kafamda hissettiğim acı ile kalktım.
Elim kafam gitmişti.
"Ufaklık uyan ama canım sıkılıyor"
