ဒုတိယမြောက်သောရာဝဏ
""ဝတ္ထုတို""
"သီတာက ဒဿဂီရိကို
အရမ်းမုန်းတာတဲ့..."
သူ့ဘေးကထိုချာတိတ်မလေးဟာ
ဆေးလိပ်ရှိုက်နေသောသူ့ကို
ဖက်တွယ်ရင်းစကားဆိုလာတော့..
ဆေးလိပ်ကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း
"ဘာလို့လဲ"
"ဘာလို့ရမှာလဲမချစ်လို့ပေါ့"
"မင်းဆိုရင်ရော
အဲ့ဒီဘီလူးကိုချစ်မလား"
"ohh ချစ်တာပေါ့ကိုကိုရယ်
..
ဒါကြောင့်လည်းသူနဲ့အရမ်းတူတဲ့
ကိုကို့ကိုအခုထိချစ်နေတာ..."
"ဟက်!!"
ကောင်မလေးကရီရတယ်
သူ့ကိုကစားနေတာမှန်းသိသိကြီး
ကိုချစ်နေရတယ်လို့.....
"ကိုယ်သွားရတော့မယ်
ချာတိတ်..."
"ရန်ဖြစ်အုံးမလို့လားကိုကို"
"အင်းး"
"မဖြစ်ပါနဲ့လို့တားလို့မရတာကိုသိပါတယ်...
ကိုကိုရယ်ဂရုစိုက်နော်"
"OK...ချာတိတ်"
အရိပ်ရနေသော
ပန်းခြံခုံတန်းကနေ
တချက်လေးပင်လှည့်မကြည့်စွာ
ထွက်သွားပြီဖြစ်သော Kim
ချာတိတ်မလေးကတော့
လင်္ကါဒီပချစ်သူဆိုတဲ့
စာအုပ်လေးက်ုင်ကာ
သူထွက်သွားရာဘက်ကို
ငေးကြည့်နေလေရဲ့..
ကိုကိုကခဏလေးတွဲမှာကိုလည်းသိသလို..မချစ်တာကိုလည်းသိနေတယ်ဒါပေမယ့်...
သူ့ညို့လိုက်ရင်ကို
လွန်ဆန်လို့မရခဲ့...
""ကိုကို ရေသိပ်ချစ်ရပါတယ်
ထားခဲ့တော့မယ်ဆိုရင်တောင်
အချိန်မရွေးပြန်လာခဲ့ပါ
ချာတိတ်ကိုကို့ကို
အမြဲစောင့်နေမှာပါ....""
သူ့အတွက်
ကိုကိုဟာဒဿဂီရိမင်းလိုလူ
သူ့ဘဝမှာအမြဲတမ်းစိုးမိုးနေမယ့်
ဖြစ်တည်မူ့တစ်ခုပေါ့...
သူကတော့သီတာဒေဝီမဖြစ်နိုင်တာကိုလည်းသိပါရဲ့
ဒါကြောင့်လည်းတစ်ခါတလေတော့မနာလိုစိတ်လေးဖြစ်မိသား
ကိုကို့ရဲ့သီတာလေးက
ချာတိတ်ပဲ ဖြစ်ချင်ပါရဲ့ကိုကိုရယ်
YOU ARE READING
ဒုတိယမြောက်သောရာဝဏ
General Fictionမင်းအနေနဲ့ငါ့ကို မုန်းလို့ရတယ် နေခြည် ဒါပေမယ့် ငါ့ကိုမင်းဘယ်တော့မှ လွန်ဆန်လို့မရစေရဘူး....
