[Unicode]
" ကျစ် ကျက်သရေမရှိတဲ့နေရာ ငရဲလိုပဲ "
ကင်မ်ဂယူဘင်းတစ်ယောက် စုတ်တစ်ချက်သတ်၍ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ တစ်ခြားတော့မဟုတ် ။ သူတက်ရမည့်ကျောင်းကိုပင် ။
ကျောင်းဖွင့်တာ ၁ လလောက်ရှိပြီဆိုပေမဲ့ ဂယူဘင်းက အခွင့်ထူးခံလူတန်းစား ။ သူ့အဖေက ဒီကျောင်းကိုအများဆုံးထောက်ပံ့ပေးနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်တာကြောင့် ဆရာ၊ ဆရာမတွေအကုန်ကြောက်ကြသည် ။
အခုတောင် ကျောင်းအတက်လေးတော့လာပြပါ ဆိုလို့သာ မလွှဲမရှောင်နိုင်လာရတာ ။ မဟုတ်ရင် ဒီလိုနေရာမျိုးကို ကင်မ်ဂယူဘင်းတို့က စိတ်ကိုမ၀င်စား ။
ကျောင်းများ ဘာလုပ်ရမှာလဲ ။ "ကျရင်နောက်တစ်နှစ်ပြန်တက်တာပေါ့" ဟုပင် ကြိမ်းဝါးရင်း နေလာခဲ့တာ အခုဆို အထက်တန်း ဒုတိယနှစ်ကိုတက်တာ နှစ်ခါပြန်ရှိခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ပြုံးပြီး ကျောင်း၀န်းထဲ၀င်လာတုန်း အရှိန်နဲ့၀င်တိုက်လိုက်တဲ့ အရာတစ်ခုကြောင့် ဘိုင်းခနဲပင် ပြုတ်ကျသွားရသည် ။
ဘ၀မှာ ပထမဆုံး ရှိုးပျက်ခြင်းဖြစ်သည် ။
အား နာလိုက်တာ ။ ငါတိုက်မိတာ ကျောက်တုံးကြီးများလား ။
" ဒီမှာ လူတစ်ယောက်လုံးပြေးလာတာကို မဖယ်ဘဲ ဘာလုပ်နေရတာလဲ အတိုက်ခံချင်နေတာလား "
ဟ တွေ့ပြီ။ ကင်မ်ဂယူဘင်းနဲ့တော့ တွေ့ပြီ ။ ဘယ်ကောင်လဲကွ။ ရာရာစစငါ့ကို ။
ကြည့်တော့ဖြင့် လူကသေးသေးလေး ။ ၀င်တိုက်သွားတဲ့ သူ့ခေါင်းကိုပွတ်ရင်း လူကိုမကြည့်ဘဲပြောနေတာ မသိရင် သူပဲနာသွားတဲ့ပုံ ။
လဲကျသွားတာ ငါပါကွ ။
" မင်းအရင်၀င်တိုက်တာလေ ဘာလို့ပြသာနာလာရှာနေရတာလဲ "
" ရှာတော့ဘာဖြစ်ချင်.... အယ် ကိုကိုး "
ဘာရယ် ။ ဘယ်လို ။ ဘာကြီးလဲဟ။
ရန်တွေ့နေရင်း ဘယ်က ကိုကိုးကပါလာတာလဲ။ မဟုတ်မှ သူ့ကိုခေါ်နေတာလား ။
" ကိုကိုး ကိုကိုး မဟုတ်လား "
" ဟမ်...ဘာတွေ "
YOU ARE READING
𝐍𝐨𝐧𝐬𝐞𝐧𝐬𝐞!
Short Story𝐊𝐢𝐦 𝐆𝐲𝐮𝐯𝐢𝐧 × 𝐇𝐚𝐧 𝐘𝐮𝐣𝐢𝐧 [𝐎𝐧𝐞𝐬𝐡𝐨𝐭] သဘောကျနေတဲ့ စီနီယာအစ်ကိုကြီးမှသည် ကောင်လေးအဖြစ်သို့.... 2.4.2023 @𝐊𝐨𝐚_𝐛𝐢𝐧
