Without You (1.Kitap-Bitti)

Sensiz, 1.Bölüm

Sevgilim, benim. Baekhyun'un. Gökyüzün. Seni her şeyden herkesten çok sevmesine rağmen koruyamayıp ölümüne sebep olan adam.

Titreyen eline baktı Baekhyun, derin nefes alıp durdu. Yine oluyordu, anıları beyninde dönüyordu, sadece ağlamak istiyordu. Kaleme baktı, yazmaya devam etti.

Özür dilemek seni geri getirmeyecek, sevgilim. Biliyorum, üzülmemi istemezdin. Hayatıma devam etmemi isterdin ama çok özür dilerim Chanyeol. Edemiyorum. Okulu da bıraktım, senin ölümünle dalga geçiyorlar ve bu aralar daha da üstüme geliyorlar. Luhan, Jongdae ve Sehun dönmemi söyleyip yanımda olsalar da her şey bana çok boş ve anlamsız geliyor sensiz.

Senin yanına erkenden gelsem bana kızar mısın, sevgilim?

Gözyaşlarını sildi Baekhyun, sessizce ağlıyordu. "Baekhyun! Aç kapıyı, benim Luhan. Sehunla senin için geldik."

Kapıya bomboş gözlerle baktı Baekhyun, kafası algılamıyor gibiydi. Bomboştu, ağlamak ve sessizce bakmak dışında bir mimik göstermiyordu.

"Gidin, yalnız kalmak istiyorum."

"Ona mektup yazıyorsun, değil mi?"

"Baekhyun, yeter. O artık hayatta değil, aşıp hayatına devam etmeni isterdi. Kendine gel, toparlan artık!" Sehun sinirle bağırdığında Baekhyun kalkıp kapıyı sertçe açtı.

"Luhan ölse toparlanabilir misin, Sehun?"

Dedi ruhsuz gözlerle.

"Baekhyun, toparlamalısın kendini artık. Kendine bir şey yapacaksın diye gözümüze uyku girmiyor, Jongdaenin ödevi olmasa o da burada bitecekti! İyi değilsin! Bırak yanında olalım!"

"Sehun... Onu özledim, çok çok özledim. Kokusunu, gülüşünü, dokunuşunu, sesini, elimi tutuşunu, beni gülümsetmesini... Çok fazla özledim, Sehun. Yaşamak istemeyecek kadar çok özledim."

Sehun, endişeyle Baekhyuna sarıldı. Luhanda Baekhyuna sımsıkı sarıldığında Baekhyun sınırından taşmıştı, bağırarak ağlamaya başladı. Daha önce ağlamadığı kadar yüksek bir sesle ağladı, canı çok yanıyordu. Sanki kalbini delik deşik etmişlerdi...

"Chanyeolu çok özledim..."