Jeongguk
Aniden bana çarpan bedenle arkamı döndüm. Bana çarptığı için elindeki kitaplar yere düşmüştü. Tam ağzını açıp bir şey söyleyecekken geri kapatıyordu. Karşımda titrediğini görebiliyordum. Sahiden bu kadar korkuyor muydu benden? Bakışlarını yere düşen kitaplarına kitledi. Yüzüme bakacak cesareti yoktu anlaşılan.
Tek elimi çenesine koyup sertçe yüzünü kaldırdım. Yine gözlerime bakmaktan kaçınıyordu.
"Gözlerime bakmaya bile cesaretin yok mu küçük?"
Titrek bir nefes bıraktı ama sorumu yanıtlamadı.
"İkinci kez sormayacağım."
"B-bir an dalmışım. Özür dilerim önüme bakmıyordum."
"Yanlış cevap, beğenmedim."
Ardından bir yumruk. Sağ gözünün hemen
altına. Geriye doğru bir iki adım sendeleyip yere düştü. Etraftaki kalabalık daha fazla artmaya başlayınca arkamı dönüp çıkış kapısına doğru yürümeye başladım.
03.52
Rüya mı yoksa kabus mu bilmiyorum. Tek bildiğim bu lanet şeylerin beni her gün uykumdan ettiği. Hepsinde aynı çocuk. Ve ona zorbalık yapan aynı kişi.
Yani ben.
Sanki üçüncü bir kişi olarak olayları izliyorum. Ne sesim çıkıyor ne hareket edebiliyorum. Sadece o çocuğa nasıl zorbalık yapıp, hayatını nasıl cehenneme çevirdiğimi izliyorum. Sahi neden bu kabusları görüyorum? Bu çocuğu daha önce görmedim bile. Ama bir gün bile kafamdan çıkmıyor. Sanki benimle yaşıyor.
Ona yardım edemiyorum.
Gözlerindeki acıyı ve çaresizliği görmeme rağmen.
_____
Olaylar genel olarak Jiminin gözünden,
değilse bölüm başından belirtirim.
14.08.23
