MİLAD(tamamlandı)

O Benim Herşeyim

Bugün yürürken eski günler geldi aklıma.Geçtiğim yerler,yürüdüğüm yollar,yüzlerini biraz anımsayabilğim insanlar,değişmeyen dükkanlar, caddelerin gürültüsü hala aynı sanki,müziğin ritmine karışan egzoz sesleri,insan sesleri,herşeyi ile anılarım benimle yürüdü sanki.Ama tek fark acı ve pişmanlık vermesiydi.Ve keşkeler...Sanırım en çok keşkeler.Neden diyorum Dolunay yoktu yanımda.Neden kötü anılar yerine onunla güzel anılarım olmadı.Neden bu yollarda ağlayacağıma Dolunayla gülemedim?Umrumda değildi anılar her anımda Dolunayı düşünüyordum yine her zamanki gibi.Unutmak istiyorum onsuz günleri.Zaten çokta düşünmüyordum.Dört aydır herşeyim o olmuştu.O artık benim canımdan bir parçaydı.Sanki hep vardı hepte olacaktı.Gideceğine asla inanmıyordum.Gitmez bırakmaz biliyorum.O sanki aileden biri gibi benim için nasıl ki annem beni hiç bırakamayacaktı onun içinde öyle düşünüyorum işte.Garipsemiyorum, utanmıyorum,çekinmiyorum, herşeyimi anlatıyorum çünkü o benim hayat arkadaşım.Onunla dertleşmak sanki sıkıntılarımı azaltıyor, omuzlarımdaki yükümü alıyor gibi.Her ne yaşıyorsak ben sonunda şükrediyorum iyiki benim olmuş diyorum.Çünkü yaptıkları karşısında diyebilecek birşey yok.

Yürüdüm yürüdüm... çok sevdiğim bi ablamın evine gittim.Evde bile düşündüğüm şey, bir gün bizimde evimiz olcaktı.Onun kokusunun sindiği bir ev.Onun eşyaları ve benimkiler yan yana.Bizim eşyalarımız olacaktı.Çok farklı bir duygu.Bu kadar özlemişken üzerine birde bunlar hayatımdaki boşluğa boşluk katıyordu.Ahhhh ahhh diyordum gözlerimi evde gezdirirken.Biz neler yaşayacaktık acaba. Daha neler bekliyordu bizi.Kötü düşünceleri kilitleyim derinlere attığım sandık zorluyordu bir yandan kendini ama izin vermiycem.Güzel düşünceler iktidarını koruyacaktı ne olursa olsun.Söz verdim ben onu üzemem.Sözümü tutucam Dolunayım.

Hayat süprizlerle dolu ama en büyük süpriz sensin Dolunayım.Barcelona ;-)

PAPATYA