Yine gözyaşlarımın ardına sığındım..
Yine göğsümün o acı dayanılmaz sahnesine maruz kaldım,
CANIM YANIYOOOORRR...
Ben yorulup da pes ettiğimde,
Kimse beni kanatlarının altına almadı...
Kimse okşamadı,
Kimse bana gülmedi,
Kimse bana nasıl hissediyorum diye sormadı,
Kimse ben ağlarken gözyaşlarımı silmedi,
Kimse bana umutlarım için günışığı olmadı,
Kimse beni kollarının arasına alıp göğsüne sığdırtmadı,
Kimse benim saçlarımı, sevip, öpüp, okşayıp, kokusunu içine çekmedi
KİMSE BENİ ÇOK GÜZEL, İÇTEN SEVMEDİ....
Bilmezsiniz ;
kendinin
yoksayılıp
görmemezlikten gelinmemesini
insanın canı yansada ses edememisini
sessizce ağlayıp sesini duyaramamsını
kendini ne kadar boş olsada ifade etmeye çalışmaması
herşeyi içine atmak o kadar zor ki....
Bazen diyorum
Bir umut olsa beni alsa götürse...
Bir rüzgar olsa beni yollara vursa...
Bir el olsa gözyaşlarımı silse...
Bir göz olsa içimi görse...
Bir kulak olsa sessiz çığlıklarımı duysa...
Bir burun olsa içimin yangısının kokusunu alsa...
Bir ağız olsa içimin kör kuyularını ışıklandırıp yaralarımı sarsa...
Bir kol olsa beni sarıp sarmalasa...
Bir sineli göğüs olsa başımı koyup dinlenebilsem...
Bir ayak olsa beni güzel yollara çıkarsa...
Bir KALP olsa
BENİ ÇOK GÜZEL SEVSE...
