Haat & liefde

Hoofdstuk 16

2 jaar later

Ik zit aan een grootte tafel met allemaal make-up. Vandaag ga ik namelijk trouwen met Evert. Ik ben behoorlijk zenuwachtig maar daar heb ik amper de tijd voor. Karin mijn standaard kapper doet mijn haar. Ik voel dat ze het in een knotje duwt. Ik kijk mezelf in de spiegel en moet besef dat dit een superdag word. Ineens duwt Lieke de deur open in haar witte jurkje daar achter lopen Nienke en Brecht die ook een witte cocktailjurk aan hebben. Ik moet lachen als ik ze zie, ze zijn zo mooi! 'Wauw meiden, wat zien jullie er mooi uit?' zegt ik nog steeds glimlachend naar Nienke en Brecht. 'Anders jij niet mama!' roepen ze terug! Lieke loopt naar me toe en strekt haar handjes uit, ik til haar op en zet haar op mijn schoot. 'Ik ben een prinses' zegt ze heel vrolijk. 'Zekers' lach ik.

Ineens klopt er iemand op onze deur. 'Hallo?' horen we. 'Wie is dat?' vraag ik. 'Ik ben het je toekomstige man' hoor ik dus Evert door de deur heen praten. 'Mag ik komen?' zegt hij. 'ABSOLUUT NIET' schreeuwen Nienke en Brecht. Ze doen de deur een stukje open en duwen Evert lachend weg. Toch probeert hij nog een glim van mij op te vangen, maar het lukt hem niet.

Eenmaal in een klein wit kerkje sta ik te wachten tot ik naar binnen mag lopen. Aan mijn rechte zijde staat Menno zenuwachtig te kijken. 'Ik denk dat jij nog zenuwachtiger bent dan ik' lach ik. Menno lacht. 'Sorry' zegt hij. Achter mij staat Lieke die Nienke's en Brecht's hand vastpakt. Ik glimlachen en ze glimlachen terug. Dan hoor ik de muziek en loop ik wat zenuwachtig naar het altaar. Ik zie dat iedereen is gaan staan en ook zie ik Evert aan het eind staan. Ik hou van hem.

Ik zie Evert met grootte ogen naar mij kijken. Als ik eenmaal naast hem sta kijken we elkaar recht in onze ogen. 'Wauw' is het eerste wat hij zegt. Ik moet er van blozen. Dan gaan beginnen we de ceremonie.

De ambtenaar zegt dat we onze geloftes mogen gaan vertellen, Evert begint.

'Allerliefste Fenna,

Ik heb geen hele brief geschreven. Alles wat wij hebben meegemaakt hebben hoeft niet speciaal op papier, als het maar hier zit' hij legt zijn hand op zijn borst, op de plek van zijn hart. 'Er zijn niet genoeg woorden om te beschrijven hoeveel ik van je houd. Zonder jou zou ik niet weten wat ik moet doen. Jij bent alles voor me, samen met Nienke, Brecht en Lieke! Nienke, Brecht en Lieke beginnen te juichen. Ik probeer mijn tranen weg te slikken, maar het is te laat, mijn wangen zijn helemaal nat. Ondanks dat kan ik alleen nog maar glimlachen.

Nu ben ik, ik pak zijn briefje maar weet toch alles wel uit mijn hoofd.

'Lieve Evert,

Toen ik je voor het eerst zag vond ik je eigenlijk hartstikke leuk, maar ik durfde niets te zeggen. Die avond toen ik je meevroeg was de beste ooit. Ik heb nagedacht maar als ik dat niet had gedaan had ik zoveel leuke dingen misgelopen.' Ik zie Evert glimlachen. 'Ik wil je bedanken voor alle dingen die we samen hebben gedaan en gaan doen. Ik hou van je en dat zal nooit meer weggaan'. Ook zie ik Evert nu een traan wegvegen.

'Dan mogen nu Nienke en Brecht naar voren komen voor de ringen' zegt de ambtenaar. Ze lopen zo elegant mogelijk naar ons toe.

'Mogen jullie elkaar een hand geven' Evert pakt mijn beide handen vast.

'Evert Numan, neem jij tot jou wettige echtgenote Fenna Kremer, en beloof jij haar te steunen, in goede en slechte tijden, bij ziekte en gezondheid, tot de dood jullie scheidt? Vol verwachting kijk ik Evert aan. Hij kijkt diep in mijn ogen en dan ontstaat er een grootte glimlach op zijn gezicht. 'Ja' zegt hij duidelijk. Ik houdt het nu al niet droog.

'Fenna Kremer, neem jij tot jou wettige echtgenote Evert Numan, en beloof jij hem te steunen, in goede en slechte tijden, bij ziekte en gezondheid, tot de dood jullie scheidt? Dit is misschien wel het gene waar ik mijn hele leven naar heb uitgekeken. Ja zeggen. Daarom twijfel ik ook geen moment. 'Ja!' roep ik bijna.

Nienke geeft het doosje met de ringen. Voorzichtig pak ik Evert's ring eruit en schuif hem om zijn vinger. Dan pakt Evert de andere ring en schuift hem ook om mijn vinger. Met een trots gevoel kijk ik naar de ring.

'Dan mag u nu de bruid kussen' zegt de ambtenaar tegen Evert. Evert zet een stap naar voren en legt zijn handen op mijn wangen. De hele zaal begint te juichen.

'Ik hou van je' fluistert hij. Zijn gezicht komt dichter bij en hij kust me.

-Einde-

hi guys, heel erg bedankt aan iedereen die mijn verhaal heeft gelezen! Ik ga nog wel weer eens een verhaal maken maar ik ga maandag met school naar Londen & kan dus niets doen... Hopelijk vonden jullie het leuk :) loveyouall x maaike