Tanıtım
"Sen"dedi."Yaşamayı bile haketmiyorsun"kahve gözlerine baktığımda safi bir nefret gördüm. O nefret bana ilk günkü gibi bakıyordu hatta daha fazlası ile. Bu gözler beni her gördüğünde Alev topuna dönüyordu. Kahve gözleri beni hiç sevmezdi..
Aynı duyguları ona bende yansıttım. Elimi bir kez daha çekmeye çalıştım ama yine başaramadım. O kadar sıkı tutuyordu ki parmak izlerinin çıktığına eminim. Burası en alt kattı. Burada ne işimiz olduğunu bilmiyordum.
Bir tahminim de yoktu açıkçası.
Bir an önce ne zırvalayacaksa onu bitirip beni bırakmasını istiyordum. Bileğim sanırım morarmıştı.
"Aldığın nefeslerin kesilmesi gerek."ilk defa bu kadar sert görünüyordu. Beni sevmediğini biliyordum hatta nefret ettiğini de biliyordum. Bende ondan nefret ediyordum ama ilk defa bugün onu bu kadar sert ve öfkeli görüyordum. Bu düşüncelerim içime bir korku tohumu atarken;o tohumun büyümemesi için üstüne basıp geçtim.
Korktuğumu belli etmeden güldüm. Ondan korkacak kadar aciz değildim. Önümüzde ki kapıyı hırsla açtı. Gözüm karanlık ile doldu. Beni kapkaranlık bir oda karşıladı.
Bunu yapmayacaktı değil mi? Bu kadar kötü olamazdı değil mi?
Karşıya bakmaya devam ederken yavaşça yutkundum. Kirpiklerim bile titriyordu. Hayır ondan korkmuyordum ben tam karşımdakinden korkuyordum. Beni kolumdan tutup odanın içine fırlattı. Ben adımımı bile atamadan son cümlesini kurdu ve beni oraya kilitledi.
"Görüşürüz, Ay güzeli."
********
Evvett tanıtım bölümü olduğu için kısa bir bölümdü
Bence güzel oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DURUM VAHİM
General Fiction"Sen"dedi. "Yaşamayı bile haketmiyorsun.." *********** Birbirinden ölesiye nefret eden iki insan birbirine aşık olabilir miydi?Yoksa aslında en büyük aşklar nefretle başlamaz mıydı. Okuyup öğrenmeye ne dersin?
