(Hwanwoong)
Suho, sıradaki şarkının Moonlight olacağını duyurduğunda Dongju'yla birbirimize baktık. İkimiz de o şarkıyı çok seviyorduk.
Aslında ben takıntıları olan biriydim. Birkaç grup dışında pek müzik dinlemezdim. Yeni grupları tanıyıp dinlemeye oldukça kapalıydım. Bu sebeple onların dışına hiç çıkmamıştım. Dongju sayesinde EXO dinlemeye başlamış ve çok sevmiştim. İlk geleceğim EXO konserinde de onun yanımda olmasını istiyordum.
Şarkının ortalarına doğru ona döndüm. Büyüleyici gülümsemesiyle hayranlıkla sahneye bakıyordu. Bense aynı hayranlığı sadece ona karşı hissediyordum ve artık sadece kendime saklamak istemiyordum.
Şarkıya eşlik ederken ona biraz daha yaklaştım ve parmaklarımı parmaklarına geçirdim. Şarkı söylemeyi bırakıp bana döndüğünde gülümsedim. Bu bir teklif miydi emin değildim. Belki bunu sesli bir şekilde duymak isteyecekti. Fakat onun gülümsemesi benim bir cevaptı. Konserin sonuna kadar elimi bırakmaması da öyle...
Son olarak Baby Don't Cry söyledikten sonra 12 üye sahnede buluştu. Müziği bırakacakları güne kadar birlikte sahnede olacaklarıyla ilgili duygusal cümleler kurduktan sonra konseri bitirdiler. Benim için sonsuza kadar hayatımda gittiğim en özel konser olarak kalacaktı.
"Acıktın mı?"
"Şey... Biraz..."
Öyleyse elindekileri çantama koymam için bana verir misin?"
EXO'yla ilgili tonlarca eşya alması yetmemiş, bir panodan afiş de sökmüştü. Hepsini kucağında taşırken oldukça sevimli görünse de, yemek yememize engel olacaktı.
Eşyalarını çantama düzgünce yerleştirdikten sonra elimi uzattım. Sorgusuz sualsiz tuttuğu için rahatlamıştım. Herhangi bir şey sormuyordu. Gecenin sonuna kadar sormaması benim için yeterli olacaktı.
Önce metroya bindik ve yaşadığımız çevreye biraz da olsa yaklaştık. Bildiğimiz ve sevdiğimiz bir yerde yemek istiyorduk. Kendimi güvende hissetmeme sebep olduğundan, bildiğimden asla vazgeçmezdim.
Yemekten sonra el ele birkaç sokak yürüdük. Ara sokakta gördüğü bir çocuk parkı yüzünden elimi bırakıp koşmaya başlayınca hayretle arkasından baktım. Ben oraya gidene kadar çoktan kaydırağın tepesine tırmanmıştı bile.
"Hava karardı Dongju, düşebilirsin. Lütfen aşağı iner misin?"
"Bir şey olmaaaz! Sen de gelsene!"
"Hayır, aşağı in lütfen. Tedirgin oluyorum."
Beni daha fazla endişelendirmemek için kendini kaydıraktan aşağı bıraktı. Neyse ki aşağıda onu bekliyordum. Çünkü neredeyse o hızla yere düşecekti.
"Salıncakta oturalım mı?"
"Evet, en azından daha güvenli."
"Kesinlikle!"
On dakika boyunca sessizlikte öylece oturduktan sonra cesaretimi topladım. Dongju elini çekmeyerek cevabını vermişti. Benim de itirafımı yapmam gerekiyordu. Sanırım o da tam şu anda bunu bekliyordu.
NOT: EXO OT12 konseri biraz hayaller/hayatlar gibi oldu sanki :( Kalbimizdeki EXO asla değişmeyecek. En azından hayallerimizde mutlu olalım istedim. ♥
