-အပိုင်းအစလေးများ-

ကျူလစ်ဝါဝါတွေ သိကောင်းပါရဲ့

တွန့်ကြေနေတဲ့ စာရွက်တွေကို ကြည့်ပြီး
သက်ပြင်းသဲ့သဲ့ချတယ် ...
သူနဲ့ပတ်သက်လို့ စာတွေချရေပြီးတိုင်း အပြစ်မရှိတဲ့
ဒီစာရွက်တွေကို စုတ်ဖြဲတတ်တာလည်း သူဘဲ ...
ဒါပေမယ့် ဒီနေ့က စာတွေစုတ်ဖြဲတိုင်း သူ့နှလုံးသားပါ စုတ်ပြတ်သွားသလိုခံစားနေရတယ် ...

' ဒီနေ့ သူ မရှ်ိတော့တာ သုံးနှစ်ပြည့် ...
ဒီနေ့ သူမရှိတော့တာ သုံးနှစ်ပြည့် ...
ဒီနေ့ သူမရှိတော့တာ သုံးနှစ်ပြည့် ... '

ဒီအတွေးတွေထပ်တလဲလဲဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို
ဟိုးအရင်ကလို အဲ့အမျိုးသမီးလို့မဆိုသာတဲ့ အမျိုးသမီးက
နှစ်သိမ့်ပေးမှာမဟုတ်တော့ဘူး ...
သူကိုယ်တိုင် သတ်ပစ်လိုက်တဲ့ အမျိုးသမီးကို တကူးတက လွမ်းနေရတာလည်း သူ့ဝဋ်လို့ဘဲဆိုရမှာဘဲ ...

သေချာပေါက် သူနောင်တရနေပါတယ်လို့ သူ့ကိုယ်သူ မညွှန်းဆိုချင်ဘူး‌ ...

______________________________________________
______________________________________________

" ဒီမှာ ခင်ဗျားမလိုက်လာနဲ့လို့ !!! "

သူအော်လိုက်တာကိုတောင် အာရုံမထားဘဲ သူမရှေ့ကကောင်က စပ်ဖြီးဖြီးအပြုံးကြီးကိုပေးတယ် ...

" ငါ မင်းကို နှောင့်ယှက်ချင်လို့မှမဟုတ်တာကို ... "

စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာကြီးကို ဆွဲထိုးချင်စိတ်က တားမရဘူး ...
လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ် သူမသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘားတစ်ခုမှာ သွားသောက်ရင်း အပြန်လမ်းမှာ အဲ့ဒီလူနဲ့တိုက်မိရာက စ
မနက်မိုးလင်း သူ့အလုပ်ဆီကို သွားတဲ့အချိန်ကစလို့ တစ်နေကုန် တစ်ကောက်ကောက်လိုက်တတ်တဲ့ အဲ့ Tomboyလိုလိုကောင်က သိပ်မုန်းစရာကောင်းတာဘဲ ...

" ငါ စိတ်ကျဉ်းကျပ်ရတာမကြိုက်ဘူး ... " ဆိုပြီး ထိုလူကို လက်ညိုးတည့်တည့်ထိုးပြီး မျက်မှောင်ကျုပ်ကာ ပထမဆုံးရက်ကတည်းက ပြောခဲ့ပေမယ့်
မပြောင်းမလဲ သူ့အနောက်ဆက်လိုက်နေတဲ့ လူကြောင့်
အတော်ကို ဒေါသထွက်နေရတယ် ...

အတွေးတွေနဲ့ တွေတွေလေးဖြစ်သွားတဲ့ သူ့ကို အဲ့ဒီလူက အရှေ့က လက်ပြမှ ဆက်ကနဲ တုန်ပြီး " ဟင်း "ကနဲ သက်ပြင်းချကာ အချိန်နီးနေပြီဖြစ်တဲ့ အလုပ်ကို ဆက်ချီတတ်ရတယ် ...