Bows And Snapbacks (Niall Horan & Liam Payne)

⑥ || 4 Augustus, 2014

POV Noelle

"Mijn hele slaapritme ligt overhoop..." Mompel ik met een hese ochtendstem. Een ochtendstem om vier uur 's middags? Ja, het bestaat. We zijn vanmorgen rond elf uur aangekomen in het hotel en letterlijk meteen in slaap gevallen.

Dus nu is het vier uur, het concert is om zeven uur en om heel eerlijk te zijn... Het liefst kruip ik weer terug in bed. Maar dan loopt ons hele plan in de soep. Dus niet alleen voor mezelf, maar ook voor Di push ik mezelf uit bed te stappen en me op te frissen. Zelfs Diana is niet zo energiek als normaal. Ze blijft wel nog steeds Diana, maar ze is minder dan normaal.

Ze kijkt met grote ogen naar haar telefoon. "We hebben opeens tweeduizend volgers meer... DANK JE WEL, GIGI EN NINA!"

"Hebben we ook al een Harry follow?" Vraag ik nieuwsgierig. "Of een van de andere jongens?"

Di schudt spijtig haar hoofd. "Maar dat komt nog wel! Wacht maar, gewoon geduld hebben."

"Ik vind het zo jammer dat ze geen meet & greets doen deze tour." Mompel ik. "Anders hadden we ze dan gewoon onze spullen kunnen geven."

Diana knikt. "Maar dit is ook wel leuk." Glimlacht ze. Dan loopt ze naar de badkamer om zichzelf op te frissen. Ik besluit nog even op Twitter te kijken. Mijn hele tijdlijn staat vol met foto's van One Direction, nieuwtjes over One Direction en mensen die ze gaan zien. Obsessie? Pff. Ik noem het eerder toegewijd.

Opeens schiet Diana schiet de badkamer uit. "AL MIJN STRIKJES ZIJN WEG!" Roept ze gepanikeerd. Ik kijk haar verward aan. "Hoe bedoel je, 'weg'?"

"Zoals ik het zeg! WEG! Wat moet ik nu doen? Vanavond is een show en ik heb geen strikje om te gooien en dan gaat ons hele plan naar de maan en-"

"DI!" Onderbreek ik haar. Ze kijkt verschrikt op. "Relax." Commandeer ik. "We gaan nu naar de winkel, kopen je een strikje en morgen, als we meer tijd hebben, kopen we een hele voorraad voor de rest van de tour. Ik heb ook nog maar een stuk of zeven snapbacks over. Maar het komt helemaal goed. Adem in, adem uit."

Diana ademt diep in en uit en glimlacht naar me. Dan trekt ze me de deur uit. "Strikjes kopen!"

"Di, ik ben helemaal niet opgemaakt." Sis ik. "Wat maakt dat nou uit? Je bent ook bloedmooi zonder make up."

Hoewel het lief is wat ze zegt, voel ik me nog steeds naakt. Gelukkig zijn mijn haren wel gedaan, anders liep ik er helemaal als een zwerver bij.

Diana spot bijna meteen een schattig klein winkeltje met, onder andere, strikjes in de etalage en trekt me mee naar binnen. Als we de winkel binnen stappen moet ik bijna kokhalzen. Alles is zo schattig en zoet, echt een Diana winkeltje dus. Niets voor mij.

Met een vies gezicht kijk ik rustig rond. Di, daarentegen, rent door de winkel en pakt elk strikje dat ze pakken kan. Daarna rent ze naar de kassa en rekent snel af. "Klaar!" Glimlacht ze naar mij. "En nu.... OP NAAR HET CONCERT!"

"Ben maar blij dat we VIP pasjes hebben..." Mompel ik als ik de rij zie. Sommige meisjes staan zelfs op straat. De auto's willen langs, maar ja. Daar hebben Directioners schijt aan.

We lopen langs alle meisjes door naar de VIP ingang. Ik vind het bijna zielig voor mijn One Direction familie die er waarschijnlijk vanaf vanmorgen al staan. Bijna.

We lopen voordat we voor het podium gaan staan gaan staan nog even naar de wc's. Ik doe nog een laag paarse lippenstift op mijn lippen en haal een hand door mijn haren, voordat ik de zwarte 'Dope' snapback achterstevoren op mijn hoofd zet. Diana maakt een vlecht aan de zijkant en doet haar witte, gloednieuwe strikje in haar haren.

"Ik vind het bijna jammer dat ik al mijn strikjes kwijt ben." Zegt ze met een pruillipje.

"We krijgen alles wel terug als we de jongens ontmoeten." Grijns ik. Ze grinnikt om me en samen lopen we de wc's uit, naar het podium.

Het is al best druk, dus we haasten ons om nog enigszins vooraan te staan. We staan niet helemaal vooraan, maar ik heb vroeger op honkbal gezeten, dus ik kan best ver gooien. Appeltje eitje.

"Hoe laat is het?" Vraag ik na een tijdje. Het hele stadium zit al vol met mensen, iedereen wachtend op onze jongens.

Di kijkt op haar horloge en net op dat moment gaan de lichten uit in de zaal. "Tijd voor de show." Grinnikt ze.

————-

POV Liam

"Pfffft, ik ben kapot." Louis ploft neer in de rode stoel backstage, zijn gezicht tegen de bekleding. Harry gaat grijnzend op hem zitten, waardoor Lou begint te grommen.

Niall komt de kamer binnengelopen met een 'Dope' snapback op zijn hoofd. "Had je die de hele tijd al op?" Vraag ik verbaasd.

Hij schudt zijn hoofd. "Fans gooien nu al drie shows lang snapbacks het podium op. Best leuk, er zit ook altijd een briefje bij."

Mijn ogen worden groot. "Heb je soms ook een strikje gevonden?" Vraag ik.

"Toevallig wel." Niall graait in zijn broekzak en gooit een wit strikje mijn kant uit. Ook deze keer zit er een briefje aan.

'Oké, dus dit is het plan... We gaan naar elke, elke, ELKE show in Canada en de VS...'

"Ni, laat me je snapback eens zien." Commandeer ik. Hij geeft me de snapback, waar ook een briefje in zit.

'Let op, want er zitten altijd briefjes bij! We hopen jullie aan het einde van de tour te kunnen ontmoeten :)'

"Ahw, dit is echt schattig..." Mompel ik in mezelf.

"Wat?" Niall komt naast me zitten en kijkt verbaasd in de snapback.

Ik zet hem weer op zijn hoofd. "Twee meisjes komen naar elk concert in Canada en de VS, ze gooien elke keer dingen het podium op, in de hoop dat ze ons kunnen ontmoeten."

"Elke show?" Vraagt Zayn met grote ogen. "Wat, zijn ze rijk of zo?"

Ik haal mijn schouders op. "We weten niet eens wie ze zijn."

"Ze doen wel erg veel moeite." Zegt hij glimlachend. "Leuk."

"Hoe gaat het nu eigenlijk met je, Li?" Vraagt Louis, als Harry eindelijk van hem af is. "Met het hele Sophia gebeuren?"

Ik zucht even. Sophia en ik hebben net voor de tour in Noord-Amerika begon besloten er een eind aan te maken. Ik hou nog steeds heel veel van haar, alleen niet op die manier. We waren niet meer verliefd. Het was, gelukkig, een beslissing die van beide kanten kwam. "Het gaat wel. Shows als vanavond maken het beter." Zeg ik met een kleine glimlach.

"Klopt! Het publiek was echt waanzinnig!" Zegt Harry blij. "Toen ik ging zitten leek het net alsof ik meisjes zag die we ook in Toronto zagen, zo raar..."

Niall en mijn ogen schieten naar Harry. We springen alle twee bijna op hem. "Harry, dat zijn die meisjes waar we het net de hele tijd over hadden!" Roept Niall.

"Echt? Oh... Ja, dat kan." Mompelt hij. Harry is niet zo snel van begrip, dat heb ik door de jaren heen wel geleerd.

We gaan naast hem zitten en kijken hem nieuwsgierig aan, waardoor Haz met grote ogen naar ons kijkt. "Hoe waren ze?"

"Ja, dat weet ik niet."

"Je hebt ze toch gezien?!"

"Ik heb zo veel meisjes gezien! Ik weet het niet meer!"

Louis staat op en propt zich tussen mij en Harry in. "Laat mijn arme Hazza met rust!" Zegt hij en slaat beschermend zijn armen om Haz heen.

Ik sta op en loop naar de koelkast, mijn ogen nog steeds naar Harry. "De volgende keer opletten!"

"Komt voor elkaar, meneer Payne."

——-

A/N: Mijn excuses voor dit korte en saaie hoofdstukk... En geen Sophia-haat trouwens, luv Sophia, het is maar fanfiction xxxx