Hybrid /NaLu (TAMAMLANDI)

0.1

"Hepimiz gerçekleri bilmeden yargılayanlardanız aslında. Ne kadar her şeye olumlu yaklaştığını sanan insanlar varsa hepsi aptalın tekidir.
Tek bir hatasıyla hayatımızdan çıkarabilecek kadar değersiz olan insan tiplerinden birisiyim bende. Kimseye yararım yok. Kendime bile yararım yokken başkalarına nasıl yararım olsun ki?
Görüş alanlarına girdiğimde dalga geçilecek, itip kakılacak, soğuk bir yapım olduğu için uzak durulacak o tip benim işte.

Ama doğruyu söylemek gerekirse umrumda değil. İyiki de 1 ay önce anlamadığım bir şekilde o kızı delirtmiştim.
Evet, ciddi anlamda delirttim. Mecaz anlamda falan değil.
Hâlâ gözümün içine bakarak 'Lütfen onları sustur! Yalvarırım! ' Diye bağırışlarını kafamdan atamıyorum.

Okulun bahçesine girdiğimde herkes yine bana bakıyordu o gün. Okulumuzun popüler kızı Lisanna üzerime doğru yürümeye başladığında anlamıştım yine yapmadığım bir şey için bana işkence edeceğini. İşkenceden kastım boş tehditler, sesiyle kulaklarıma yaptığı işkence. Bana dokunmamaları gerektiğini herkes biliyordu. Bir ara aralarında bir çeşit hastalığımın olduğunu ve fiziksel temasta bulaşıcı hale geldiğini uydurmuşlardı. Ama Lisanna'mıza kim ne söylemişse beni itip yere yapışmamı sağlamıştı. Benim sınırlarımı geçmişti. Üzerime çıkıp yumruk atmaya başladığında tek yaptığım gözlerinin içine bakıp "Rüyalarında Jude'un kızına yalvaracaksın!" diye bağırmak oldu. Sanki transa girmiştim. Ne saçmaladığımı bile fark etmemiştim. Bir anlık sinirle söylediğim aptalca bir şeydi ama her nedense Lisanna'nın aniden kendini yere atıp çığlıklar atmasına sebep olmuştu. Durmadan bağırıyor ve ağlıyordu. Üzerime atlayıp 'Lütfen onları sustur! Yalvarırım! ' Diye bağırmasıyla girdiğim transtan çıkmıştım sanki. Kulaklarını kapatıp çığlık atmaya devam ediyordu. Arada tırnaklarıyla yüzündeki deriyi parçalamaya çalışıyordu. Taa ki beyaz önlüklü o tipler onu bayıltana kadar.

Ciddi anlamda onu delirtmiştim ve herkes benden uzak duruyordu. Okulumuzun kötü(!) çocukları bile. Ne gülünç ama? Tam bir ucubeyim hepsinin gözünde.
Lisanna'ya ne yaptığımı deli gibi merak ederken, tuvalette okulumuzun boş boğazlarının "Zaten bir hastalığı varmış. Sürekli böyle krizlere giriyormuş . O ucube de krize yol açmış. Hâlâ o ucubenin Lisanna'nın eski sevgilisi Liam'la yattığına inanamıyorum . Lisanna'nın bi havası vardı oysa. "
Evet, komik bencede. Böyle saçma sapan bir dedikodudan sebep üzerime atlamıştı aptal. Neyse. Kısaca son 1 ayım bu. 1 ay sonra tekrar düşüncelerimle seni boğmayı düşünüyorum günlük."

Günlüğümü çantamın derinliklerine yollayıp, her gün yaptığım bir klasik olan kantinden sıcak çikolatamı aldım. Yine o bakışlar... Ahh! Hiç sıkılmayacak mı bu aptallar? Bakışları umursamamaya çalışıp bugün yapacaklarımı düşünmeye başladım. Cidden ne yapacaktım? Bugün eve biraz geç gitsem sorun olmazdı herhalde. Deri ceketimin iç cebinden telefonumu çıkarıp, annemi aradım. Kesin bugün de işte olacaktı. Açsa şaşırırdım zaten. Artık beni neden aramadın dırdırı çekmeyeceğim için sıcak çikolatamın tadını çıkara çıkara içtim. Kendimi bildim bileli her gün bu şeyi içiyorum. Sanırım bağımlılık oldu. Keyfimi hiçbir şey bozamaz derken, karşımdaki o umursamaz bakışlar görüş alanıma girdi. Evet,kötü çocuğumuz Derek. Beni bakışlarıyla rahatsız etmeyen tek kişi oydu sanırım. Çünkü bana bakmıyordu derken göz göze gelmemiz bütün teorilerimi çürüttü. Gözleri neden tüylerimi diken diken yapıyorduki?

Karşımda kendimi görmemle büyük bir karanlık içimi kapladı. Şuan kantinde her zamanki masamda oturuyorum. Sağ elim sıcak çikolatamı tutarken havada kalmış ve gözlerimin içine bakıyorum. Kendi kendime mi bakıyorum? Bu ne saçmalık! Ve kendime doğru yürüyorum. Heyy! Neler oluyor? Ve karşımdaki sandalyeye oturuyorum. Gözlerim ayağımdaki botlara takılıyor, bunlar benim değil. Hey ben kimim? Kendi bedenim bana donuk gözlerle bakıyor.
Ah! Bu baş ağrısı da ne böyle?