Telefonumun rahatsız edici alarmıyla yine berbat bir güne başladım yaşamaktan nefret ettiğim halde yaşamak zorunda olmam hiç adil değil gerçi hayatta hiç bir şey adil değil bu düşünceleri beynimin gerilerine iterken yatakta oturur bir pozisyona geçtim hala tam uyanamadığım için gözlerimle odamı incelemeye başladım gerçekten bu kadar dağınık olmayı nasıl başarıyordum bilmiyorum neredeyse on dakika boyunca hareket etmeden aynı şekilde oturdum kalkmam gerektiğini anlıyıncada yavaş ve yaşama sevincini kaybetmiş bir insan gibi ayaklarımı yataktan sarkıttım birkaç dakika sonra ayaktaydım ayaklarımı yere sürterek tuvalete doğru ilerledim aynaya bakıcak cesaretim yoktu açıkcası sabahları bir zombiden farksız göründüğüm için aynaya bakmak istemiyordum o yüzden elimi yüzümü yıkadım ve aynaya bakmadan uzaklaştım odamın dağınıklığı yüzünden yüzümü buruşturdum teker teker kıyafetlerimi toplayıp dolabıma tıktım gerçekten kelimenin tam anlamıyla tıktım nasılsa yarın tekrar savaş alanına dönücekti tek yaşadığım içinde dağınıklık umrumda değildi aslında hiç birşey umrumda değildi.
Dün giydiğim siyah dar paça pantolonumu üzerime geçirdim üzerinede siyah bir tshirt ve siyah deri ceket ve ayakkabılarımı giydiğimde hazırdım müdürden bu aykırı tarzım için çok fazla azar işitiyor olsamda bu benim tarzımdı ve ben oraya bilgi edinmek için gidiyordum ah kimi kandırıyorum açıkçası herkes orda diye orda bulunuyordum ama sonuç olarak kıyafetime karışma hakları yoktu olsa bile umursamazdım işte gün içinde en sevmediğim an aynanın karşısına geçip oturdum yüzümü incelemeye başladım akşamdan kalmış makyajım akmış gözlerim geç uyumanın verdiği yorgunlukla şişmişti biraz makyaj yardımıyla insan halime dönmeyi başardım saçlarım kırmızı ve bir kısmını sarıys boyatmıştım o yüzden sadece taramak yetmişti son kez aynaya bakıp çantamı aldım ve odadan çıktım aslında olmak istemediğim bir insan gibi görünmek için kendimi hazırladım dış kapıyı açmadan önce kapının arkasında birkaç defa derin nefes aldım ve bugün olmam gereken asi kız rolüne kendimi hazırladım kapıyı çarpıp evden çıktım merhaba içinde olmaktan nefret ettiğim gerçek dünya...Arkadaşlar ilk deneyimim o yüzden iyi kötü bütün yorumlarınızı bekliyorum ve telefonda olduğum için yazım yanlışları olabilir çok şeetmeyin :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANLIZLIK
ChickLitKalabalığın içinde ne kadar yanlız olabilirsin? "Beste" kalabalığın içinde yapayanlız "Hayaller" dünyasında yaşayan bir kız sevgiye muhtaç ama sevilmekte istemiyor asi ve bir o kadarda sevecen kırılmaktan korkuyor ama bunu kimse bilmiyor...