"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Neylik bir şey v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar🫶🏻
Dördüncü valizimi de kapatıp kapı eşiğine koydum. Mini boy valizimi alıp makyaj ve bakım ürünlerini de koyduğumda her şeyim tamamlanmış olacaktı.
"Off çok özleyeceğim seni, hazır mısın?" Ev arkadaşım Elif'in sesi ile fermuarı çekip başımı kapıya çevirdim. Elif benden sadece iki yaş küçüktü ama çok olgun bir kızdı. Kendisi burada sınıf öğretmenliği yapıyordu.
Elinde tuttuğu kahve fincanını bana uzatıp yatağımın üzerine oturdu. Valizlere üzgün bakışlar atıp dolu gözlerini bana çevirdi.
Sorduğu soruyu yanıtsız bırakmamak amaçlı "hazırım," deyip yanına oturdum. Elimdeki fincanı komodinin üzerine bırakıp elini tuttum. "Bende seni çok özleyeceğim bir tanem.. lütfen dikkat et kendine. Tatillerim de tekrar yanına geleceğim"
Burnunu çekip "söz mü?" dedi. Çok sulu gözdü. Gülümseyip "söz" dedim. Eğilip fincanı yere bırakıp kollarını boynuma doladı. "Hala gidecek olmanı kabullenemiyorum."
"Sen de gel dedim, öğrencilerimi bırakamam dedin. Ne yapabilirim ki?"
"Yüz defa anlattım sana! Öğretmen değişimi çocuklarda travma yaratabilir. Şuan hepsi ilerlemiş düzeyde, onları bırakıp seninle gelirsem benim yerime gelecek öğretmenlerine alışmaları zor olur. Çekingenlik başlar.."
Çok temiz kalpli bir kızdı. O da benim gibi bu hayatta ki tek gayesi; kariyeri ve öğrencileriydi.
"Sen de haklısın.. bir şey diyemiyor ki insan sana da!" Kıkırdayıp bakışlarını odada gezdirdi. Yalnızca yatak ve dolaplar kalmıştı, makyaj aynamın üzerindeki makyajlar, serumlar, gece lambamvalizdeydi. Kitaplığımda aynı şekilde bomboştu.
"Ne zaman çıkıyorsun peki?" Gözlerimi kolumdaki saate çevirip baktım, saat henüz 23:22 ydi. Biletimi saat 01:00'e almıştım. Uykusuna düşkün biri olduğum için İzmir'e varana kadar uyuyacaktım.
"İki saat var daha uçağın kalkmasına, erken çıkarım ama" dudağını büzüp "bu kadar çok mu bıktın benden?" Gözlerimi devirip koluna bir sille çaktım. Her şeyi dramatize etmeye bayılıyordu!
"Yine saçma sapan konuşmaya başladın!" Saçlarını geriye atıp "of tamam be!" diye çıkıştı.
Ayağı kalkıp "hadi hadi kalk bakalım, tüm valizler merdivene koyulacak daha. Duşta almam lazım. Of çok işim var"
