Kayıp Yıldız || Hyunlix☆

7- İyi Ki Doğdun!

Felix'ten...
(Cumartesi)

-"Heyyyyyy. Çocuğum kalksana!"

-"Sen kendine bak Jeongin."

-"Kes be. Felix hadi kaaaaalk. Üstündekileri değiştirmeden yatmışsın zaten."

Duyduğum seslerle gözlerimi araladım. Gördüğüm görüntü dibimde olan Jeongin'di. Üzerimdeki yorganı kaldırdım ve etrafa baktım.

İşe gitme vakti.

Kimseyi zorlamadan hemen lavaboya girdim, elimi yüzümü yıkadım ve kıyafetlerimi değiştirme gereği duymadan salona geri girdim. Gerek yoktu. Bence.

-"Felix hadi, üstünü değiştirecek misin? Kırışmamış zaten."

-"Yok hyung değiştirmeyeceğim. Çıkıyor muyuz?"

-"Evet hadi bakalım."

Kapıya en yakın ben olduğum için ilk ben ayakkabılarımı giyindim ve biraz kendime gelmek amacıyla merdivenlerden indim. Hava ne sıcak ne soğuktu.

Herkes aşağı inince durağa yürüdük. Arada Hyunjin'e bakıyordum. Birşey düşünüyor gibi gözüküyordu ve sanırım morali bozuk. Bunu ona sormalı mıyım?

Önümdeki Jeongin'in de benim gibi tek kaldığını fark edince koluna girdim. Kulağına doğru eğildim,

-"Hyunjin'in morali mi bozuk?"

-"Bilmem bakiyim."

-"Dur bakma. Ve sessiz ol."

-"Morali bozuk gibi gözüküyor."

-"Beni dinlemiyor musun? Neyse. Sence neden böyle?"

-"Ne bileyim git sor ya."

-"Çok ayıp." Dedim ve kolumu kolundan çektim. Yine tek başıma yürümeye başladım. Durağa varmıştık. Bugün otobüs dünden daha dolu gibiydi... Hızlıca bindik ve kenarlara geçtik. Hemen yanımda olan Seungmin'in kolunu tuttum ve onu boş olan bir yere çektim.

Rahat etsin çocuk.

-"Ay sağol."

Gülümsedim. Arkama baktığımda herkes bir yere sıkışmıştı. Jeongin ortalıkta yoktu.

-"Sıkıştım!"

-"Jeongin elimi tut."

Jeongin eğilerek uzattığım elimi tuttu ve yanımıza geldi.

-"Nasıl sıkıştın ya?"

-"Bilmiyorum ahhaha."

-"Neyse az kaldı."

Tekrar arkama baktığımda Hyunjin ile göz göze geldim. Ağlayacakmış gibi bana bakıyordu. Gözlerimi başka bir tarafa çevirdim. Minho ve Jisung tek beden gibiydiler. Changbin ve Bangchan biraz sıkışarak yan yana gelmişlerdi. Hyunjin tekti sadece.

-"İniyoruz!"

Bangchan'ın sesiyle Jeongin'i ve Seungmin'i kollarından tuttuğum gibi önüme getirdim ve ittirdim. Ne kadar sıkışsalar da indiler. Ama ben... İnemiyorum! Cidden o kadar çok kalabalıktı ki çok pis sıkışmıştım. Sağıma soluma baktım. Hyunjin'de inmeye çalışmasına rağmen inemiyordu.

-"Pardon, çekilir misiniz?!"

-"Daha ne kadar çekilebilirim acaba?"

İşte en nefret ettiğim şey. Gıcıklık, ve iticilik.

Hyunjin en sonunda çıkmıştı fakat ben hâlâ çıkmamıştım.

-"Elimi tut şoför daha bekleyemez!" Geliyorum, yakala beni Hyunjin...