თბებოდა გული. თბებოდა სხეული, თიითქოს წარსულის იარები შუშდებოდა. ბედნიერება იყო ეს წუთები განსაკუთრებით ეს მომენტი. სიჩუმეს მხოლოდ ორივეს შერწყმული სუნთქვა არღვევდა. ჩემში ყველა ბედნიერების ჰორმონს თავი ერთად მოეყარა და შეგრძნებათა არმიას მიგზავნიდა. გული გამალებით ცემდა. ჩემი სვანი ჩემი სვანი გულში სულ ამას ვიმეორებდი. ასე სასიამოვნოდ და ბედნიერად თავი არასდროს მიგგრძვნია. ასე კომფორტულად არ ვყოფილვარ არცერთ წამს როგორც ახლა. რაღა ვთქვა? ბედნიერებისგან დავფრინავდი. ვფიქრობ ამ ყველაფერს სიტყვები არ სჭიირდება. ბედნიერებას არ სჭირდება სიტყვები, ის უნდა შეიგრძნო შეისისხლხორცო და სამუდამოდ ასე იყო. აი ამ წამს ზუსტად ვიცოდი რომ ლევანი უნდა ყოფილიყო ის ვინც მუდამ ჩემს გვერდით იქნებოდა. ის ვინც ჩემში უნდა გამჯდარიყო. მალე ორივეს ჩაგვეძინა. დილით ლევანი ადრე ადგა მეკიდევ გავაგრძელე ტკბილად ძილი. სანამ გავიღვიძებდი როგორც ჩანს ვაჟბატონს საუზმე მოუმზადებია და საძინებელში ამოუტანია. რა სასიამოვნო იყო ეს ყველაფერი ნეტავ იცოდეთ. მისი ზრუნვა მაიძულებდა მის მიმართ გული გამთბობოდა და გრძნობები გამღვივებოდა. საუზმე ლანგრით გვერდით დადო და შუბლზე ფრთხილად მაკოცა .მისის თბილი ტუჩების შეხებამ ღიმილი მომგვვარა სახეზე , ოხ ეს სურნელი ხომ ჩემი სისუსტეა. გონებას მიბინდავს მთიშავს და სამყაროს მწყვეტს. ლევანის სამყაროში მაგდებს. ის თვალებში მიყურებს და ვხედავ როგორ დარბიან მის შავ თვალებში ჭინკები. კიდევ რაღაც გაურკვეველი არსებები.
-დილა მშვიდობის სვანის ქალო. მიღიმის ოდნავ და კესანეებს მიდებს საწოლზე.
-დილამშვიდობის მიშგუ მუშვან(ჩემო სვანო). ივასუხარი (მადლობა)
-დეემგვაშ მიშგუ ლირდე. (არაფერს ჩემო სიცოცხლე)
-რაოო რა მითხარი ლევან?
-რაიყო არ იცი რას ნიშნავს?
-ზუსტად რომ ვიცი მაგიტომ გეკითხები.
-ხო რა რა გაგიკვირდა ჩემი სიცოცხლე ხარ. შენ და კესანეები. ისინი ცოტახანს არიან ჩემთან შენ კიდევ სულ ჩემთან იქნები.
-ამდენი სიტყვა ლევან? ჩემი ჩემიი სვანი. იცინის და მპასუხობს.
-შენ მაიძულებ ხანდახან ვილაპარაკო.
-მოდი ჩამეხუტეეე. ღიმილიანი სახით მისკუპდება და გულში მიკრავს. თავს ჩემს თმებში რგავს და ორივე ერთმანეითს სურნელს ხარბად ვისუნტქავთ. ხელს თმაზე მისმევს და მეფერება ჩემი სვანი. თან გაურკვევლად ჩურჩულებს რაღაცეებს სვანურად. შემდეგ გარკვევით მეუბნება.
-მიშგუ ხოხვრა! (ჩემო პატარა)
-ვუიმეეე მიშგუუ. ბედნიერებისგან ყველაფერი მითრთის შიგნით. თვალები მიბრწყინავს. ახლა თითქმის სულ არაფერს ვგრძნობ გარდა იმისა თუ როგორ ვსაზრდოობ ლევანით. ენით აღუწერელი ემოციები მაგიჟებენ. მინდა ფრთები მქონდეს და ვიფრინო. ვერაფრით ვწყდები უკვე ძალიან საყვარელ სხეულს. სხეულს რომლის გაშვებაც არ მინდა. რომლის სულიც გაგიჯებამდე მომწონს . ყველანაირ აღტაცებას იწვევს ის ჩემში.
-გათენდა პატარავ დიდი ხანია, არ მინდოდა შენი გაღვიძება მაგრამ უნდა დავბრუნდეთ თბილისში. მოდი ისუზმე დაა გავიდეტ ნელ-ნელა.
თანხმობის ნიშნად თავს ვუქნევ და მინდა წამოვდგე თუცა ადგომის საშვალებას არ მაძლევს, ლანგრით მიდებს საჭმელს წინ და მიმითითებს რომ ვჭამო. მეც არ ვეწინააღმდეგები და მის ნებას ვყვები. გემრიელად სევექცევი მის გაკეთებულ სენდვიჩებს და ყავას. რაღაც სასწაულად გემრიელია საყვარელი ადამიანის ხელით მომზადებული საუზმე. ახლა ის წუტებია სულ რომ მინდა იყოს და არასდროს დამტავრდეს. თითქოს არ მინდა დაბრუნება, არ მინდა გავიღვიძო და ეს სიზმარი დამთავრდეს. თუმცა ღმერთის წყალობით ხომ ეს სიზმარი არაა. ყველაფერი რეალურია და მე მყავს ჩემი სვანი. ჩემი მზრუნველი სვანი. ლევანი მიყურებს და ისევ იცინის. ის ხომ სულ ასე იქცევა. დგას და ჩემს ჭამაზე იცინის. მეც მტელი გრძნობით ვჭამ რომ უფრო ვაცინო. ვგიჟდები მის სიცილზე. უბრალოდ მაგიჟებს და სასწაულად მოქმედებს ჩემზე. ბედნიერებაა როდესაც იმ საყვარელი ღიმილის ავტორი შენ ხარ. ღიმილის რომელიც მხოლოდ ჩემია. საუზმობას ვამტავრებ და წასასვლელად ვემზადები. ლევანი დაბლა ეზოში დაბოდიალობს და მეც უკვე მზად ვარ. დაბლა ჩავედი და ვხედავ როგორ რწყავს ლევანი კესანეებს. მასაც ძალიან უყვარს კესანეები. ახლა ხომ საერთოდ მეც ვემატები ყველა იმ მიზეზს. ვუყურებ და ვთბები. ალა მინდა გავიქცე და ძალიან მაგრად ჩავეხუტო. არ ვიცი რა მეძალება. უბრალოდ ვგრძნობ როგორ მჭირდება ის. როგორ ჭირდებოდა თურმე ჩემ მრავალ წლიან აფორიაქებულ გულს ასეთი დამამშვიდებელი. ყველა ტკივილს როგორ სურდა მოშუშება. ვიდექი და სურვილებს ვეწინააღმდეგებოდი მაგრამ რატომ? ის ხომ ჩემია, ჩვენ ხომ ერთად ვართ. უხერხულობას და კიდევ ბევრ რამეს ვივიწყებ და უბრალოდ გრძნობებს და სურვილებს გასაქანს ვაძლევ. ჩანტას იქვე ვაგდებ და მის სახელს ვყვირიი ბოლო ხმაზე. გამომხედა და გაკვივებული მიყურებს.
-რა მოხდა კესანე მშვიდობაა? იძაბება და ჩემსკენ მოდის. მეც ვშლი ხელებს და მასთან მივრბივარ. რაც უფრო ვუახლოვდები მას გული უფრო უმატებას ცემას და როცა უკვე ჩვენი სხეულები ეხება ერთმანეთს ის უბრალოდ პაუზას არ აკეტებს. მისი სხეულის ვიბრაციით ვხვდები როგორ იცინის. ისევ მეორდება მერე ყველაფერი. მისი სნთქვა, სურნელი ხმა სითბო ღიმილი და ისევ ვგიჟდები!!! ხელში მიტაცებს დამატრიალებს. ჩემი სიცილი კვეთავს არემარეს. მინდა ვიყვირო ისეთი ბედნიერი ვარ. მიწაზე მსვავს . აწეწილ თმებს მისწორებს. ცერა თითს ლოყაზე ნაზად მისმევს და მეუბნება.
-ჩემი გიჟი, ჩემი გიჟი კესანე. ტუჩები ახლოს მოაქვს და სულ ოდნავ ტუჩის კუთხეში მკოცნის. გადამაწითლა ამ მოქმედებამ და არ მინდა შემამჩნიოს, ისევ გულში ვეკვრი და თითებს მის თითებში ვაცურებ.
-წავედით ჩემო სვანო.
-წავედით ჩემო გიჟო გოგო.
დავადექით თბილისის გზას, მალე ჩემს სახლტან გავცერდით და მინდა მანქანიდან გადავიდე თუმცა, არც გული მიშვებს და არც მისი ხელი.
-გამიშვი ლევან,, მალე გნახავ. დაბალი ტონით ვეუბნები და ვუღიმი. ხმას არ იღებს. მიყურებს ანტებული თვალებით. თავს საზურგეს ადებს და ჩემს ხელს ორივე ხელში იტავსებს. ნაზად მეფერება ხელზე მეც ვიტრუნები და მისკენ ვიწევი, თავს მხარზე ვადებ. ლევანი თავზე მკოცნის და ვართ ასე. არ ვიცი რამდენი ხანი გავიდა მაგრამ ვიცი არ მინდა სახლში ასვლა. ახლა მხოლოდ თამოს ზარი მაფხიზლებს, რომელიც სულ გადამავიწყდა ორიი დღეა ლევანის გადამკიდე. მასაც დაბალი ხმით ვპასუხობ და თითქოს ხვდება რაღაცას, ტიტინიებს ტიტინებს გაუტავებლად, ამას ყვება ცემი სიცილი და მისი დამაცადე ჯერ შენ ამოხვალ სახლში. ტელლეფონს ვთიშავ და ლევანს მუდარიანი თვალებით ვუყურებ. უსიტყვოდ ხვდება თავს მიქნევს და შუბლზე მკოცნის შემდეგ ხელზე და როგორც იქნა ვწყდებით ერთმანეტს. ბედნიერი სახით ავდივარ ბინაში ბედნიერი სახითვე ვჯდები სავარძელში და გვერდით ინტერესიანი თვალებბით მოსკუპულ მეგობარს ვეხუტებიი.
-აუუ კესანე დაიწყე ეხლა დამელია სულიიი ვა. ვინ არის ეს.
-განაა აამ ყველაფერს სიტყვები უნდა თამ?
-ხო რა ტქმა უნდა არა ჩემო სიყვარულო. ბედნიერი ვარ შენს გამო. მიხარია თვალებ გაბრწყინებულს რომ გხედავ. ბვრი რამ გადაიტანე ცხოვრებაში და დროა ბედნიერი იყო. რაო აბა რა ტქვა სვანმა, თუმცა რას იტყოდა სვანი მეც ვთქვი რა. რაო შემოგხედა და დაბნელდა მზე და მთვარეე. იცინის და თმებს მიწეწავს.
-ძაალიან ბედნიერი ვარ თამ. ძალიან ძალიან, ჩვენ ერთად ვართ, ვგიჟდები მასზე, ის ჩემზე. ისე ვარ თითქოს შეივსო ყველა წერტილი. მოშუშდა ყველაფერი რაც წარსულში იყო. ის მავსებს და მაბედნიერებს. ასე კარგად არასდროს ვყოფილვარ გესმის? ასე კარგად და ასე დაცულად თავი არავისთან მიგრძვნია. უბრალოდ დროა გრძნობებს გასაქანი მივცე. მე ვიპოვე ჩემი სვანი. თითქოს სიზმარში ვარ. სიზმარი რომელიც მინდა მარადიულად გაგრძელდეს და არასდროს ქონდეს დასასრული.
-არც დამთავრდება ჩიტოო რადგან დროა შენც ბედნიერი იყო. ახლა შენი დროა კესანე. გული მითბება ასეთს რომ გხედავ. აღარც კი მახსოვს შენს სახეზე ბედნიერების სიცილი როდის ვნახე. ყოველთვის ჩემი გადარეული გოგო იყავი არასდროს მანახებდი თიტქოს შენ ტკივილს მაგრამ მე ხომ ვიცი და მე ხომ ვგრძნობ ყველაფერს. ხოდა ჩემი გადარეული გოგო ყოველთვის ასე მინდა რომ იყოს. დამპირდი უბრალოდ დამპირდი რომ მოეშვები , უბრალოდ იყავი ბედნიერიი რა.
-გპირდებიი თამ გპირდებიი. ახლა ბედნიერების დროა, ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა.
-ხოდა ძალიან კარგიიი. ჰა აბა როდის უნდა გამაცნო სიძეე.
-ოო ნუ ხარ ცეტიი რა. გაგაცნობ მალე ჯერ დმაცა დავტკბე. ვიცინი დალოყებს ვუკოცნი მონატრებულ მეგობარს.
-აუუ კესანე წამოდიი რა გავიაროთსადმე საყიდლებზე და მერე დავსხდეთ სადმე რამდენი ხანია აღარ გვიწანწალია რა.
-აუუ კაი ხო ჯანდაბას გავიდეტ. ლევანიმ მითხრა დაისვენეო მაგრამ მართლა დიდი ხანია არსად აღარ გავსულვართ ერთად. აუუ სუ დამავიწყდა მეთქვა გამთენიისას სვანეთში მივდივართ მე და ლევანი.
-რაოოოოო სვანეთშიოო დედაა არ მჯერა. ახლა წარმომიდგენია რა ედნიერი ხარ. სულ თითოეულ წერტილს დაიზეპირებ ხოვიცი. აუ არადა მაშინ რაკარგი იყო მესტიაში რომ ვიყავით.
-ხოო მარა არ მეყოო თამუუს. ახლა კი ჩემი ოცნებები ხდება. ჩემს სვანთან ერტად დავლაშქრავ სვანეთს. აუ აუ აუ რა ბედნეირი ვაარ ანა მჯერაა.
-კარგი ახლა დაოკდი ემოციები სვანეთისთვის შემოინახე.
-კაი კაი წამოდი ახლა გავიდეთ რო ცოტა წავუძინო მერე თორე რა დამაძინებს გზაში.. ჩემი სვანის ნაკვტების ყურებით ვიქნები გართულიი.
-ოჰოჰოჰო .დედაა სუ გაუგიჟებია იმ სვანს ჩემი გოგო. გაფიცებ როგორ აალაპარაკე ეგ სვანი?
-ეხ რავიცი თამო რავიცი მტავრია რო ალაპარაკდა მაგრამ ხანდხან სვანდება. ჩემს სიტყვებზე ორივეს გევცინება და სიცილით გავდივართ სახლიდან. მინდოდა რამე მთლიანი გრძელი კაბა მეყიდა რომ სვანეთის ტაძრების მოსალოცად რომ წავიდოდით იქ ჩამეცვა. მალე ვიყიდეთ ყველაფერი რაც გვინდოდა და კაფეში დავსხედით. ჩემი საყვარელი პიცა შევუკვეთეთ. ლუდი კარტოფილი ფრი და დესერტიც მოვაყოლეთ. მოკლედ გასკდომის დღე გვქონდა. გემრიელად მივირთმევდი პიცას და მახსენდებოდა ასურეთში გატარებული ორი დღე ჩემს სვანთან. მახსენდებოდა ის სასაცილო შემთხვევები და უაზროდ მეღიმებოდა. თამო კიდევ ტიტინებდა და ტიტინებდა თუმცა სულ არ მესმოდა ახლა მისი სიტყვები. უაზროდ ტელეფონს ჩავჩერებოდი და მანაც დარეკა. წამიც არ იყო გასული რომ ეგრევე ვუპასუხე .
-მიშგუ მუშვან.
-რაიყო მელოდებოდი? გაეცინა მას
-უბრალოდ ტელეფონში ვიყავი ჩამძვრალი დაა. სულელურად ვცადე თავიის მართლება.
-კარგი მოკლედ, მინდა გნახო რა რა მოითმენს. თუნდაც ერთი საათი.უკვე მენატრები ძალიან.
-კარგი კაფეში ვართ მე და თამო და გამომიარე აქ გავისეირნოთ ცოტა.
-კარგი კესანე 10 წუთში მანდ ვარ.
ლევანიც მოვიდა და გავაცანი ჩემი საყვარელი მეგობარი. რომელსაც ერთი სული ქონდა ლევანს როდის გაიცნობდა და ამ დრესვე ავუსრულე ეს ნატვრა. თამო სახლში წავიყვანეთ და ჩვენ ლისის ტბაზე წავედიტ. ყოველთვის მიყვარდა ეს ადგილი. ძალიან ხშირად მივდიოდი და ბევრს ვფიქრობდი ხოლმე ყველაფერზე. ბევრი კარგი მოგონება მქონდა ამ ადგილთან. ერთი საათი დავბოდიალობდით და ვსაუბრობდით. ვგეგმავდით რაღაცეებს. მანქანაში ჩავხედით და ცოტახანს ასე ვიყავით. მუსიკებს ვუსმენდით. დაა ცოტას ვღიღინებდი ის კი მტელი გულის ყურიტ მისმენდ და კვდებოდა სიცლით. სიმღერისას მიმიკები მქონდა მართლა ოკვდებოდიტ სიცილით. უკვე ყველანარიად ვიხსნებოდი ლევანტან და ის ვიყავი რაც მართლა ვიყავი. მასთან მე მე ვიყავი. ყველანაირი დაძაბულობა მომეხსნა. როგორც იქნა დავდუმდი და მუსიკას დაბალ ხმაზე ვუსმენდი ვერც მივხვდი როგორ ჩამეძინა. მხოლოდ სახლთან რომ მიმიყვანა მაშინ გამომაფხილზა.
-ჩემო ყვავილო არ მინდაა რომ გაგაღვიძო მაგრამ უნდა დაისვენოო.
-ვაიმე ვერც კი მივხვდი როგორ ჩამეძინაა.
-კარგი ადი მიდი დაისვენე გამოიძინე და გამთენიისას გამოგივლი. დაგირეკავ რომ არ დაგეძინოს.
-კარგიი ჩემო. მიღიმის ლოყაზე მკოცნის და სახლში ავდივარ.
