Project V

proloog

"Vic, vind je het echt nodig?" klinkt Evelyn zenuwachtig in het oortje van Victoria. "ja Evelyn, ik vind het inderdaad echt nodig." zucht Victoria. Ze gooide haar laatste tas in de caravan en liep naar binnen "ik heb mijn ouders laten weten dat ik er vandoor ben gegaan en dat ze me niet achterna moeten gaan. misschien heb ik te erg gelogen dat ik in een ander gezin zit maar ik ben hier zo weg," victoria controleerde nog een paar dingen en liep toen weer naar buiten toe en gaf haar beste vriendin nog een knuffel.

Victoria stond in de deuropening van de caravan en draait zich naar Evelyn: "hou het oortje maar kunnen we contact houden," Evelyn lachte even kort, want ze was niet echt op haar gemak zegt tegen Victoria: "je hebt genoeg Engels geleerd neem ik aan." Victoria knikte naar Evelyn en lachte wat je niet vaak ziet bij haar. "ik vind het jammer dat onze weggen nu scheiden maar uiteindelijk zien we elkaar weer en tot die tijd... zal ik je missen," zei Evelyn met waterige ogen. Victoria liep naar de deur opening en keek nog even naar haar vriendin die ze nu kwijt was. Ze liep naar het stuur en reed weg...

en die zinnen bleven maar in mijn hoofd hangen en kwam er ook maar niet uit wat bedoeld ze met: "ik vind het jammer dat onze weggen nu scheiden maar uiteindelijk zien we elkaar weer en tot die tijd... zal ik je missen"

ik mis Evelyn nu ook erg. hier heb ik niemand meer...

dus op die avond is mijn leven veranderd.

het is een grote stap met grote gevolgen maar ik voelde me er ook al deels klaar voor en sterk genoeg.

ik reis nu door Engeland zonder ouders en zonder mijn broer...