Against All Odds

CHAPTER 3

"AAAHH—hff" I shouted at parang napasong inilayo ang aking palad sakanyang dibdib nang hulihin ako nito't halos yakapin na.

"Don't move." Sabi nito sa napakalalim na boses nya, siguro kung I'll be gentle yun ay susunod ako.

Ngunit hindi ako sumunod, shit! He's the villain of the story, hello. Walang ganito sa story, I just broke the story's plot. Shit.

"Bitiwan moko, Zephyrus!" Sigaw ko't pinagpapalo ang kanyang dibdib.

Sana pala hindi ko na lamang sya pinagaling, sana pala hindi nalang ako pumunta rito. Napaka bobo kooo, he's gonna kill me once he found out that I am Vivienne... The prophecy. Shit!

"Fuck! I said, don't move. Or else bibitawan talaga kita" sabi nito, kaya naman mas kinulitan ko pa lalo ang aking galaw saka pinagpupukpok syang muli.

Laking gulat ko nang bitawan ako nito't parang nag slowmo ang lahat at kagaya ng mga normal na tao. Kapag nahuhulog ay naghahanap ng kakapitan, fortunately, I grabbed his hair.

Na halatang ikinagulat nya't sabay na kaming nahulog sa bukal, which bring back an unfortunate feeling.

Please... Hindi ako marunong lumangoy

Kagaya ng ginawa ko nung nasa dagat ako'y, sumipa sipa ako sa tubig at itinaas ang aking kamay. Naghahanap ng kakapitan, at pilit na umiibabaw. Ngunit kagaya noon, walang nagligtas saak-

"Are you okay?" sabi ng lalaking nasa harap ko, na hawak ang aking dalawang balikat.

Sa sobrang takot ko'y napayakap ako sakanya't ipinulupot ang aking legs sakanyang bewang. Hinihingal at umiiyak na yumakap lang ako sakanya at makalipas ang ilang minuto'y kumalma narin ang aking pakiramdam.

"Alam mo ba kung nasaan ka?" He asked.

Nakayakap parin ako sakanya, dahil wala akong choice. I am loyal to Tristan, the male lead no. Kaso, ang macho pala sobra ng villain huhu. Ngayon lang naman to e

"A forest? papuntang Darkholm Fortress?" I asked rhyming.

I heard him chuckled and tried to get me off him. Ngunit niyakap ko sya ng mahigpit.

"Para kang linta!" Sabi nito habang natatawa.

"Hindi ako marunong lumangoy, what if mamatay ako?" Sabi ko't maarteng sinabunutan sya.

"That's good. So that, I can practice my Reanimation." sabi nya na nakapagpakunot saaking noo.

I moved my face sa kanyang harapan, saka nandidiring tinitigan sya. Ngayon ko lang napansing nasa ilalim lamang ang kanyang kamay at hinahayaan lang akong kumapit sakanya.

What a gentleman hehe!

"Ew, that's the ability to bring back life pero parang zombies na right?" Tanong ko rito, kahit alam ko na ang sagot.

Napangisi sya't ipinulupot ang kanyang kamay saaking bewang saka inilapit ang aming katawan.

I felt heat on my cheeks and in my whole body. Nahihiyang napaiwas ako ng tingin dahil sa titig nya, I could feel his muscular body wrapped in mine. As if, I couldn't feel the coldness of this spring, I felt hot.

"What did you do to me?" He asked and stared at my face, from my left eyes, my lips and to my right eye again.

Then he flirtily smiled, sht! I know this scenes! He's gonna kiss me, no! We can't kiss, I'm loyal to tristan...

*squeeels inside*

I closed my eyes nang maramdamang lumalapit ang kanyang mukha saakin, ngunit sa pagkadismaya ko'y naramdaman kong parang umangat kami. Kaya naman namulat ako bigla at nasa lupa na pala kaming dalawa, habang nakapulupot parin ang aking legs sakanyang bewang.