şerefsiz ikizim ı.n/jeongin

22.

CHANGBİN'DEN

Telefonuma gelen bildirim ile mesaja tıklamıştım. Bir videoydu ve kapakta jeongin vardı. Paniklemiştim. Jeongin bunu yapamazdı. Bana söz vermişti. Anlamıştım. İntihar etmişti. Belki yanlış düşünüyorumdur diye direk videoya tıklamıştım.

"selam changbin nasılsın?"

"..."

Gelmeyen cevabıma karşılık olarak gülmüş ve başını aşağıya eğmişti. Elleriyle oynamaya başlamış ve bacağını titretmeye başlamıştı.

"evet tahminin doğru changbin. Ben şu anda dünyada değilim."

Söylediklerine karşı içimde bir acı hissetmiştim. Bir sızı. Öküz oturmuştu sanki.

"korkuyorum changbin. Korkuyorum. O beni unutur diye korkuyorum. Ölürken bile beni unutmaması için yalvarıyorum"

Demiş ve dolu gözleri ile kameraya bakmıştı. Midem onun bakışı ile kasılmış. Pişmanlık duygusu ile dolmuştu. O videoyu atmayacaktım ona. Neden böyle bir salaklık yapmıştım ki.

"söz vermiştim sana ama tutamadım. Bu kadar ağır olabileceğini düşünmemiştim."

Benim de gözlerim dolunca kendime kızmıştım. Zaten jeongin'i son görüşümdü bir de ağlayıp bulanık görmemi sağlıyordum.

"özür dilerim changbin tutunamadım"

Burda bile kendini suçluyordu işte. Tek suçu buydu aslında. Kendini suçlaması

"özür dileme jeongin asıl özürü sen hakediyorsun"

Gözünden bir damla yaş akmıştı. Sonrasında hemen ardından da bir tane daha damla akmıştı.

"gözyaşlarım istemsiz oluyor özür dilerim. Acıyın diye yapmıyorum"

I.n bir ara jeongin için "kendini acındırmak için böyle davranıyor" demişti ona hitaben söylediğinde bir kez daha nefret etmiştim ı.n'den. En yakın arkadaşımdan nefret etmiştim.

"I.n'e beni unutturma olur mu changbin. En azından beni aklından çıkarmasın ki bir daha kimseyi üzmesin. Duyguları ile oynamasın. Kin için kimsenin sevdiği kadın ile yatmasın"

Bu sefer benim gözümden bir damla yaş aktığında küfür savurmuştum.

"sikeyim seni ı.n"

"ı.n'i özledim biliyor musun changbin. Uzun zamandır görmüyorum onu. Uzun zamandır kaçıyor benden."

Diyerek özlemini anlatmıştı. Hayatını bitiren kişiyi özlemişti işte. Kendi katilini özlemişti jeongin.

"barışmaya çalışsa biraz çabalasa affederdim. Her şeyi siktir eder barışırdım. Ama o beni aramadı bile. İki şaka yapsa kanar hemen samimi olurdum. Yapmadı işte. Bile bile yapmadı. İstemedi çünkü"

I.n'in bunu bildiğine adım kadar emindim. Jeongin onun ne yapıp yapmayacağını biliyordu. I.n'de bilirdi. Hoş sevdiği kız ile yatacağını bilememişti. İnanmamıştı. O ayrı bir konu.

" felix ve sen için özür dilerim changbin. İkinizi de çok seviyorum ama bir şey bütün sevgiyi götürüyor işte."

"kalmalıydın jeongin"

"felix'e sahip çık changbin. Onu koru. Ben gidince çökecektir ona destek ol. Sen de kötü olacaksın biliyorum ama birbirinizin yaralarını sarabilirsiniz. En azından kardeş değilsiniz. Birbirinizin sevdiği kızlarla yatmazsınız."

Demişti dolu gözleri ile

"felix'in yanında olacağım jeongin"

"söz ver changbin. Ama tutacağın bir sözse ver yoksa ben gibi olursun"

"söz jeongin. Senin son isteğini en iyi şekilde yapacağım."

"teşekkür ederim changbin. Sözde değil cidden teşekkür ederim. Herşeyim ile teşekkür ederim. Senin gibi güçlü birine sahip olduğum için teşekkür ederim"

Ağlamak istiyordum şu an. İçim çıkana kadar ağlamak istiyordum. Ama jeongin için ağlamıyordum. Her şey jeongin için

"ben de teşekkür ederim jeongin. Senin gibi birini tanıdığım için."

"seni seviyorum changbin."

Hafifçe gülmüştüm. Acının tatlı tebessümüydü işte benimkisi de

"bende seni seviyorum jeongin"

"o zaman görüşürüz. Yani görüşemeyiz changbin. Felix sana emanet. Bir de şey... I.n. I.n sana emanet ne olursa olsun ona da destek ol seni seviyorum. Görüşmemek üzere"

Diyerek el sallamış ve kamerayı kapatmıştı.

"onlara en iyi şekilde bakacağım jeongin. Senin için..."

Demiştim siyah ekrana karşı. Ve son kez elimi siyah ekrana koymuştum. Jeongin'i hissetmiştim. Yemin ederim o an jeongin'i hissetmiştim. Sonrasında gözümden bir damla akmıştı.

Ben ve jeongin'in son isteği olduğu için bakmam gereken iki kişi olarak kalmıştım.

Görüşürüz jeongin. En güzel halinle, görüşürüz...

._.

EKSTRA BÖLÜM YAZACAĞIM HADİ BAKALIM