"Umudun bir rengi olsaydı saçlarının rengi olurdu" demişti. O gün içimde olan hüznü bir cümlesi ile aydınlatmıştı.Ah benim umutsuzluğa meydan okuyan sevdiceğim ah benim sevda çiçeğim...
UMUT NEYDİ? YENİDEN DOĞUŞ MU YOKSA YENİDEN YOK OLUŞ MU?
Akşam olmuştu, annemin tansiyonu yerine gelmiş bana yemek yedirmeye çalışıyordu ama o kadar içim almıyordu ki her bir lokmada midem ağzıma geliyor gibiydi. "Anne lütfen yeter birazdan yediklerimde çıkacak boşuna yemiş olacağım."
"Tamam! zorlamıyorum ama acıktığın an söyleyeceksin tamam mı?"
"Tamam söylerim hadi sende ye yemeğini ben de biraz koridorda hava alıyım olur mu?"
"Olur güzelim dikkatli ol"
"Tamam anneciğim" dedikten sonra başına kocaman bir öpücük kondurdum ve üstüme mavi bulut desenli hırkamı giydim. Anneme son kez göz kırptıktan sonra odadan çıktım. Koridorun ışığı ben çıkar çıkmaz yandığı sırada onu gördüm camın orada duran bu sefer oydu ama üstünde siyah değil mavi eşofmanlar vardı. Yavaş adımlarımla yanına doğru gittim.
"Geldin gerçekten"
"Nasıl anlamadım?""
"İçimde ki bir ses senin buraya geleceğini söyledi ve buraya geldim çok geçmeden sen geldin"
"Müneccim felan mısın bu nasıl hissetmek :D"
"Hahahaha yok değilim ama olurum belki"
"Hayret bu sefer siyah giyinmemişsin"
"Hiç sorma ya ablam bütün siyah kıyafetlerimi eve götürmüş, yeni kıyafetler getirmiş ama inanır mısın içlerinde en düzgün renkli buydu"
"Hahaha pembe getirecek hali yok ya abartma istersen"
"Evet ya pembe nedir kız mıyım ben? Bir de ne dese beğenirsin neymiş pembe beni açıyormuş, çiçek miyim ben açacağım ya"
"Hahahaha pembe eşofmanı üstünde görmek isterdim hahaha" kahkahalarım bütün koridorda yankılanıyordu.
"Asla giymem sabah ya hepsini değiştirir ya da gider atarım. Hadi pembe beni açıyormuş kırmızı peki boğa mıyım ben kırmızıya yükseleceğim hayret bir şey ya"
"Hahaha kırmızı mı? Ablan moda ikonu felan mı? Ay karnım ağrıdı gülmekten"
"Mecazi bir ağrı değil mi? İyi misin kar tanesi?" gözlerimde oluşan ışıltıyla ona kafamı salladım.
"İyiyim, iyiyim ama senin şu mükemmel kıyafetlerini görürsem daha iyi olacağım"
"Ama ben bunu yapamam, yok, ııııı"
"Hahaha yaparsın yaparsın"
"Bir şartla" soran gözlerle ona bakmaya başladım.
"Neymiş?"
"Sabah annene verdiğin söz gibi bana da söz ver. Dayanabildiğin yere kadar dayanacağına söz ver, ölme ihtimalini kafandan geçirmeyeceğine söz ver" gözlerimin dolduğunu hissettim ve hemen bakışlarımı ayaklarıma diktim.
"Söz veremem Efe çünkü benim gibilerin sonu belli ilaçlarım bile fayda etmiyor. Yolun sonu çok açık ama biliyor musun ben kabullendim. Sadece ailem kabullenemediği için dayanmaya çalışıyorum." gözlerimden akanları durduramıyordum. Bir anda sarıldı bana, inanamıyorum bana sarıldı. Kendimi ilk defa birisine bıraktım ve ağladım. Ben ağladıkça daha sıkı sarılıyordu.
"Özür dilerim karşımda hasta olan birisine bunları söylememeliydim."
"Olur mu öyle şey asıl bana söylemelisin çünkü en iyi ben anlarım seni"
"Teşekkür ederim. 10 aydır buradayım ilk defa arkadaş ediniyorum"
"Ricalar efendim. Bende 8 aydır buradayım ve bende ilk defa seninle konuşuyorum. Aslında ben seni uzun zamandır görüyordum ama bir türlü konuşamamıştım seninle."
"8 aydır buradaysan benim saçlarımı görmüşsündür"
"Gördüm, o yeşil gözlere başka bir renk böylesine yakışamazdı. Sarı ama tam sarı olmayan uzun ama o kadar uzun olmayan saçların vardı. Umudun bir rengi olsaydı senin saçlarının rengi olurdu"
"Çok kibarsınız beyefendi. Teşekkür ederim :) ama ben seni ilk defa görüyorum"
"Aslında çok karşılaştık ama sen sadece bakıp geçtin. Bakmakla, görmek arasında fark vardır kar tanesi"
"Bakmışım ama görememişim öyle mi?"
"Tam anlamıyla öyle"
Tam bir şey söyleyecekken arkamızda ki ışık açıldı gelen annemdi. "Kaç dakikadır gelmeyince merak ettim normalde 5 dakika içinde dönerdin"
"Eee şey biz sohbet ediyordukta dalmışım" gözlerimle onu işaret ettim anneme.
"Merhaba yakışıklı, kızımla sohbet eden kişi sensin demek"
"Merhabalar efendim ben Efe. Kızınızla sohbet etmek bir hayli hoştu" dedi anneme dedi bunu. Allah'ım sana geliyorum. Bu ne cesaret yiğidim bu ne hız az yavaş hele.
"Tanıştığımıza memnun oldum genç adam ben Asel'in annesi Banu"
"Çok memnun oldum Banu Hanım"
........
BU BÖLÜM KISAYDI UMARIM SEVEREK OKUMUŞSUNUZDUR. BOĞA MIYIM BEN KISMINA BAYA HAYKIRDIM. EFE SENİNLE BAŞKA BİR EVRENDE EN GÜZEL HALİNLE KARŞILAŞMAK DİLEĞİYLE. BURAYA KADAR GELMİŞKEN OYLAMAYI VE YORUMLAMAYI UNUTMAYIN :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
