Robot V / taekook

Yetişkin Modu

Smut uyarısı

Smut sessizliği olmasın lütfen :)

...

Gece bara gitmeden önce kestirdiğim bir sürenin ardından saatten henüz haberim yokken gözlerimi açtığımda görmeyi beklediğim şey kesinlikle V değildi. Karanlık odada bir hayalet hayır bir seri katil gibi sessiz bir şekilde gözlerini üzerime dikmiş bana bakarken korkuyla sıçramam kaçınılmaz olmuştu. "Sikeyim senin derdin ne?!"

"Bay Jeon anne ve babanız yola çıkmak için hazırlar aşağıda bekliyorlar"

Sırtımı yatak başlığına yasarken hızlı hızlı nefes alıp az önceki korkumun yerini rahatlamaya bırakmasını bekledim bir süre. Sonunda bu ev bana kalacak, dilediğim gibi eve birilerini atabilecektim. Sürekli motellere para vermekten sıkılmıştım doğrusu. Ailemi severdim ama aileyle yaşayacak yaşı çoktan geçmiştim.

"Hala ne dikiliyorsun tepemde, hem sana odama girme izni verdiğimi hatırlamıyorum"

Durgun bakışlarını üzerimden çekip usul usul odamdan çıkarken sinirle yataktan kalktım. Çıplak üstüme bir tişört geçirip ıslık çalarak aşağı indiğimde annemle babamın beni beklediklerini gördüm. "Oğlum gitme vaktimiz geldi" diyerek boynuma sarılan anneme karşılık verirken ağladığını anlayıp onu teselli etmek için geri çekildim. "Hadi ama anne 5yaşında değilim beni dert etme başımın çaresine bakabilirim. Hem bak artık bir robotum bile var" diyerek köşede bizi sessizce izleyen V'yi gösterdim.

Annem de ona baktığında gülümseyip ıslanan gözlerini sildi. "Taehyung oğlum sana emanet, ona iyi bak" dediğinde kaşlarımı çatıp kollarımı birbirine doladım. Beni ruhsuz bir robota emanet ettiğine inanamıyordum. Babam da gelip omzumu sıktığında çatık kaşlarım gevşedi, onun da dolu olan gözleri ile dayanamayıp babama sımsıkı sarıldım. "Benim için endişelenmeyin baba. İyi olacağım ben"

"Biliyorum oğlum ama yine de kendine dikkat et. Ve ihtiyacın olduğunda aramaktan çekinme"

"Tamam baba. Hadi uçağınızı kaçıracaksınız gidin artık"

Tekrar bir sarılma faslının ardından onları evden uğurlayıp kapıyı kapattığımda V ile karşı karşıya kaldık. Bakışları tuhaftı sanki gözleri sürekli benim üzerimde geziniyor gibiydi. Bal rengi irislerinin yoğun bakışlarını sırtımı ona döndüğümde üzerimde olduğunu hissediyordum.

"V, bana atıştırmalık bir şeyler hazırla birazdan çıkacağım"

"Tabi efendim hemen hazırlıyorum"

Odama çıkıp üzerimi değiştirdikten sonra Eunwoo'yu aradım. "Bebeğim?"

"Jungkook?"

"Beraber bara gidelim mi, sonra bana geçeriz hm ne dersin?"

"Ailen evde değil mi nasıl olacak?"

"Bebeğim artık bu evde yalnızım. Ailem şehir dışına taşındı. Otel odalarında sürünmek yok artık" diyerek güldüğümde o da gülümsedi. "Seni alırım yarım saate" diyerek aramayı kapattığımda son kez aynada kendime bakıp aşağı indim.

"V!"

"Burdayım!" dediğinde mutfaktan gelen sesini takip ettim ve yüzünde hafif bir tebessümle bana baktığını gördüğümde tek kaşımı kaldırıp sorgularcasına yüzüne baktım. "Bana gülümsemeyi kes" dedim. "Gözüme fazla gözükme, işlerin bittikten sonra uyku moduna geç. Bir iki saate partnerimle eve geldiğim de seni görmeyeyim"

Boş gözlerle söylediklerimi dinledi, beni anladığını biliyordum ama söylemek istediği bir şey varmış gibi dudakları aralandı önce. Sonrasında bundan vazgeçmiş gibi dudaklarını birbirine bastırdı ve trip atar gibi sessizce mutfaktan çıkıp gözden kayboldu.