Seni Bulduğum Şehir | Sadgül

Gerçekler

Bir kızılderili atasözü der ki; kimsenin beklemediği bölümü beklenmeyen bir anda at.
🌹

Sadi yatağında sırt üstü uzanmış tavanı izliyordu. Başını yana çevirip komodinin üzerindeki saate baktı 03.25 olduğunu gördü. Yatakta doğrulup oturdu. Başını elleri arasına alıp yerdeki parkeyi izlemeye başladı. Kaç dakika öyle durdu bilmiyordu ama içindeki daralmayı, aklındaki düşünceleri susturmanın tek bir yolu vardı, onu biliyordu. Ayağa kalkıp Songül'ün kapısına geldi. Kapıyı çalacakken eli havada kaldı.  "Saatte çok geç" dedi kendi kendine. Ama dayanamadı hafif tıklattı kapıya. Ses gelmeyince kapının kulpunu tuttu. "Songül, gelebilir miyim?" dedi kapıyı açarken. Kapıyı açtığında yastığa sarılıp uyuyan Songül'ü gördü. Yavaş adımlarla Songül'ün olduğu tarafa yürüdü. "Songül" Songülden ses gelmeyince bu sefer koluna dokundu. "Songül" Songül biraz kıpırdanıp yan döndü. Sadi'nin aklına Songül'ün onu uyandırma çabası geldi, gülümsedi. "Kendi saçıyla mı uyandırsam acaba bende?". Sadi son kez koluna dokundu kadının "Songül uyanır mısın artık?"  Songül uyanır uyanmaz yastık altındaki silahına uzandı. "O ne lan?" Sadi kadının elindeki silaha baktı. Songül uyku mahmuru haliyle Sadiye baktı. "Sadi" Sadi kadının elindeki silaha uzandı "Şunu bir alayım komserim Allah muhafaza kaza bela olur."

"Ne yapıyorsun Sadi sen burada?" Sadi silahı komodinin üzerine koydu. "Songül benim sana anlatmam gerekenler var." Songül yüzünü buruşturdu "Bu saatte mi Sadi? Saat kaç?" Sadi saate baktı "4 olmuş".  Songül elini gözlerine çıkardı, ovuşturdu. "Sadi bu kadar önemli olan konu ne?" Sadi diz çöktüğü yerden kalktı yatağa oturdu. Songül'de biraz doğruldu. "Songül" Songül adama meraklı gözlerle bakmaya devam etti "Söyle Sadi." Sadi kadının yüzüne bakıp nereden anlatmaya başlayacağını düşündü "Songül, bugün karşılaştığımız kadın varya markette." Songül başını salladı "Evet Sadi, ne olmuş Sibele" Sadi kuruyan dudaklarını ıslattı başını öne eğdi  "Sana yalan söylemek istemiyorum, Sibel benim eskiden kız arkadaşımdı."

Songül doğru mu duyduğunu anlamak için adama baktı. Adamın başının öne eğik halini görünce doğru olduğunu anladı. "Nasıl yani?" Songül kaşlarını çatmış Sadi'ye bakıyordu. Sadi kadının bakışlarındaki kızgınlığı gördü. "Ne kadar eski? Niye daha önce söylemedin?" Sadi Songül'ün eline uzanmak istedi ama sonra vazgeçti Songül istemez diye. Kısaca anlatmak en doğrusu diyerek başladı konuşmaya "Üniversite zamanında birkaç yıl birlikteydik. O günden beri bir daha görmedim ama geçen.." Songül sesindeki yükselmeyi engelleyemeden konuştu "Geçen ne?"

"Geçen ofise geldi. İlk orada gördüm,  kazadan sonra geldi bir kerede. En sonda bugün işte." Songül sinirle başını yana çevirdi. İçinde hissettiği kıskançlık duygusuyla  döndü Sadi'ye "Niye daha önce söylemedin. Ayrıca o kadın seni benimle gördü, yani benim kim olduğumu biliyor." Sadi elini sakalına götürdü, yüzünde gezdirdi elini. "Bilmiyordum sana yardım edenin o olduğunu, anlatmak istedim ama kaza falan derken, ne bileyim Songül korktum."

Songül şuan konuşmanın mantıklı olmayacağını düşünerek derin bir nefes aldı "Tamam Sadi, sabah konuşalım devamını."  Sadi oturduğu yerden kalktı çıkmadan Songül'e baktı "İyi geceler." Songül'den cevap gelmeyince kapıyı yavaşça çekip odasına geçti.
Yatağına oturup düşünmeye başladı.

Flashback
"Anlat Sadi nedir bu kadar önemli olan?" Sadi gözlerini yumruk yaptığı elinden çekti. "Ben Songül'e anlatacağım." Savcı anlamaz gözlerle baktı "Neyi anlatacaksın."

"Sibel'in kim olduğunu." Savcı elini kaldırdı "Bunu anlatamazsın Sadi. Songül onların peşinde düşerse senin deşifre olman kaçınılmaz olur." Sadi başını iki yana salladı. "Onu değil, benimle olan geçmişini." Savcı biraz duraksayıp adama baktı. "Sadi anlatmaman şuan daha iyi. İşleri çıkmaza sokma." Sadi sinirle dudaklarını yaladı. Bir hışımla ayağa kalktı, yanındaki sandalyeye tekme attı "Sikerim Nejat'ını da şeyini de."