အဓိကဇာတ်ကောင်Shouအဖြစ်မှ ကြမ်းရမ်းတဲ့Gongဘဝသို့ : Myanmar Translation (Unicode)

Part - {83}

ဟေးလ်ကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ ကျွန်တော့်ရင်ထဲက မီးက တောက်လောင်လာပြန်တယ်။ မီးကျီခဲတွေက တငွေ့ငွေ့ တောက်လောင်ရာကနေ ပျံ့နှံ့ကုန်ပြီး မီးတောက်ကြီး ဖြစ်လာတယ်။ အဆုံးမှာတော့ ဟေးလ်က ကျွန်တော့် အိပ်မက်တွေထဲပါ ပါလာတော့တာပဲ။ အိပ်မက်ထဲက ဟေးလ်ရဲ့ ပုံရိပ်နဲ့ တကယ့်လက်တွေ့နဲ့ ထပ်တူကြပြီး ခက်ခဲခဲ့တဲ့ အချိန်တွေက အများကြီးပဲ။

အိပ်နေရာကနေ နိုးထလာပြီးနောက်တောင်မှ ဟေးလ်ဗာဒီက သူ့နာမည်ကိုပဲ ဆက်တိုက်တွေးမိအောင် လုပ်ထားတယ်။ ကျွန်တော် ဘယ်တုန်းကမှ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မစွဲလမ်းခဲ့ဖူးဘူး။ ဒီလိုအိပ်မက်မျိုး မက်တာတောင်မှ ဒါ ပထမဆုံးပဲ။

အဲဒီ့အိပ်မက်လိုပဲ၊ ကျွန်တော် ဟေးလ်ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်လာတယ်။ ဖြစ်ကိုဖြစ်မှ ရမယ်။

ကျွန်တော် ဟေးလ်ရဲ့ စိတ်နဲ့ ကိုယ်ထဲကို တိုးဝင်ချင်တယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကို သူ့ရဲ့ မရှိမဖြစ် အရေးကြီးတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်လိုမျိုး အမြဲတမ်း တွေးနေစေချင်တယ်။ ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်းပဲလို့ တွေးမိတဲ့အခါ ရယ်မောမိပြီး၊ ငိုကြွေးမိပြီး၊ ဒေါသပါ ဖြစ်လာရတယ်။

ဒါက ဘယ်လို ခံစားချက်ကြီးများလဲ?

ယေဘုယျအားဖြင့် ဒီလိုမျိုး ခံစားချက်ကို ‘အချစ်’ လို့ ခေါ်ကြသလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် သိထားတဲ့ ‘အချစ်’က ဒီလိုမျိုး မဟုတ်ဘူးလေ။ အချစ်က ဒီလိုမျိုး မနွေးထွေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ပိုပြီးတော့ မွန်းကြပ်စရာလေ။ ဒါကြောင့် သေချာတာက ဒါဟာ အချစ်မဟုတ်ဘူး။ ဒါက အချစ် မဖြစ်သင့်ဘူး။ ကျွန်တော်က ရောဂါတစ်ခုခု ဖြစ်နေဖို့ပဲ မျှော်လင့်တယ်။

ဒါက မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါက အခြား ခံစားချက်တစ်မျိုး ဖြစ်လိမ့်မယ်။

“အီဗန် မင်း ဒီအပုဒ်ကို သိလား? ငါဘယ်လောက်ပဲ ဖြေရှင်းကြည့်ကြည့်၊ အဖြေမရလို့”

စာသင်ချိန်ပြီးတဲ့နောက် စာသင်ခန်းက တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ပါးနပ်လှတဲ့ ကော်ဖီဆိုင်က သီချင်းချိုချိုလေး ဖွင့်ပေးထားသလိုမျိုး ပုံရိပ်ယောင်တွေ မြင်နေကြားနေရတယ်။ ဟေးလ်နားမလည်တဲ့ ပုစ္ဆာတွေကို ရှင်းပြရတာက ရိုးရှင်းတဲ့ အလုပ်ဖြစ်ပေမဲ့ ကျွန်တော် ဒီလိုအချိန်ကို သဘောကျတယ်။ နွေရာသီ ရောက်ဖို့အချိန် နီးလာလေလေ၊ အချိန်တွေ ပိုကြာလာလေလေ ဖြစ်တာကို သဘောကျတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုရင် ကျွန်တော် အချိန်အကြာကြီး ဟေးလ်အားရပါးရ ပြုံးနေတာမျိုးကို မြင်ရလို့လေ။