O'na dair her şeyi seviyorum. Gülüşünü,kokusunu,gözlerini,bakışkarını,imalı ve inatçı konuşmalarını. Seviyorum işte. Kimsenin söylediklerine kulak vermiyorum. Herkes kötülüyo seni,'unutmalısın'diyolar. Yok tatlışım unutmam işte seni. Ben sende olmadığım kadar çok sen bende varsın. Nedenini bilmiyorum. Seni neden seviyorum? Aslında biliyo musun,seni sevmek için sebep aramıyorum. Seviyorum işte hepsi bu yani. Bitmemeliydik, biz çok güzel biz olurduk,-olmuştuk da. Neydi böyle bitmemize sebep olan? O kadar kurduğun cümleler,söylediğin sözler yalan mıydı? Hepsi kandırmak,göz boyamak için miydi? Eğer böyle ise çok iyi kandırdın beni. Ben kimsede böyle hissetmedim ki. Bilemedim,biteceğini seninde beni bırakıp gideceğini. Aklıma bile getirmedim. Çünkü yanında huzur buldum. Bakışlarındaki sevgiyi gördüm. Görmeseydim sever miydim seni? Açar mıydım kalbimin en güzel köşesini? Bile bile kim kendini ölüme atar ki? Bende bilmeden attım işte. Ama biliyo olsaydım sonunda yine acı çekeceğimi; yine de severdim seni, kalbimin en güzel yerinde yer açardım sana. Sonunda ölüm olsa da.. Senin en çok yarama tuz basan tarafını sevmişim sanırım, yoksa canımı bu denli yakıp hala seni çok seviyor olmamın başka açıklaması olamaz. Öyle bir gel ki bana bitmemiş gibi olsun. Öyle bir sev ki beni tüm yaralarım yok olsun...
