Kendime gelmem uzun sürmemişti, kendisi bana doğru el uzatınca bunu tutmam gerektiğini farketmem beni yine kendime getirdi. "Ilgaz ben, üst kata taşınıyorum."
"Ceylin," diyerek yavaşça elini tutup hafif oynattım. Elinin elimden ne kadar büyük olduğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• 6. hafta •
Sabah erkenden kendisini ağlatan bir mide bulantısıyla uyanmıştı Ceylin. Kendini banyoya attığı gibi tuvalete doğru eğildi, dizlerinin üstüne oturarak boğazının yanmasıyla ağlamaya başladı.
Bir eliyle yüzüne düşen saçlarını tutmaya çalışırken diğer yandan kendini ayakta tutmaya çalışıyordu. Bunları yaparkende sevdiği uyanmasın diye hıçkırıklarını bastırmaya çalışıyordu. Ilgaz onu öyle görseydi çok üzülürdü, üzülmesini asla istemiyordu.
Ceylin bir önceki gün yediklerini midesinden çıkarırken bir anda saçını tutan elinin boşa düştüğünü hissetti. Gözünün önündeki saçlar kaybolunca anlamıştı Ilgaz'ın uyandığını.
Ilgaz duyduğu ağlama sesiyle birlikte yatağından adeta fırlayıp sevdiğinin yanına gelmişti, banyoya adım attığında içi gitmişti Ceylin'in halini görünce.
"Şş tamam sevdiğim," Ilgaz Ceylin'in arkasına geçerek bir yandan saçlarını bir arada tutarak, diğer yandan onu sesiyle sakinleştirmeye çalışıyordu. Ceylin derin nefesler alırken aynı zamanda Ilgaz'dan saklıyordu yüzünü, ona bakmamaya çalışıyordu.
"Ilgaz, çık ne olur.. beni böyle görmeni istemiyorum," aldığı her nefes onu çok yoruyordu. Konuştukça daha da yoruluyordu. "İyiyim-"
Ceylin daha lafını bitiremeden yine kusmaya başlamıştı. Ilgaz kendini dizlerinin üstüne bırakarak Ceylin'in sırtını duvara yaslamasını sağladı. "Seni yalnız bırakacağımı düşünmüyorsun herhalde? Hadi derin bir nefes al. Düşünme bulantıyı, sadece nefes alıp vermene odaklan hadi güzelim."
Ilgaz sevdiğinin iki elini bir eliyle tutarken diğer eliyle de Ceylin'in alnındaki terlerini sildi. Ceylin gözlerini kapatmış nefesine odaklanırken Ilgaz onu rahatlatmaya devam etti. "Geçecek, hepsi geçecek tamam mı? Burdayım ben, her zaman da olacağım."
Ceylin bulantının kesmesiyle yüzünü dizlerine gömdü, hıçkırıkları devam ederken Ilgaz endişelenmeye başlamıştı. Ceylin'in yüzünü avuçlayıp yüzüne bakmaya çalıştı Ilgaz. "Ceylin'im, bak bana."
Ceylin kafasını kalırdıktan sonra burnunu çekti. Göz göze geldiklerinde Ilgaz sıcacık bir gülümseme yerleştirdi yüzüne. "Ağlama demeyeceğim sana. Ağla, ama bilmeni istiyorum ki bu bulantılar çok normal. Uzun sürmeyecek, tamam mı? Hem ben her zaman yanındayım, burdayım. Ağlamak istediğinde söyle, beraber ağlarız. Beraber güldüğümüz gibi."
Ceylin hafif gülümserken burnunu çekmeye devam ediyordu. Ilgaz alnına bir öpücük bırakarak yüzüne bakmaya devam etti. Bulantısı geçmişti, ama korkuyordu hâlâ biraz. Ilgaz sevdiğinin elini bırakmadan musluğa doğru uzandı boşta olan eliyle. Çekmeceden yüz havlusunu kaparak onu ılık suyla ıslattı.
