When The World Turns Grey

Hoofdstuk 1

Sara POV

Hoi mijn naam is Sara. Ik ben 13 jaar en ik woon al 11 jaar in het weeshuis. Ik ben klein voor mijn leeftijd, Ik heb lang bruin krullend haar en grote blauwe ogen. Mijn papa en Mama zijn overleden toen ik 2 was, en ik heb nergens andere familie dus ze hebben me hier heen gebracht. Ik ben nog nooit eerder geadopteerd. De grote kinderen zeggen dat dat is omdat ik te lelijk en dik ben, en omdat iedereen me een freak vind. Ik haat het hier, en iedereen haat mij. Mrs Miller, de baas van het weeshuis, komt mijn kamer ingelopen. Ze geeft me een vuile blik en zegt alleen maar "Sara, het is adoptiedag. Komen. Nu" en draait zich weer om. Ik zucht een beetje verdrietig, pak mijn pinquin knuffel van mijn matras en loop naar beneden. Daar ga ik op mijn vaste plek in de rij met meisjes van 6 tot en met 14 staan. Mrs Miller vertelt ons dat er 3 plekken zijn. Als eerst komt er een gezinnetje van een vrouw en een man binnen. Ze stellen een aantal meisjes wat vragen. Uiteindelijk kiezen ze Esmee uit. Ze kijkt me aan met een giftige blik en steekt haar tong uit. Vervolgens stappen er 2 vrouwen van een jaar of 50 de kamer in. Ze lopen onze rij voorbij omdat ze opzoek zijn naar een jongetje. In mijn hoofd heb ik de moed al opgegeven. Uiteindelijk zie ik dat er 4 jonge jongens de kamer in stappen. Ik laat mijn hoofd zakken. Dat soort jongens kiezen me toch nooit uit. Ik voel een tik op mijn schouder en til mijn hoofd op. Ik kijk recht in een paar blauwe ogen van een jongen met blond haar en een ringetje door zijn lip. "Hoi, wie ben jij?" Vraagt hij met een glimlach. "Sara" fluister ik zacht. "Hoi Sara, ik ben Luke. Heb jij een kamertje? We wouden graag even met jou alleen praten" Ik knik alleen maar, draai me om en loop de trap op. Ik hoor dat alle 4 de jongens me volgen.

Luke POV

Ik en de jongens lopen achter kleine Sara aan de trap op. Ze loopt een kamer in. We blijven allemaal een beetje geschokt staan. De kamer is klein en donker en er liggen 3 vuile matrassen met een kussen en een wolle deken op de grond. Ze gaat in kleermakerzit op het eerste matras zitten en drukt haar versleten knuffel stevig tegen zich aan. De jongens en ik herstelen ons en gaan tegen over haar zitten. "Wat een leuke knuffel heb je, heeft hij ook een naam?" vraagt Ashton. Sara schud haar hoofd waardoor haar haren om haar heen golven. Met een klein en schattig stemmetje zegt ze "Mrs Miller zegt dat het stom en kinderachtig is om speelgoed een naam te geven". Ze kijkt ons aan met haar grote blauwe ogen. Ik merk dat de jongens en ik allemaal voor haar smelten. Michael begint te praten. "Sara, we willen je eigenlijk graag adopteren. Zou je dat leuk vinden?" Sara kijkt met grote verschrikte ogen op. "Gaan jullie me dan pijn doen?" vraagt ze zacht. "Nee natuurlijk niet gekkie" antwoord Calum geschrokken. "we zullen je nooit pijn doen. Kom we gaan je spulletjes pakken" Met een klein glimlachje staat Sara op. Ze pakt een klein rugzakje achter de kast vandaan. Ze stopt haar knuffel erin, trekt de kast open en haalt de rest van haar spulletjes eruit. Een versleten spijkerbroek, 2 shirts met lange mouwen, en wat onderbroekjes. Meer spulletjes heeft ze niet. Wel propt ze nog snel een witte envelop in haar rugzakje. Ashton is alvast naar het kantoor gelopen om wat papierwerk te regelen. Zodra we beneden zijn zie ik dat Sara Michaels hand pakt en naast hem gaat lopen. Ik zie Michael naar benden kijken met een brede grijns op zijn gezicht.

A/N

En daar is hoofdstuk 1 dan! En meteen al wat Michael/Sara Love aaahhhhhwwww. Tips altijd welkom :)