Sarado ang bintana at pinto. Nakapatay ang ilaw. Lahat kami magkakasama sa iisang kwartong madilim. Namamawis na ang aming kamay dahil sa higpit ng hawak sa isa't isa.
Di namin alam kung anong mangyayare. Wala naman kasi kaming alam kung totoo ba 'to o hindi. Wala rin akong ideya kung bakit namin to gagawin.
"Charlie, Charlie. Are you here?"
Ilang segundo na pero di parin nagalaw ang lapis na nasa ibabaw ng papel.
"Charlie, Charlie. Are you with us?" Di mapakaling tanong ni Aila.
Maya maya gumalaw na ang lapis ang naituro sa yes.
Fck, nanayo na ang balahibo ko. Pero anong takas ko? Kailangan namin tapusin ang 'to.
"Charlie, Charlie. Can we play? Charlie Charlie Can we play?" Sabi naming lahat. Habang nagchachant kami. Lahat sila nakapikit. Ako lang ang namulat.
Nagulat ako nung biglang bumilis ang ikot ng lapis at tumapat sa yes. Pati ang balahibo ko sa mukha tumayo na rin. Akmang tatayo at aalis na ako nung humigpit ang hawak sakin ni Aila at Aileen. Ang kambal kong pinsan.
"Mari, ano ka ba. Tapusin natin ang sinimulan natin." Maratay na sabi ni Aila
Wala akong nagawa kundi umupo at ituloy ang sinimulan kanina.
"Okay, Charlie. Are you still there?"
Natapat nanaman sa yes.
Tang-ugh. Di ko maiwasan na di kilabutan.
"Charlie, Charlie. Are you going to kill us?"
Di gumalaw yung lapis.
"Let me rephrase my question. Do you want to be our friend?"
Ofcourse. No ang sagot
