Znaczenie Kart Tarota

Wprowadzenie

Dr Arthur Edward Waite (1857-1942) był badaczem okultyzmu, którego prace, takie jak ,,The Holy Kabbalah'' (Święta Kabala), ,,The Key to Tarot", wydano po raz pierwszy w Anglii w 1910 roku. Waite wykorzystał symbolikę jako klucz do pakietu Tarota. W „The Key to Tarot" pisze: "Prawdziwy tarot to symbolizm; nie mówi on żadnym innym językiem i nie oferuje żadnych innych znaków". Czym są karty Tarota, o których Waite tak zręcznie pisze? Jakie jest przestanie każdej karty oraz kiedy i gdzie powstały te fascynujące karciane symbole?

Dokładne pochodzenie kart Tarota w starożytności pozostaje niejasne. Court de Gebelin w „Le Monde Primitif" z 1781 roku wysunął teorię, że karty tarota wywodzą się z pradawnej egipskiej księgi, Księgi Thotha. Thoth był egipskim królem księżyca, o którym mówi się, że był jednym z pierwszych królów i wynalazcą systemu hieroglificznego. Gebelin twierdzi, że to właśnie przez Egipcjan i Cyganów karty Tarota zostały rozpowszechnione w całej Europie.

Pojawienie się kart Tarota w Europie wyprzedza o ponad pięć wieków pracę Waite'a. Niemiecki mnich, Johannes, opisuje grę zwaną „Ludas Cartarum", w którą grano w 1377 roku. Covelluzzo, XV-wieczny kronikarz, relacjonuje wprowadzenie do Viterbo gry w karty w roku 1379.

W roku 1369 karty do gry nie zostały wymienione w dekrecie wydanym przez Karola VI przeciwko różnym formom hazardu, jednakże 28 lat później Prevot z Paryża, w rozporządzeniu z 22 stycznia 1397 roku zakazuje robotnikom gry w tenisa, w piłkę, karty czy kręgle, z wyjątkiem świąt. Powszechnie przyjmuje się, że karty do gry pojawiły się w Europie w drugiej połowie czternastego wieku, prawdopodobnie najpierw we Włoszech jako kompletna talia 78 kart - pewien pomysłowy człowiek połączył później zwykłe 56 kart znanych jako „Minor Arcana" z 22 ezoterycznymi i emblematycznymi kartami Tarota znanymi jako „Major Arcana", tworząc w ten sposób 78-kartowy pakiet kart.

W XV wieku karty Tarota były zazwyczaj rysowane lub ręcznie malowane dla książęcych domów w północnych Włoszech i Francji. W późniejszym okresie, pakiety kart stały się bardziej liczne, ponieważ byly produkowane w technice drzeworytu, szablonu i miedziorytu. W XVI wieku zmodyfikowany pakiet Tarota zwany Tarotem z Marsylii zyskał dużą popularność.

Do dziś w archiwach Bibliotheque Nationale w Paryżu znajduje się 17 kart Głównych Arkanów, które dawniej uważano za ręcznie namalowane (około roku 1392) przez Jacquemina Gringonneura dla Karola VI. Karty te pochodzą prawdopodobnie z późniejszego okresu, z Wenecji i prawdopodobnie należą do kart ,,Tarocchi of Venice" z połowy XV wieku.

Biblioteka Pierpont Morgan w Nowym Jorku posiada 35 kart z 78-kartowej talii tarota pochodzącej z około 1484 roku i uważa się, że są one dziełem Bonifacio Bembo lub Antonio Cicognara. Talia ta należała najprawdopodobniej do kardynała Ascanio Marii Sforzy (1445-1505) lub do jego matki Bianki Visconti Sforza i prawdopodobnie nie była przeznaczona do gry, a była jedynie obrazowym przedstawieniem dawnej epoki. Inne wczesne europejskie karty związane z Tarotem obejmują:

- ,,Tarocchi of Mantegna" - talia składająca się z 50 kart instruktażowych w pięciu seriach po dziesięć kart każda;

- ,,Tarocchi of Venice or Lombardi" talia składająca się z 78 kart, w tym 22,,Major arcana" i 56 ,,Lesser Arcana";

- ,,Tarocchi of Bologna" talia składająca się z 62 kart, prawdopodobnie wynalezioną przez Francois Francois Fibbia, księcia Pizy, zawierająca 22 karty główne i tylko 40 kart z liczbami;

- ,,Minchiate of Florence" talia podobna do zwykłej 78-kartowej talli Tarota, ale powiększona do 97 kart przez dodanie znaków zodiaku, czterech żywiołów i trzech cnót kardynalnych.