"Golden Flowers." (Genshin Impact, Xiaether ━ modern au.)

• 7 •

    Aether uchylił oczy, od razu czując z jak wielkim trudem to robi. Miał wrażenie, jakby jego powieki zostały ze sobą sklejone.

Chłopak wymamrotał coś niezadowolony pod nosem i marszcząc brwi, podparł się łokciami, żeby spojrzeć na ciężar na jego brzuchu.

— Eh? — wyraził swoje uczucia, gdy spojrzał na śpiącego Xiao. Zamrugał kilkakrotnie, trochę z zaskoczenia, trochę chcąc lepiej przyjrzeć się spokojnie śpiącemu nastolatkowi.

Jego rysy twarzy stały się jakby delikatniejsze, a klatka piersiowa unosiła się i opadała powoli, rytmicznie.

Aether nie potrafił nie obdarzyć Xiao czułym spojrzeniem.

Blondyn ostrożnie podniósł głowę Xiao i przeniósł ją na swoje uda, żeby móc się podnieść do pół-siadu. Wplótł powoli palce w przefarbowane na turkusowo kosmyki włosów i z nudów zaczął je lekko głaskać.

Z niemałym szokiem zauważył, że był na tarasie z dwoma miękkimi kocami pod sobą. Wysilił swój umysł i w jego myślach odegrała się sytuacja z wczoraj.

********

— A nie możemy zostać tutaaaaaj? — jęknął cierpiętniczo Aether. Xiangling podskoczyła z drewnianych desek tarasu, na których siedziała z blondynem i Xingqiu. Chongyun położył się na brzuchu na kanapie tarasowej i podparł głowę dłońmi, a Xiao zajął miejsce na fotelu.

— Ale to jest dobry pomysł! — zawołała, a oczy od razu jej się zaświeciły. — Noc na tarasie? Zawsze chciałam to zrobić — wyszczerzyła się.

— W sumie-- — wtrącił się Xingqiu zamyślony. Chłopak zerknął kątem oka na Chongyun'a i Xiao, a dwie pary oczu pozostałych również się na nich skierowały.

Śnieżnowłosy prawie od razu wymiękł, nie mając wystarczającej psychiki na wysłuchiwanie jęczenia Xingqiu.

— Xiaoo? — głosy Aether'a, Xiangling i Xingqiu połączyły się, co wyglądało dosyć zabawnie. Szczególnie, że Aether i Xiangling rzucili się na ziemię i złożyli dłonie w błagającym geście.

— To jest tak idiotyczny pomysł, że--

— Jest ciepło! — przerwał mu Aether i uśmiechnął się głupio, przy czym zatrzepotał niewinnie rzęsami.

— Uhh.. — wymamrotał Xingqiu i sięgnął szybko po telefon. — Dwadzieścia stopni w nocy. Takie rzeczy zdarzają się raz na ruski rok! — oznajmił.

— W tych czasach takie upały to codzienność, nie, że coś... — burknął Xiao.

— XiaoOoOoooooOoo... — powtórzyli Xiangling i Aether.

Turkusowowłosy prychnął głośno i odwrócił wzrok od dwójki nastolatków. Mimo jego próby zamaskowania rozbawienia, było słychać jego nutkę w prychnięciu chłopaka.

— Zaśmiał się! — zauważył od razu Xingqiu. — To znaczy, że się zgadza — dodał szybko i przewrócił nonszalancko oczami, jakby było to oczywiste (bo było).

— Nienawidzę cię — powiedział krótko Xiao.

— Aw, też cię kocham — odparł przesłodzonym głosem Xingqiu. — Chodź przytul się do braciszka starszego, no choodź — zmrużył zachęcająco oczy, a na samą wypowiedź Xingqiu, Xiao skrzywił się obrzydzony.

— Spierdalaj — wymamrotał pod nosem, chociaż doszło to do uszu, do których dojść nie miało. Cała grupka zachichotała, nie wliczając w to Xiao.