"Week, stop crying na." pag aalo ko sa sarili ko. Ngunit kahit anong gawin kong paypay sa sarili ko gamit ang palad ko, at pag inhale at exhale di pa rin natigil and pagbuhos ng mga luha sa mata ko.
"Itong napala mo sa pagkaassuming mo." pangaral ko sa sarili ko. Nakakainis at sobrang nakakahiya! Alam ko namang hanggang kaibigan lang talaga ang turing ni DJ sa akin, pero nag confess pa rin ako. Napahiya tuloy ako.
Flashback.
Nakailang ulit na akong nag breathing exercise to muster up my courage.
"Kaya mo yan Week. Si DJ lang yan." I consoled myself. Pero, sobrang kinakabahan pa rin ako. I might have known DJ for the longest time, since he is my bestfriend. And, I can talk to him about anything, pero iba ngayon. I am going to confess my love to him. Oo, I am in love with my bestfriend for a long time now. I am loving my best bud, Dane Joey Heussaf. Kaya heto ako ngayon, naglalakas loob na mag confess kahit na baka masira ang friendship namin dahil dito.
"Si DJ oh! Ang gwapo niya talaga no?" Halos manlambot ang binti ko sa narinig. Oo nga pala, muntik ko ng makalimutan na di lang ako ang nakapila sa hanay ng mga humahanga sa kanya. Halos lahat yata ng babae sa school namin, may gusto sa kanya.
Sino ba namang hindi? Ang gwapo kaya ni DJ, at sikat din siya dahil siya lang naman ang drummer ng school band, The beats. Kaya nga ang daming naiingit sa akin dahil malapit daw ako sa kanya. Malamang, since diaper days kasangga ko na siya, kaya nga na in love ako sa kanya. Pero, ewan ko sa kanya.
Ang hirap pala talaga kapag heartthrob ang crush mo! Ang daming humaharang sa dinadaanan mo. Like literal na harang.
"Excuse me!" sabi ko sabay tulak sa mga babaeng humaharang sa dinadaan ko. May nagreklamo pa nga pero di ko pinansin. Kung di ko gagawin to ngayon baka ma drain tong courage na inipon ko sa mahabang panahon. Ang weak ko pala, di ako makalusot sa kanila.
Nakakainis! Ba't kasi ang gwapo ng mokong na yon. Isa pa, ang immature naman ng mga taong to. Akala mo artista siya, kung makakuyog. Jusko! Nabuburyo ako.
Ayan tuloy di ako makalapit sa kanya. Pinagkasya ko nalang ang sarili ko sa pag tanaw sa kanya mula sa malayo. Ang mokong halatang naaalibadbaran sa dami ng tao. Napangiti ako. Ang gwapo talaga ng mokong na to.
My heart warmed at the sight of him. If I won't confess now, I'll forever hold my self. I'll confess now, at saka ko na iisipin ang bukas. Bahala na. I took a deep breathe, tiptoed and called for his name.
"Dane Joey Heussaff!" I called with a huge smile plastered on my face.
Napatingin siya sa gawi ko, pati na rin ang iba. Great! All eyes were on me now. But, who cares? As long as those pair of eyes that I want to look at me only, is staring at me intently. That's all that matter.
"Ano bang problema mo miss? Can't you see? He's busy" maarteng sabi ni Candy, ang cheerleader ng pep squad, at may gusto kay DJ. Sumingkit naman ang mata ko ng makitang dumantay ang kamay niya sa braso ni DJ. Ngunit tinanggal ito ni DJ.
Buti nga sayo!
"Yes week?" Masuyong saad ni DJ sa akin habang naglalakad sa direksyon ko. Halos tumalon ang puso ko dahil sa kaba at kilig.
"Ah.. eh.." I stammered, nakagat ko ang labi ko dahil sa hiya. He reached for my hand, and held it. Napatitig ako sa mata niya, siya rin sa akin
"Anong problema, Week?" Masuyong tanong niya. Napapikit ako ng mata para kumuha ng lakas ng loob.
"DJ." I trailed. "I like you. I like you not just as my best bud, but as a man." I confessed. I heard people gasp at my confession. But, in my heart I felt relieved for finally, I've voiced out my feelings to him. I stared at his face looking for answers, but I can only see shock. After a minute or so, he spoke which broke my heart, forever.
"Week, sorry. but I don't feel the same..."
Tumakbo ako palayo ng umiiyak. I thought about this, but ang sakit pala pag sa kanya mismo nanggaling.
Simula ng araw na iyon ay umiwas na ako sa kanya. Di na ako sumsabay sa kanya pagpasok. I deliberately changed my seat to avoid him. I didn't do lunch with him anymore. I avoided him completely.
Just like today, I am alone here at the school nursery. I was so, but somebody disturbed my trance. Ang tao pang iniiwasan ko.
"Week, Can we talk?"
"Anong pag uusapan?" Pa inosente kong tanong. "About us." He stated as a matter of fact.
Nanikip ang dibdib ko. Alam ko namang darating ang araw na he will confront me about it. I guess that day is today.
"What about us, DJ?" I fired back, showing him my cold eyes. I saw jaw clenched for a moment but soon softened up. He looked at me fondly. Umiwas ako ng tingin. Ayan na naman siya. Pag ganyan ang tingin niya, natutunaw ako.
"You got it all wrong, week." He clarified. I know what he meant. Tumaas ang kilay ko. "I got the message loud and clear. Wala kang gusto sa akin. Now, DJ, can you stay away from me until I am well, again?" I mumbled pleading despite the pain.
"See? You got the message all wrong?" He accused softly, while seating beside me on the railings. Hinawakan niya ang palad ko at masuyong inangat ito sa puso niya. I am confused.
"I don't like you." He confessed beaming. Sumakit ang dibdib ko. Binawi ko ang kamay ko ngunit hinigpitan niya ang pagkakahawak dito. Idiniin niya pa ang palad ko sa puso niya. Ramdam ko ang malakas na pintig ng puso niya.
What is happening?
"Let' st - " I cut off when he kissed me, his soft lips touched mine. Napaawang ang bibig ko sa gulat.
"I don't like you okay, beacuse i love you." He confesses coolly on my shocked face, making me gape more. "Did you just kiss me?" Taka at gulat na tanong ko. Dinampi niya ulit ang labi niya ng mabilis.
"Yes. Dalawang beses." He confessed grinning. Hahampasin ko sana siya pero nahawakan niya ang kamay ko. Ngumiti siya sa akin at sinabing, "I love you, Week. Sabi ng kuya mo, after graduation na daw dapat kita ligawan. Pero ang kulit mo, inunahan mo ako. Kaya, no choice ako, aangkinin na kita, saka 2 weeks nalang naman graduation na. "
Di pa rin ako makapaniwala na he likes me too. No, he loves me. My best bud, and crush loves me.
"I love you." Masuyo niyang saad. "Ba't di mo sinasagot?" May tampo niyang saad. Ngumiti ako sa kanya at dinampian ng halik ang labi niya. Nagulat siya, I chuckled, then said.
"I love you too, DJ." I fondly said, he smiled widely at my confession.
"Lagot ka kay Kuya." Pananakot ko habang akap-akap ako. Ngumiti lang ito. "Ikaw kasi eh. Lagot talaga ako neto. Pero, bahala na." He retorted, jesting.
He probably said bahala na, pero knowing him, he'd gladly enter the needle's hole, just to get my family's permission. What's important now, is we settled the score between us. So, about others, I'll just say bahala na as long as I have this man beside me.
