Yıllar sonra eski ortaokul aşkıyla karşılaşan Zeynep'in hikayesini okumaya ne dersiniz?
Yıllar sonra kendine yeni bir sevgili yapan Zeynep bir anda karşısında eskiden aşık olduğu ama bunu ona söyleyemediği ortaokul aşkını görür. Ama onun kolunda sar...
Dersler bitince Sarp beni evime bırakmayı teklif etti, ben de kabul ettim. Evime varınca Sarp annemle karşılaştı ve biraz konuştular. Ama onlar nedense bu konuşmayı duymamı istememişlerdi. Çok merak ediyorum. Herhalde bizim gittiğimiz tıp üniversitesi hakkında konuşmuşlardı, duyabildiğim kadarıyla ama benden saklanacak ne vardı?
Konuşmaları bitince Sarp benim yanıma geldi. Bana dokunulup sarılıp, yanağıma öpücük kondurulduktan sonra gitti. Ben de hemen içeri toplama, annemin yanına gitti. Meraklı gözlerle ona ne konuşmalarını sorsam da bir cevap alamadım.
En son pes edince yukarı, odama çıktım. Üzerimi misafirim. Yatağıma uzanmıştım ki telefonuma bir mesaj geldi. Gelen mesaj bizim alt sokağımızda oturan benim en yakın arkadaşım Sevilay'dı. Mesajda:
"Zeynep az sonra bizim evin içindeki kafede buluşalım." yazılıydı. Hemen hazırladım. Anneme de haber vermek evden çıktım. Ben bahçedeyken yan komşumuzun oğlu Yiğit işyerinden eve gelmekteydi. Beni evlerine selam vererek selamladı. Ben de teslimce beni bırakmayı teklif etti. Ben de seve seve kabul ettim çünkü yürüyecek enerjim yoktu.
Sevilay'ın dediği kafeye gelince kapıda beni beklediğini gördüm. Ona seslenerek bana doğru döndü ve Yiğit'i fark etti. Sevilay Yiğit'ten hoşlanıyordu ve şu anki da yanakları kızarmaya başlamıştı.
Ben onun yanına geldiği bir kolundan tuttum. O da diğer koluyla Yiğit'e selam verdi. Sonrasında içeri girdik. Kendimize bir kahve isteyip içerek yapmaya sohbete başlayın. Sohbet ederken birden bana ilginç bir soru sordu:
"Zeynep sen bir parti verecek olsan hangi rengi tercih ederdin?"
Ben onun bu sorusuna şaşırarak baktım. Bir açıklama yaptım. Ama o, sadece merak edilmek için sorulmasını yaşamıştı. Ben ne kadar tatmin etmedim da cevap verdim. Sonrasında bana dertlenerek:
"Aslında seni buraya çağırma sebebim, Yiğit'in annesi, Yiğit'e üst mahalleden İrem'i yakıştırmış ve bugün akşam da tanışma yemeği olacakmış. Ya, sen de benim Yiğit'ten hoşlandığımı gidiş, söylesene ne gideceğim?"
Ne yazık ki Sevilay bana hiç bilmediğim, beceremediğim bir konudan soru sormuştu. Bu benim de yıllardan önce ortaya çıkmış ama ben aptal gibi bir şey yapmamıştım. Ona üzüntüyle bakarak bilmediğimi söyleyecekken içimden bir ses bana yıllar önce bir şey yaparak hata yaptığımı ve hala pişman olduğumu ama en yakın arkadaşa buna izin vermemi söylüyordu.
Ben de içimdeki sesi dinleyip Sevilay'ın yüzüne umutla bakarak:
"Hazırlan Sevilay! Hatta en güzel şeylerini giy, süslen! Çünkü az sonra biz de o buluşma yemeğine gideceğiz!" dedim, heyecanla. O da bana meraklı gözlerle bakıp:
"Nasıl?"
"Sen onu bana bırak. Hadi kalkalım da hemen eve gitmeye hazırlanmaya başla." dedim. Hemen kalktık ve hesabı ödeyip kafeden çıktık. Evlerimize doğru yürümeye başladık. Ben 20 dk sonra evdeydim. Eve gelir gelmez hemen annemin yanına giderken üst mahalleden İremlerin yanına gideceğiz, dedim. Annem nedenini sorsa da asıl gerçeği söylemek yerine onu çok sevdiğine dair bir yalan söylemek zorunda kaldım.
Annem söylenerek telefonundan Ayşin Teyze'yi arayıp akşam onlara gelmek istediğimizi söyledi. Anladığım kadarıyla Ayşin Teyze ilk öncekileri geçmişti ama sonrasında bugün akşam evlerinde tanışma yemeği konukları ama yine de gelebileceğimizi yaşamıştı.
Ben sevinerek yukarıya gittim. Sevilay'a "Aşk Operasyonu'nun ilk adımı tamamlandı" şeklindeki mesaj mesajı. Ardından gardırobumun önüne geçmeleri için kendime bir elbise seçtim. Saatime bakılacak 18.30'du. Hızlıca geldiğim elbiseyi giyip saçımı yaptım, bir de hafif makyaj.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annem ise telaşla hazırlanıyordu. Ve ayrıca bana neden daha önce söylemediğim için kızıyordu. O yaparken onlara babam geldi. Ne sorunca anne de bir yandan masayı babam için kurarken bir yandan da onları anlatıyordu. Anlatması bitince babam da anlayışla karşılayıp ona yardım etmeye başlamıştı.
Ben ise hazırlanmış ve telefonuma tekrardan sarılmıştım. Yine Sevilay'a mesaj yazdım:
"Sevilay hazırladın mı?"
O benim mesajıma birkaç dakika sonra cevap verdi:
"Evet bir şekilde hazırlanmayı becerebildim."
"Öyle deme. Sen çok güzel yüzü ve fiziği olan bir kızsın."
"Ama İrem kadar dikkat çekemiyorum. Neyse ki bunu boşver de ne zaman gideceğiz?"
"Bu arada Sevilay sana şunu söylemeyi unuttum, annem de geliyor. Senin için sorun olmaz değil mi?
"Yok, operasyonu etkilemeyecekse sorun yok.
"Tamam şimdilik görüşürüz."
"Görürüz."
Mesajlaşmamızdan 15 dk sonra annemle evden çıktık. Bu arada Sevilay'a da haber ölümüm. Dışarıda 5 dk onları bekledikten sonra bize doğru gelen siyah arabayı gördük. Araba önümüzde durdu ve Sevilay pencereyi koruma binmemizi söyledi. Biz de söyleneni yaptık.
İremlerin evine geldiğimizde Yiğitlerin daha gelmemiş olduğunu görmüş ve evde de ufak bir telaş vardı. Bir an orada fazlalıkmış gibi hissettim. Şarkıyı bu onun dağıtımını yapıp kendi operasyonunu yürüttü. Operasyon Yiğitler başlayacaktı. Ve operasyonda İrem'in Yiğit'i ve annesini etkilemesini önleyip, Sevilay'ı görmelerini sağlayacaktı.
Ben neler dinlerken telefona mesaj geldi. Mesaja bakmaya Sarp'tan geldiğini gördüm. Biz her gün bu vakitler mesajlaşırdık ve bu kanunu ben kurmuştum. Bunun sebebi onun yanında bir kız olup olmadığını öğrenmekti. Çünkü eskisi gibi sevdiği başkasına kaptıramazdım.
Biz aramızda mesajlaşırken bir anda kapı çalındı. Gelenler Yiğitler ve ailesiydi. İremlere yardım eden Sevilay, kapı zilinin sesiyle yanıma geldi. İrem şık elbisesiyle misafirlere kapıyı açtı. Açar açmaz karşısında Yiğit'i gördü. Yiğit de onu görüp olduğu yerde kalınca arkadaki annesi ve babası içeriye girdiler.
Yiğit'in ailesini içeriye girince Yiğit rahatça İrem'e, İrem de ona sarıldı. Sarılmaları bitince bu sefer gözler iş görmeye başladı. Birbirlerine öyle bir bakıyorlardı ki, bunu da Sevilay da fark edince koluma sarıldı.
Bu kare ise bana o eski anımı hatırlatmıştı. Yine çok kötü olamaya başlamıştım. Kalbimde bir şeyler parçalanıyordu. kendimi toparlamaya çalışarak Sevilay'a baktım. Yüzü kırmızıydı. Rahatlaması için kulağına fısıldadım:
"Merak etme, bu akşam bunun acısını çıkartacağız!"
...
# 2. BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM! UMARIM GÜZEL OLMUŞTUR. OKUYAN HERKESE TEŞEKKÜR EDERİM! #
