-Τι θες εσύ εδώ? Ειπε ο Αρης αρκετά θυμωμενος και εκνευρισμένη.
-Ήθελα. ..ειπε η φωνή του τρεμομενη. Λογικό να είναι φοβησμενος.
-Γιωργο...Τι θες εσύ εδώ? Δεν τι πιστεύω δηλαδή. Σου έδωσα μια ευκαιρία να προχωρήσεις την ζωη σου με την προηποθεση να μην με ενοχλήσεις πότε ξανά. Άρχισα να του φωνάζω και ενιωθα τα ματια μου να βουρκωνουν. Όχι. Δεν θα του κάνω τι χατήρι. Δεν πρόκειται να κλάψω για αυτόν.
-Πραγματικά Λυπάμαι. Δεν ήθελα να συμβεί κάτι τέτοιο. Ειπε ο Γιώργος κοιτώντας το πάτωμα αρκετά μετανιωμένος.
-Ότι έγινε έγινε. Θέλω να φύγεις και να μην ξανά ενοχλήσεις εμένα η την οικογένειά μου. Του ειπα και έφυγα τρέχοντας προς το αμάξι. Κάτι ειπε ο Αρης με τον Γιωργο και έπειτα ήρθε και μπηκε στην θέση του οδηγού.
-Παμε?? Τον ρωτησα κοιτώντας ευθεία έχοντας το κεφαλι μου ακουμπησενο στο τζαμι του αυτοκινήτου.
-Είσαι ενταξει? ? Με ρωτησε ο Αρης χαιδευοντας το κεφαλι μου.
-Ναι δεν πρόκειται να τον αφήσω να μου χαλάσει αυτός την διάθεση μου. Του ειπα και εβαλε μπρος προς το στέκι μας.
Φτασαμε έξω από το κλαμπ. Μόλις μπηκαμε μεσα είδαμε να παιδιά σε έναν καναπέ στο βάθος. Μας έκαναν νόημα και πήγαμε προς το μέρος τους.
-Γιατί αργήσατε τόσο? ? Μας ρωτησε ο Νίκος ενώ η Κλαιρ καθότανε πάνω του.
-Ο Γιώργος. .ήρθε από το σπίτι. Είπα και έκατσα δίπλα στο Αρη.
-Τι ηθελε?? Με ρωτησε η Κλαιρ ανησυχη.
-Να ζητήσει συγνώμη. Της είπα και Ακουμπησα το κεφαλι μου στον ώμο του Αρη καθώς εκείνος χαΪδευε το κεφαλι μου.
-Και?? Με ρωτησε ξανά η Κλαιρ με αγωνία.
-Ας πούμε ότι δεν θα μας ξανά ενοχλήσει. Ειπε ο Αρης καθως συνέχισε να με χαιδευει στο κεφαλι.
-Λοιπον. Δεν θα είμαστε όλο το βράδυ έτσι. Ειπε ο Νικος και μας παρειγκειλε σε όλους σφυνακια. Κατέβασα το ένα μετά το άλλο χωρίς να αρχίζει να με ζαλίζει.
-Εε..σιγά με αυτά. Μου είπε ο Άρης και κατέβασε και το 8 ποτήρι από το ποτό μου προτού ακουμπησει τα χείλη μου.
-Κάμε να χωρέψουμε? Τον ρωτησα γλυκά.
-Αν είναι να σταματήσεις να πίνεις πάμε. Μου είπε ειρωνικα και Σηκωθηκαμε πηγαίνω ντα προς την πίστα.
