၃ရက်ခန့်ကြာသော်..(မြန်မာကားဆန်မယ်)
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း!"
"ဟင်!"
ကင်မ်ထယ်လေးဆေးရုံကနေဆင်းလို့ရပီဆိုလို့ မပါတဲ့ပစ္စည်းလေးတွေသိမ်းနေခြင်းဖြစ်သည်။မနေ့ကတင်သူနာပြုမမရဲ့အကူအညီနဲ့ဖေဖေ့သေဆုံးမှုကိစ္စအတွက် ရှေ့နေတွေနဲ့ညှိ့နှိုင်းကာ အမွေကိစ္စတွေကောအကုန်စီစဥ်ပီးပီဖြစ်သည်..ပိုက်ဆံတွေအကုန်အခုကင်မ်ထယ်လေးလက်ထဲမာပင်..ကုမ္ပဏီကိုကောအုပ်ချုပ်ရဦးမာပဲ.. ဟူးးး...ပစ္စည်းတွေသိမ်းနေတုန်း..ခေါ်သံလာရာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂျောင်ကုဟျောင်း..
"ဟ!မင်းကဆေးရုံဆင်းပီးငါ့ဆီကထွက်ပြေးတော့မယ်ပေါ့"
"မဟုတ်.."
"ပြေးလို့ရမယ်ထင်နေတာလား ဟမ်!!"
"မဟုတ်ပါဘူးကင်မ်ထယ်က ဂျောင်ကုဟျောင်းရဲ့အိမ်ကိုပြန်လာမလို့ပါ"
"ဟက်! မဖစ်နိုင်တာ အေး အဲ့ဒါဆိုလည်းလာ!"
"အ့..!"
စောင့်ဆွဲလိုက်တဲ့လက်ကညာဘက်..ဘယ်လိုအနာပျောက်ပီပြောပြောအားသုံးကာစောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသည်မို့..ပြောမပြနိုင်လောက်အောင်နာကျင်ရသည်။သို့သော်..ဟျောင်းဖြစ်နေလို့..
ခေါ်လာတာကလဲလည်းဂျောင်ကုဟျောင်းရဲ့အိမ်ကိုပင်..ခြံထဲရောက်တော့.....
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း..မင်းဒီမှာမတ်တပ်ရပ်နေ..ငါဘာမှမပြောမချင်းမင်းမလှုပ်နဲ့"
"ဗျာ.."
"ငါ၂ခါမပြောဘူး ငါသွားပီ"
ပြောချင်ရာပြောပီးအပြင်ထွက်သွားတဲ့ဟျောင်းကရက်စက်လွန်းတယ်။
ကင်မ်ထယ်လေးအိမ်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်လျက်ကျန်ခဲ့ရပြန်သည်။
လူကခုမှဆေးရုံဆင်းလာတာမို့ ဖျော့တော့တော့ရယ်..အခုဟျောင်းကြောင့် မျော့တော့တော့ဖြစ်လာပီ...ဘယ်သူမဆို ပင်ပန်းလာရင် အိပ်ယာပေါ်မှာပစ်လှဲပီးအနားယူချင်တာပဲမလား..ဪ..ဟုတ်သားပဲမေ့နေတာ ဒီအိမ်မာကင်မ်ထယ့်အတွက်အိပ်ယာဆိုတာမှမရှိပဲ..ဟက်!
၂နာရီလောက်ကြာတော့ညောင်းလာတာမို့ငုတ်တုတ်ထိုင်မိတော့..
YOU ARE READING
"~ Painful But Loving~"
Fanfic"ဖေဖေကင်မ်ထယ်လေးကိုလာခေါ်လိမ့်မယ်လို့ထင်ထားခဲ့တာအခုတော့ကင်မ်ထယ့်ဘ၀သွားပီ" (ကင်မ်ထယ်ယောင်း) "ခင်ဗျားပြုစေချင်တဲ့အိမ်ထောင်ကျုပ်ပြုလိုက်ပီလေခင်ဗျားကျေနပ်လား" (ဂျွန်...
